Tom, Rozdzial

1  1,  17|       Własna szpada cała jak piorun! Czerwieni się i cieknie
2  2,  17|     zabijała na miejscu, jak piorun, bez żadnych poprzednich
3  2,  19|     Chwila jeszcze i strzeli piorun. Straszliwy grom zwali się
4  2,  20|     momentach błyskał w nich piorun.~Rafał począł wpatrywać
5  3,  1 |   waląca się w dół, jakby ją piorun na poły rozłupał. Na zachodzie
6  3,  3 |     i łożach armat jak żółty piorun po zrębach skał. Krzyk podjudzonego
7  3,  3 | widzialny z bliska.~Wtem jak piorun rozległ się łoskot armatniego