Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |        Żółkiewskiego? Te stada ludzkiego bydła z szablami u boku,
 2  1,  12|       owiały westchnienia rodu ludzkiego. Gdy zdarzył się dzień cichy,
 3  2,  2 | niewysłowione skowyczenie nędz ludzkiego motłochu, zionął z pojedynczych
 4  2,  2 |       w sprawę odrodzenia rodu ludzkiego. Widzi na brzegu morskich
 5  2,  9 |        wywrócone oczy! Nigdzie ludzkiego śladu... Nigdzie w nocy
 6  2,  13|       zdawały się być utworami ludzkiego snu o widziadłach. Latarnie
 7  2,  13|     blisko rok nie kosztowałem ludzkiego jedzenia... O, Niemcy, narodzie
 8  2,  18|      polotnym coś jakby dźwięk ludzkiego głosu, jakby słowo na pół
 9  3,  3 |     okrutnej i tak dalekiej od ludzkiego wyrazu, jak daleką jest
10  3,  14|        nie było, nigdzie śladu ludzkiego życia. Krzysztof tak doskonale