Tom, Rozdzial

1  1,  5 |      kilkunastu brzóz leżało samotne cmentarzysko cholerycznych,
2  1,  7 |    przerzedzały i widać było samotne obręby, gdzie na znacznym
3  1,  16|   nasiąkłych wodą, z których samotne dziecko pańszczyźnianego
4  2,  2 |    cierpień ojcostwa? Puścić samotne chłopiątko w świat owładnięty
5  2,  9 | oddalone zakątki, jak kwiaty samotne, pełne smutku... Las w dole
6  2,  17|     Pomnę... One mury zimne, samotne płoty kamienne w morzu z
7  3,  10|    przejmujące skargi, na te samotne głosy i okrzyki. Ale oto