Tom, Rozdzial

1  2,  18|     się do szyi końskiej, do strzemienia, w którym była noga syna.
2  3,  1 |      oporządzi, wara nama ze strzemienia nogę wywłóczyć! Gdzie on,
3  3,  5 |      ust fajkę i przypadł do strzemienia.~Na krzyk jego z sąsiednich
4  3,  6 | lekka wysunął prawą stopę ze strzemienia: Wsparłszy lewą rękę na
5  3,  6 |  lanc wyjęli z rzemiennych u strzemienia tulejek. Pierwszy szereg
6  3,  6 | kordonami znalazł się u jego strzemienia i wzniósł na niego oczy
7  3,  7 |       Gdy Rafał przybiegł do strzemienia z ukłonem, generał zażartował:~-