Tom, Rozdzial

1  1,  2 |      mówił z pięknym ukłonem, śmiejąc się chytrze:~- Dom ciasny,
2  2,  10| Zbójnickiego!-mruczał dozorca śmiejąc się po swojemu.~Góral puścił
3  2,  10| twojej nauki... - rzekł Rafał śmiejąc się ze swej doli gorzkim,
4  2,  11|     gryząc złotą pomarańczę i śmiejąc się z łotrowską rozpustą?
5  2,  21|    prosili, a ona zaprzeczała śmiejąc się srebrnym swym śmiechem.
6  3,  3 | Otwarli drzwi przed kapitanem śmiejąc się szelmowsko. Wyganowski
7  3,  4 |  wiesz, Szczepanku - mamrotał śmiejąc się i ziewając - dlaczego