Tom, Rozdzial

1  1,  1 |  rosach nóg nie zamoczyć. Tu rzuca mu się w oczy biedronka
2  1,  7 |      żalem, jak dusza, kiedy rzuca własne swe ciało. Ale nim
3  2,  2 |      współwieczna jest Bogu. Rzuca przed rodem ludzkim ten
4  2,  9 | mierzy przestrzeń, a później rzuca się naprzód, wyczekując
5  2,  17|    hańbę ponieśli. Chwila, i rzucą się jak jastrzębie na schorowaną
6  2,  17|  taki par, że koniec świata. Rzuca się na człowieka kleszcz
7  3,  1 |     wielkie pletwy brzuchowe rzucą się naprzód i cały kadłub