Tom, Rozdzial

1  1,  4 |  chorób i śmierci - jakież to nędzne i głupie! Przez ściśnięte
2  1,  7 |   murawę. Zdało się, że nawet nędzne lepianki zakwitły na wiosnę.
3  1,  8 |     bezczynnie, tylko senne i nędzne przeczucie mówi mi o Tobie.
4  2,  2 |     wiosenne rano, pyta się o nędzne rzeczy bieżącej godziny,
5  2,  12| dostrzegał jeszcze swe podłe, nędzne, plugawe uczucia, łachmany
6  2,  12|       był suchy, na piachach. Nędzne, cienkie sosny ledwie było
7  2,  20|    same barwy, surowe kolory. Nędzne i bezsilne były jego zamysły,