Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             czerwonobrunatne, a żółtawe u szczytu, zgięte pod nadmiernym
  2  1,  1 |                  trzymały wysokie głowy u samej ziemi nie mogąc oderwać
  3  1,  1 |             Psar, Radostowej... Wysycha u stóp górskich nieciecz,
  4  1,  1 |             góry. Przez chwilę stał tam u wejścia na gołoborze i,
  5  1,  1 |           ścieżkami tego ogrodu. Skacze u nóg ojca niosącego nabitą
  6  1,  1 |               składany koziczek wiszący u jego pasa na rzemyku, Nardzewski
  7  1,  1 |              świerka i począł go ścinać u samej ziemi małą siekierką,
  8  1,  1 |           utrzymać.~- No i cóż, Rafciu, u was tam w Sandomierszczyźnie
  9  1,  1 |              waszmość rozgościć się jak u siebie. Służę zaraz.~Komisarz
 10  1,  1 |            podać do mózgu. A jaki za to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty,
 11  1,  1 |             długi, zważ waćpan. A za to u tej... noga. Co? Stopka
 12  1,  1 |          dyliżans po gościńcu. Głos jak u młodej wdówki. Co ona wiatrem
 13  1,  1 |              wisi, ani piśnie. A ślepie u niego - żywa krew! Drugi
 14  1,  1 |              Tym oto kozikiem, co go ma u pasa, zaczął mu podrzynać
 15  1,  1 |                      A cóż waszmościom, u Boga Ojca, do moich chłopów?
 16  1,  1 |           ukrytych miejsc pokazała się, u drzwi i okien miejsca zajmując.
 17  1,  2 |          widział ich głowy i kołpaczki: u jednej - starożytny, sobolowy,
 18  1,  2 |               osadzoną wśród brylantów; u drugiej - okrągły, suty,
 19  1,  2 |           straszydło z wysoką szyją jak u żyrafy i ruchomą paszczęką,
 20  1,  2 |                za granice włości: takie u mnie z dawien dawna ius
 21  1,  2 |         szlachcica, mośćbrodzieju. Choć u mnie pod strzechą izdebki,
 22  1,  2 |            nikogo prawie nie przyjmował u siebie. Dziś stary zmienił
 23  1,  3 |            Rafałem mieszkali na stancji u profesora Zawadzkiego, w
 24  1,  3 |                 Bylibyśmy w takim razie u celu.~Krzyś z posłuszeństwem
 25  1,  5 |           trzecim pokoju...~Wiatr ostry u węgłów domu zakwilił, a
 26  1,  5 |               portyku na dwu otrąconych u dołu filarach z cegły, gdzie
 27  1,  5 |              ptak, skrzydła orle mający u każdej pęciny, brzuchem
 28  1,  5 |                 się w to ogniste gardło u podstawy jęzora. Darł go
 29  1,  6 |         przestworzu oćmy i przerażenia, u boku śmierci. Aż oto dobrotliwy,
 30  1,  6 |                 dwie strony, trzymał je u pysków i szedł krokiem żelaznym.
 31  1,  6 |            stały się grube, opuchłe jak u przydrożnych figur, oczy
 32  1,  7 |          kwiecień i część maja trzymała u drzwi śmierci, Rafałek wychudł
 33  1,  7 |                siwe, słały się wiankiem u jej podnóża. Rafał zwrócił
 34  1,  7 |                 wyschłych, ledwie gdzie u szczytu okryte młodymi liśćmi,
 35  1,  7 |            żelaziwa ledwie się trzymały u kopyt. Rafał nastawał, żeby
 36  1,  7 |                sztachet ogrodu i stanął u przełazu, wspartego na dwu
 37  1,  7 |              dalekim rzędem, rozwidlone u samej prawie ziemi, powikłane
 38  1,  7 |                na kuźnię, na wygryziony u wejścia żłobek... Nie obejrzał
 39  1,  7 |            padające jakoby ptaki zabite u jakiegoś kresu boleści.
 40  1,  7 |          powiedzieć, dlaczego tak dawno u was nie byłem, żebyś nie
 41  1,  7 |               nawet, Rafuś, jak tu jest u mnie. Chodź no, zobacz.
 42  1,  8 |               műre, elle tombe... No, a u księcia pana co nowego słychać?~-
 43  1,  8 |                 czasy? Lekcje na szpady u Mamina Dechamps? A Chillet
 44  1,  8 |               ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n'y a si miserable,
 45  1,  8 |              ludzkiego bydła z szablami u boku, którymi na sejmikach
 46  1,  8 |                  mości książę?~- Po to, u licha, żebyś nie płakał
 47  1,  8 |               wioski rodem. Służy teraz u mnie za huzara, za kucharza
 48  1,  8 |                 znad łóżka, położono mu u boku, a mały portret dowódcy
 49  1,  8 |                 umarli, bez sił i tchu, u stopy mojej wiecznie idące
 50  1,  8 |                głazu, i daj mu odpocząć u stopy Twojej, jak w dniach
 51  1,  9 |            wieść o widoku, wlokącym się u ich korzeni, z zimną wzgardą,
 52  1,  9 |           własny... Zupełnie jakbyś był u brata. Zabawisz, dopóki
 53  1,  10|             chowa w zamkniętej skrzyni, u niej stało w oczach, w ustach,
 54  1,  10|                 nad jego uchem:~- A cóż u Boga Ojca tak asan wodzisz
 55  1,  10|     Olbromskiego.~- A jestem.~- Pięknie u Boga Ojca brat waści gospodarzył
 56  1,  10|                 szepnął Rafał.~- Jakże, u Boga Ojca, to asan książęcą
 57  1,  10|         osmętnieje z tego, jako wierzba u drogi. Wtedy przylezie wywłoka
 58  1,  10|          zawiadomieniem, że książę jest u siebie. Rafał poszedł za
 59  1,  10|                 jedź. Zostań tu lepiej, u mnie. Przyjrzysz się trochę
 60  1,  10|                waćpana ma, to jest miał u mnie pieniądze. Pożyczył
 61  1,  10|              Przez chwilę zatrzymał się u otwartego okna i patrzał
 62  1,  11|          Francuzi i Francuzki goszczący u księcia nudzili się pomimo
 63  1,  11|               Grudna! Przenigdy! Był tu u siebie, na swej drodze.
 64  1,  11|                się tak samo jak wówczas u drzwi salonu. Nie brzmiał
 65  1,  12|              Andrzeja, na grobli Lido i u wejścia do portu Malamocco
 66  1,  12|                 Bizancjum i stanęły tu, u drzwi św. Marka, na pięćset
 67  1,  12|             Fryderyk Barbarossa klęczał u stóp papieża. Niezliczone
 68  1,  12|             później złota księga płonie u podnóża drzewa wolności,
 69  1,  12|            symbolicznym. Wówczas stanął u ostatnich drzwi z brązu,
 70  1,  12|            rozbitych kaczek miotały się u wejścia do wielkiego kanału
 71  1,  13|               razu załatwić swą sprawę. U wejścia do jakiegoś korytarza
 72  1,  13|         denigruje, żem Niemiec, bom się u Maurycego Bellegarde'a i
 73  1,  13|                Maurycego Bellegarde'a i u mądrego Bliichera od fahnjunkra
 74  1,  14|             generale Buonaparte? Książę u niego służy za adiutanta -
 75  1,  14|         rzeczywisty książę.~- Bagatela! U tego samego generała Buonaparte,
 76  1,  14|                 więc to prawda?~- Bywam u niego kiedy niekiedy, wzywany
 77  1,  14|               wysepki Iles Sanguinaires u wejścia do portu Ajaccio.
 78  1,  14|             uczuł stojąc pod gradem kul u mostu Zelwy! Po tej hańbie,
 79  1,  14|              tam, w czerwonych wydmach, u brzegu pustyni? Czy też
 80  1,  14|        ukazywały się w wąwozach Gaster, u podnóża lodowatej góry Glernisza,
 81  1,  15|       prowadzący interesy grudzieńskie, u którego mieszkał, wcale
 82  1,  15|            Szulernie takie tworzyły się u kolegów mieszkających pod
 83  1,  15|                pożyczać, skąd się dało. U niego też odbywały się najbardziej
 84  1,  15|           reduty. Jarzymski miał zawsze u siebie kilka butelek doskonałego
 85  1,  16|             procesy spadkowe, już latem u wód w Bardyjowie na Węgrzech.~
 86  1,  16|               puściła. W głębi parowu,, u stóp swoich, Rafał ujrzał
 87  1,  16|         uderzenie wiosła, które dokądś, u boku szybkiej łodzi, w dal
 88  1,  16|                kończystych, opatrzonych u boku w kistki ciemno-dzikie;
 89  1,  16|                 umilkł. Stał jakiś czas u wejścia, rozglądając się.
 90  1,  16|             nawet?~- Znikł i nie ma go. U nas - rzekła ze wzgardą -
 91  1,  17|                  Szwajcariaż to, gdzieś u płytkich zalewisk Zurychu
 92  1,  17|                fioletem toni... Może to u nas? Może to Wołyń? Widome
 93  1,  17|                  kto to jest właściwie, u kogo mianowicie adiutantuje,
 94  1,  17|              rozległ się za nim, gdzieś u stóp, krzyk człowieka na
 95  1,  17|                 drzewach morwowych. Tuż u wejścia siedział na płaskich
 96  1,  17|                 musiał stanąć do roboty u boku Czechowskiego, niegdyś
 97  2,  1 |              kraju, że przesiaduje bądź u siebie w Grudnie, bądź w
 98  2,  1 |             zamknięty, gdy Rafał stanął u jego podwojów. Wszystkie
 99  2,  1 |       spiętrzone w naturalne loki, niby u Murzyna. W tyle głowy, ujęte
100  2,  1 |                  co?~- Nie, ja mieszkam u księcia Gintułta.~- Gintułta! -
101  2,  1 |                a jakże!~- No, ja jestem u niego sekretarzem.~- Sekre!...
102  2,  1 |              nic! A cóż ten Gintułt tak u licha sekretnie pisze, że
103  2,  1 |          rozgłaszaj o tym sekretarstwie u Gintułta...~- Ale ba!...~-
104  2,  1 |             właśnie zmierzał Jarzymski. U samych prawie podwojów nasunął
105  2,  1 |              się, dysputy wiedli. Bywał u mnie w Oleśnicy, kiedy to
106  2,  1 |                chwalą, co widzieli...~- U was na wsi?~- A no...~-
107  2,  2 |              dające się często zauważyć u nieśmiałych chłopców, wstrząsnęło
108  2,  2 |                jakby się kłonił do snu. U pelazgijskich, pono, plemion
109  2,  2 |                  Persefona przebywa tam u swego podziemnego małżonka.
110  2,  2 |             Azji i Afryki, badania sekt u ich źródeł, a kończąc na
111  2,  2 |              sobie opinię dobrego brata u ludzi najlepszego towarzystwa.
112  2,  2 |          złożyły naprzód gałązki oliwne u stóp ołtarza, a później
113  2,  2 |                 trwożliwe uchylenie jak u trzyletniego dziecka, spostrzegł
114  2,  3 |                Dwaj towarzysze, stojący u boku przychodnia, poprowadzili
115  2,  4 |             Azji i Afryki, badania sekt u ich źródeł, a kończąc na
116  2,  4 |              sobie opinię dobrego brata u ludzi najlepszego towarzystwa.
117  2,  4 |          złożyły naprzód gałązki oliwne u stóp ołtarza, a później
118  2,  4 |                 trwożliwe uchylenie jak u trzyletniego dziecka, spostrzegł
119  2,  5 |                noc słabo poczerwieniałą u brzega od nie zastygłej
120  2,  5 |               na głowie do małego palca u nogi, wszystkam jest jego!
121  2,  7 |                Chata ich stała samotnie u skraju puszczy. Czarny jej
122  2,  7 |             składane niezwykle, okrągłe u góry, spojone drzewną swą
123  2,  7 |          niewielkie świerki rozwarte, a u góry spłaszczone. Szczyty
124  2,  7 |          smereków, gdzieś w dole, jakby u samego podnoża góry wrosłych
125  2,  7 |                 jakiejś kolebie skalnej u wejścia do jaskini albo
126  2,  8 |        rozległym lasem leżeli tego dnia u wejścia do pieczary. "Okno"
127  2,  8 |                 jakby mierzyły przepaść u ich stóp. Dziwnie uroczy
128  2,  8 |            kochane.~Zostali tam na noc. U wejścia do pieczary rozłożyli
129  2,  9 |               owej doliny. Skoro stanął u jej wylotu, spostrzegł natychmiast,
130  2,  9 |         oddalając się od niej, i stanął u brzegów strumienia, nagle
131  2,  9 |                 jak gdyby chęć rozrywki u człowieka, który się nudzi.
132  2,  9 |              pełen strachu stanął nagle u brzegów "Zmiennego" jeziora.
133  2,  9 |               który był niegdyś maleńki u łona matki-gałęzi, pełnego
134  2,  10|                czarnych piachów, pękają u tej samej mety i z niepowtórzonym
135  2,  10|           zbójował. Zabawili my sie hań u jednej nieskoro w nocy i
136  2,  11|                 południe, kiedy stanęli u wejścia.~Wpuszczeni do ogrodu
137  2,  11|            cudnie przychylny krużganek. U krańca jego były drzwi domu.
138  2,  11|            pręty i liście zwisające jak u topoli, ciemne i twarde
139  2,  12|                 rewizji w chacie gazdy, u którego Rafał czasu szczęścia
140  2,  12|              Lepiej nieco podjadł sobie u braciszków w pewnym klasztorze,
141  2,  12|               wielkich drzew obłamanych u dołu. A dalej znowu przymglony
142  2,  12|               ogromnymi skibami~- Wasan u kogo służysz? -zapytał furmana
143  2,  12|                 Z Wiednia.~- Jakże się, u kaduka, ten pan nazywa?~
144  2,  12|             kiełbas stał sobie pobożnie u wejścia i skłaniał już grzbiet
145  2,  12|               jego szczęki zadrżały jak u psa.~- Słuchaj no, człeku -
146  2,  12|              kiedy bryczka znalazła się u jego skraju. Gościniec zanurzał
147  2,  13|        namówiłem, żeby zamiast gnuśnieć u rodziców zawitał do mnie,
148  2,  13|           błagała siostra wieszając się u jego ramienia.~Rafał przypatrywał
149  2,  14|             sobie tytuł austriacki. Cóż u diaska! Przecież to wiadoma
150  2,  16|             pułki jegrów pozbawione kit u czapek tegoż kształtu, objuczone
151  2,  17|                 ogorzała tak bardzo jak u żniwiarza, co przez lato
152  2,  17|          podporucznicy Borys i Majewicz u mostów na Adydze, a żołnierzy
153  2,  17|                 i bezsilną załogę. Broń u nogi, ale śmierć zieje z
154  2,  17|               skrzydłach, aż ta zginie. U nóg twoich, człowieku, morze
155  2,  17|           chlusty widzą się z dala, jak u nas po nadrzeczu. Jeden
156  2,  17|               Deska onego trójkąta była u podstawy rozległa jak samo
157  2,  17|              zaczyna czerwienić się jak u człowieka mocno spitego
158  2,  17|                siedzieć i wylegiwać się u brzega. A no siedzimy coś
159  2,  17|                 że żaby rechoczą jakoby u nas w parną a krótką lipcową
160  2,  17| adiutanta-majora Królikiewicza w bitwie u redut Carvahanac... W tym
161  2,  17|                wstąpić na swoją ziemię. U samych jej drzwi musiałem
162  2,  18|            Osiodłane w nocy konie stały u żłobów. Strzelec Walek ze
163  2,  18|                 mieli w ręku, kordelasy u pasa. W zanadrzu odzieży
164  2,  19|          wjechać do miasta i stawić się u pewnego jegomości, kuzyna
165  2,  19|            stary łaskę wyprosi!~- Łaskę u wojskowego sądu wyprosi -
166  2,  20|            rzekł podnosząc głowę:~- Cóż u licha! Nikt nie przychodzi...~
167  2,  20|               przestworami...~Tymczasem u portiery salonu rozszerzył
168  2,  21|        dosięgająca ziemi, otoczona była u dołu liśćmi kamelii i odsłaniała
169  2,  21|            wejścia.~W grupie młodzieży, u przeciwległych drzwi salonu,
170  2,  21|                 miłości. Zatrzymała się u proga. Zawahała się... Potem
171  2,  21|          znacznie dalej, we wsi. Gdzieś u końca tej drogi, którą lecieli,
172  2,  21|         zostawiam cię w spokoju. Gdzież u licha jest ta chałupa? Kalwicki
173  2,  22|                      Teraz tu, podobno, u was chodzi. kto chce: są
174  2,  22|                powiedzieli...~- A któż, u diabła, teraz panuje nad
175  2,  22|                 sobie o terminie wizyty u komendanta placu i poszli
176  2,  22|                 Skądżeś się ty tu wziął u diaska? Psujesz mi szyki,
177  2,  22|           zamiast baranka i zapiszą się u drugiego porucznika na szeregowych.
178  2,  24|            otrzymał prawo na zamówienie u szmuklerza znaków szarży
179  2,  24|           taśmie przez całą jej długość u szlufy, nowi majorowie z
180  2,  24|            taśma urągała samym kordonom u pułkownikowskiego kapelusza.~
181  2,  24|              jest świniarkiem, że służy u jakiegoś Steltnera i że
182  3,  1 |                 wokół żółte. Guzików ma u kurty dziewięć okrągłych
183  3,  1 |                  tylec na ziemi postawi u nogi, to ma chorągiewkę
184  3,  1 |             Zeżrą owoce cudzego posiewu u brzegu mórz ciepłych i niebieskich,
185  3,  2 |               piechotą, konie prowadząc u pysków.~Zimno było takie,
186  3,  2 |              chwili rozległ się dzwonek u drzwi prowadzących do zakrystii,
187  3,  3 |              grotami lanc, wieszali się u szyj końskich, ostrzem noża
188  3,  3 |                 żeby do niej mówić: ani u tym, żeby ją widzieć...
189  3,  3 |          nadwiślańskie ujrzawszy swoich u mety rzuciły się na barykadę
190  3,  3 |          Hiszpanów ku następnej baterii u wylotu ulicy Engracia, gdzie
191  3,  3 |              zostali wytępieni bagnetem u wejścia do kościoła, w jego
192  3,  3 |            tylko jeszcze na tysiąc mszy u mnichów w Burgos, i będzie
193  3,  3 |                 zajęte. Mniszki goszczą u siebie nieznajomych rycerzy.
194  3,  3 |              wspólnych dołach, coś się, u pioruna, za to należy od
195  3,  3 |        skrzywione zupełnie tak samo jak u zakonnicy...~Po chwili wyprostował
196  3,  3 |            rozprysnął w krwawą fontannę u drzwi wejściowych, już inny
197  3,  3 |                 gardła. Zaczepiano pasy u krat okiennych i duszono,
198  3,  3 |                Schodów. Stanął wreszcie u drzwi na dole i spojrzał
199  3,  3 |          Wyganowski. Kiedy spotkali się u drzwi, Cedro wziął go za
200  3,  3 |               ginęli na rozdrożu Cosso, u wejścia w uliczkę i w jej
201  3,  3 |                wcale.~Na końcu galerii, u wejścia do ogrodu, paliło
202  3,  3 |               trzy sienie, i oto stanął u wejścia do domu, który poprzedniego
203  3,  4 |           złowrogie pytanie:~Skądże tu, u Boga, ma być Trepka? Gdzie?~
204  3,  6 |                 na kuli marzył jeszcze:~U nas się tam już zazieleniły
205  3,  6 |               lanc wyjęli z rzemiennych u strzemienia tulejek. Pierwszy
206  3,  6 |               zalane są krwią.~Któż to, u stu diabłów, tak mię spaprał? -
207  3,  6 |         schodziły się do niego i bawiły u wezgłowia, niby goście pożądani,
208  3,  6 |             Bogu i za tę kruszynkę snu! U kaduka! Ja się już nigdy
209  3,  6 |                za plebanią, nad stawem, u jego niskiego wybrzeża,
210  3,  6 |             rozkaz, półplutony, stojące u wejścia na groblę, pomaszerowały
211  3,  6 |                Hohenlinden, spod paszcz u Salzburga, spomiędzy bagnetów
212  3,  6 |        porosłych olchami i znalazła się u wylotu wioski. Dwadzieścia
213  3,  6 |              ziemi wyrosłe, zjawiły się u jego strzemion kudłate,
214  3,  6 |                 czele folwarku a jakoby u podstawy opustoszałej wioski,
215  3,  6 |                 siła zacięła do rdzenia u ziemi toporem. W tej samej
216  3,  6 |           białymi kordonami znalazł się u jego strzemienia i wzniósł
217  3,  6 |              piersiach białe pasy.~Toż, u pioruna, oni... - tyle zdołał
218  3,  6 |                 w tyle, ponad głowami i u stóp. Kule ośmiofumowe łamały
219  3,  7 |                 legowiska i dopytał się u idących piechurów, że to
220  3,  8 |           łodzią. Gintułt zatrzymał się u stóp wzgórza i wodził okiem
221  3,  8 |                   Gintułt zatrzymał się u drzwi i głębokim spojrzeniem,
222  3,  9 |               zasieki z drzew, ściętych u samego odziemka i wszystkimi
223  3,  10|                po sprawunki. We dworze, u starego Cedry, książę dowódca
224  3,  10|                  jakoby okno półokrągłe u góry, otwierał sil w pola
225  3,  11|             nieunikniona czeka na niego u szczytu tej góry. Wiedział.
226  3,  11|             Ludzie, stojący w milczeniu u armat i strzelnic, zwierzali
227  3,  12|              pełnego nadziei, stojącego u szczytu powodzenia, przeistoczył
228  3,  13|     niewiarogodnej grubości, półokrągłe u góry, zaplecione tarniną
229  3,  14|                 siebie. - Złożyłaś broń u nogi obcych przychodniów.
230  3,  15|                 było stamtąd miasteczko u stóp góry rozłożone i drogi
231  3,  15|               przeżyli. Kto by się dziś u nas chciał bić z duszy za
232  3,  15|                się swego czasu przespał u Panien Jerozolimskich pod
233  3,  17|                 dodał Olbromski. -Teraz u mnie na folwarku burmistrzuje.~-