Tom, Rozdzial

1  1,  13|         dawał się słyszeć brzęk szkła, szczękanie pałaszów, walenie
2  1,  17|      skostniała podnosi do oczu szkła perspektywy, a oczy widzą
3  2,  1 |         z drucianej siatki albo szkła, widać było mnóstwo książek,
4  2,  17|       zimne jak marmur, oczy ze szkła. Pot zimny, czarne womity,
5  3,  9 |   oczach. Kiedy na chwilę odjął szkła, rzekł do towarzyszów:~-
6  3,  9 |     most kończyć. Zwrócił znowu szkła na szaniec i gwarzył do
7  3,  17| Podróżny ujrzawszy go przyłożył szkła do oczu. Już teraz Olbromski