Tom, Rozdzial

1  1,  2 |           Buchnęła w rozmowach bezmierna wesołość. Zakipiały śmiałe żarty,
2  1,  3 |              zamieniły się w błędny dym. Wesołość towarzyszów, ich zapytania
3  1,  5 |                   Wchodziła do serca jej wesołość tak szczera jak blask słoneczny,
4  1,  10| niepowstrzymanego, że cały stół wpadał w wesołość, sam nie wiedząc czemu.
5  1,  10|               czy potępia tę zbyt głośną wesołość, czy tylko prosi uprzejmie
6  2,  7 |             istota i pierwiastek natury, wesołość wszystko zwyciężająca, mądre,
7  2,  20|                 pozorny spokój i pozorna wesołość. Podniósł oczy na okna pałacu,