Tom, Rozdzial

1  3,  6 | szelestem i szemraniem waliła w nizinę wiosenna i świeżo spadła
2  3,  6 |         na nich z wyniosłości w nizinę, szedł kolumną liczącą trzy
3  3,  7 |     oddziałek konny i zjechał w nizinę wilanowską. Na wzgórzu w
4  3,  9 |      bez przerwy na zieloną już nizinę Wisły. Sosnowe lasy zapachniały
5  3,  9 |         piechoty i rzucił się w nizinę wiślaną. Główna siła jego
6  3,  9 |        ciemności.~Pułk ruszył w nizinę z trzech stron wsi Ostrówka
7  3,  13|   zaledwie Rafał rzucił okiem w nizinę, zdarł konia i stanął w