Tom, Rozdzial

1  1,  1 |     odważył. Przeżegnał się i wlazł na dzika okrakiem, siadł
2  1,  3 |    razem z krzesłem, na które wlazł w ciemności. W mgnieniu
3  1,  5 |   Wilk rozszarpał jej brzuch, wlazł weń ze łbem i przednimi
4  1,  6 | wielkiego miasta, do Krakowa. Wlazł na rynek i słyszy, jako
5  1,  13|       dowódca zmieszał szyk i wlazł w środek oddziału.~- Polak? -
6  2,  24|      cicho płyną. Gdzie to ta wlazł - Jezusie, Maryja! W puszcze,
7  3,  2 |       od zboczenia. Kilkakroć wlazł już to na prawą, to na lewą.