Tom, Rozdzial

1  1,  2 |          Widać zaraz, że dumna sztuka...~- Po ojcu, po starym
2  2,  1 | śmieszni. Wychodźmy, jak tylko sztuka się skończy.~- Wychodźmy!~-
3  2,  2 |   stanie się samo jedną więcej sztuką jakiejś gromady...~Oto powiedział
4  2,  22|        w tym wypadku, to chyba sztuką w pole wywodzić, bo co do
5  3,  8 |     rogatkę Ząbkowską? To tęga sztuka. Albo i tamta luneta zwrócona
6  3,  8 |    szła w szyku bojowym, każda sztuka za swym batalionem. Awangarda
7  3,  9 |     polskich niweczyli potężną sztuką i kładli ich pokotem, wałem