Tom, Rozdzial

1  1,  3 |         się pod nim wyginają jak pióra. Ach, Boże... Ten płynie!
2  1,  7 |         wychodzące z szarej roli pióra jęczmienia. Dech wielkiej
3  1,  7 |      gruntach widać było mizerne pióra żyta i owsów. Gdy zmrok
4  2,  10| strzępami jak nastroszone ptasie pióra. Tak wisząc w oknie zaśpiewał,
5  2,  22|     Niech zdejmą mundury, odepną pióra, obszyją sobie czapki suknem
6  3,  4 |     płomieniem pali. W nim płoną pióra myśli. Spalone na węgiel
7  3,  4 |        wnuki, odpinasz na zawsze pióra od przyłbicy i miecz rzucasz