Tom, Rozdzial

1  1,  2 |       ją w głębi siebie inną, odmienną. Wspominał, jak z nim tańczyła
2  1,  11|  wiedzą, wciąż coraz bardziej odmienna w swym czarodziejstwie.
3  2,  5 |       noc, jakże była osobną, odmienną i jedyną w życiu! Porywała
4  2,  20| poczęła wrzeć i rwać owa krew odmienna, jakby cudza, tryskająca
5  2,  21|      przyjmie z uwielbieniem? Odmienną falą opłynęła go muzyka,
6  2,  21|        Co dalej?~Muzyka nieco odmienna. Taniec znów. Uśmiech. Oczy
7  3,  9 |     jej krasie. Jakże ta Kępa odmienna była od swoich siostrzyc