Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |           Bukowej, od Strawczanej, to znowu jakby od Jeleniowskiej Góry...
  2  1,  1 |           ramieniem swoim, puszcza go znowu brała, matka rodzona, puszcza -
  3  1,  1 |        ciemnych bajorach drogi. I oto znowu ruiny ukazują się na górze.
  4  1,  1 |     potrąconych gałęzi.~Ujrzawszy, że znowu jest sam na tym miejscu,
  5  1,  1 |               Słupia!"~A no pojechali znowu noga za nogą miedzami abo
  6  1,  1 |          drogi bodzentyńskiej. Tam go znowu zluzował stary myśliwiec.~
  7  1,  1 |           niemieckiego przybysza. Nim znowu zaczął z nim rozmawiać,
  8  1,  1 |              wymagane.~- Nie wymagane znowu! Więc jak?~- To było oczekiwane
  9  1,  1 |             notat.~- Do szkół? Ale co znowu! Ja szkoły traktowałem w
 10  1,  1 |    hołdowniczego, wreszcie on sam - i znowu korpus kawalerii.~- Piękne
 11  1,  1 |         kilkakroć błysnęły złowrogo i znowu skryły się pod powiekami.
 12  1,  1 |        robocizny być mają.~Nardzewski znowu ujął pistolet i strzelił.
 13  1,  2 |             młodzież same bałamuty.~I znowu z góry donośnie, siarczyście
 14  1,  2 |               cicho.~- Ależ nie... Co znowu! Tylko tak na mnie zakłapał...~-
 15  1,  2 |          innym dostępnym miejscu, ale znowu lód nie wytrzymał. Radzono
 16  1,  2 |               się z miejsca. Widzieli znowu przed sobą rwący się w kierunku
 17  1,  2 |                Ognie, okrzyki, śpiewy znowu napełniły dolinę.~W dali,
 18  1,  2 |       pradziadowskich węgłów!...~- Co znowu! Miejsca dla nas - świat!~
 19  1,  2 |            ciąg dalszy. Ale za chwilę znowu dała się słyszeć rzecz miodopłynna:~- "
 20  1,  2 |          kulig!~Wtedy stary Olbromski znowu z gracją podał ramię swojej
 21  1,  2 |           dłuższym odpoczynku, muzyka znowu zagrała. Młody gospodarz
 22  1,  2 |       przyśpiewywał.~Rafał ocknął się znowu. Siadł na posłaniu i natychmiast
 23  1,  2 |             znalazł już wszystko, gdy znowu ogarniać go zaczęła bezwładność
 24  1,  3 |         Ibimus, o socii comitesque... Znowu cienko, a z góry:~- Trimeter
 25  1,  3 |         rozmowa i przyjaciele zaczęli znowu powtarzać swe pensa.~Krzyś
 26  1,  3 |          nagła uczuli obadwaj, że ich znowu główny wart porywa. Woda
 27  1,  3 |              raz, drugi, trzeci. Łódź znowu cofnęła się na cichsze mielizny,
 28  1,  3 |               że giną bez ratunku, bo znowu szli na dno razem z ułamaną
 29  1,  3 |               śnie, mamrotał, budził, znowu zasypiał. Słyszał jego oddech
 30  1,  3 |               kogoś, kto go wybawi. I znowu, jak powiew gorączki nie
 31  1,  3 |          łódką.~- Czyją?~Rafał umilkł znowu, wsunął głowę w ramiona,
 32  1,  4 |              po gumnie, sprowadzał go znowu na klepisko. Wówczas skazaniec
 33  1,  4 |          kościołkiem w Sulisławicach, znowu Zofka Rafałowi szepnęła
 34  1,  4 |             echo w głębi serca. Kiedy znowu wzniósł oczy, spotkał wejrzenie
 35  1,  4 |              i pić, pić na śmierć. To znowu marzył o śmierci, o zgubie,
 36  1,  4 |    opanowywała go głęboka senność, to znowu gwałtowna żądza ruchu, blasku,
 37  1,  5 |           niego:~- Co się tam czaisz? Znowu może knujesz jakie łotrostwo...
 38  1,  5 |                Generał Augereau"...~- Znowu swoje!~"...uchwycił chorągiew,
 39  1,  5 |          ścianami. Chwilę nacichnie i znowu z rykiem i świstem pięściami
 40  1,  5 |               przeleżał, że świta, to znowu nabierał pewności, że nie
 41  1,  5 |             że ten dom jest dalej, to znowu, że go już dawno minął.
 42  1,  5 |               patrząc w okno. Wówczas znowu trzy razy zastukał. Był
 43  1,  5 |         następowała otchłań mroku, że znowu je dotykalnie widział i
 44  1,  5 |              do żywego, wlepiał w nie znowu oczy...~Znikło z wolna widziadło.
 45  1,  5 |            głowę. Wargi jego znalazły znowu lica, usta, oczy. Rozsunął
 46  1,  5 |           suchych kędziorach. A kiedy znowu zniżał się do ramion, nie
 47  1,  5 |              wilczego cmokania, gnała znowu ze zdwojoną siłą, śmigała
 48  1,  5 |            lotne zaspy, dźwigał się i znowu wstawał. Za każdym krokiem
 49  1,  5 |               skrzepła, zastygła krew znowu broczyła. Świtało. Odsłaniały
 50  1,  6 |             sięgając niemal głowy, to znowu chłonął niewidzialną czeluścią
 51  1,  6 |            dziada na drodze, i ten go znowu] prosił. Tak ón znowu to
 52  1,  6 |              go znowu] prosił. Tak ón znowu to samo powiedział i dał
 53  1,  6 |             już wychodził z lasu, tak znowu zobaczył dziada. Wtedy ten
 54  1,  6 |              Głowa Rafała zsunęła się znowu na wiązkę słomy, okrytą
 55  1,  7 |             otoczonych borem, później znowu lepszą drogą, aż do Staszowa.
 56  1,  7 |              żywych. Przypiaskowa, to znowu bagnista droga szła brzegiem
 57  1,  7 |           prawdziwy. Po niewoli wzrok znowu przywierał do zgasłych końskich
 58  1,  7 |             suchych piasków uciekał i znowu cisza przypływem niepostrzegalnym
 59  1,  7 |         chwila wyrażał obawę, czy aby znowu nie ustaną. Jak na złość,
 60  1,  7 |               Po chwili jednak zaczął znowu:~- Przyszedłem tu z tym
 61  1,  7 |          pamięci. Piotr zatrzymał się znowu przed nim i pałającymi oczyma
 62  1,  7 |         przerywając rozmowy.~Żołnierz znowu wyjąknął swoje: "Według!" -
 63  1,  8 |              Jak kilof do Urysia, tak znowu Uryś z całej swojej figury
 64  1,  8 |          miejsca. Wtem do izby wszedł znowu Michcik z parobkami w celu
 65  1,  8 |             następnego momentu, kiedy znowu we śnie westchnie woda...~
 66  1,  9 |            jeszcze rodziców żyjących?~Znowu:~- Tak jest...~- A czy waszmość
 67  1,  10|            rozmowa toczyła, zabrzmiał znowu upajający szczebiot śmiechu
 68  1,  10|             demande son faux chignon!~Znowu szelest i śmiechy.~- Madame
 69  1,  10|             buty, na rękawy kubraka i znowu usłyszał w sobie wybuch
 70  1,  10|            jakby ociągając się, rzekł znowu:~- Brat waści był mi przyjacielem
 71  1,  10|        aczkolwiek dyskutując...~Rafał znowu niewyraźnie potwierdził.~-
 72  1,  11|              i wskazał mu Rafała. Sam znowu wlepił w środek koła oczy
 73  1,  11|      mandatariusz ci to mówi!~Nastało znowu milczenie.~Żelazne oczy
 74  1,  12|               utykał w sercu. Oto idą znowu, idą znowu! Łoskot ich kroków
 75  1,  12|             sercu. Oto idą znowu, idą znowu! Łoskot ich kroków grzmi
 76  1,  12|          świątynia" stanęła przed nim znowu. Śnił patrząc na nią, że
 77  1,  12|           długo tam został. Miał więc znowu to, za czym tęsknił. Balustradę
 78  1,  12|              greckiej cerkwi. Nasycał znowu oczy widokiem przedsionka
 79  1,  12|        stolicą nowej republiki.~- Cóż znowu za republika?~- Transpadan.
 80  1,  13|        prostował się jak podkomendny. Znowu pójdą te tłumy niepłatne,
 81  1,  14|      Buonapartego książek nie ma...~- Znowu się mylisz. Ot, teraz; od
 82  1,  15|          zasypało suche wapno. Mijały znowu tygodnie głuchego zapomnienia,
 83  1,  16|           upływie dni kilku niechcący znowu tam trafił. Dobrze się jakoś
 84  1,  16|            ludzkich zniknąć!~- Cóż ci znowu strzeliło do głowy?~- Nic
 85  1,  17|                wlepił oko w dioptrę i znowu sennym głosem:~- Pal!~Kiedy
 86  1,  17|              uciekał przeczuwając, że znowu padnie, odbije się od ziemi
 87  1,  17|           skibkę chleba, popił wodą i znowu spać! Piątego dnia Żyd wbiegł
 88  2,  1 |             co słyszeć.~Rafał spłonął znowu ogniem wstydu, gdyż słyszał
 89  2,  1 |            Płacę za ciebie.~Po chwili znowu mu szepnął:~- Graj śmiało.~
 90  2,  1 |        ukazały się nowe kosze. Brodem znowu popłynęło wino szampańskie,
 91  2,  1 |           oszczędza na tym, bo on jej znowu służy i za korneciarkę,
 92  2,  1 |       radowałeś się tak głośno.~- Cóż znowu ci plotą?~- Przypominam
 93  2,  1 |        psiarni w Oleśnicy!~- A ten co znowu? - wołano.~- Słyszeliście!~-
 94  2,  1 |               znalazł się w bufecie i znowu pił dużo. Słabo wiedział,
 95  2,  1 |             oczyma to salę widzów, to znowu przekąski i flaszki, rozłożone
 96  2,  2 |       zdmuchnąć świecę, gdy drzwi się znowu z cicha otwarły i Łukasz
 97  2,  2 |              zgasił świecę, uczuł się znowu w mocy niezwyciężonego wstrętu.
 98  2,  2 |        przyjętą być pragnie, że Rafał znowu uczuł się wzruszonym. Tylko
 99  2,  2 |        Augustynem odchodzi z Hipponu. Znowu na puszczę! Wczoraj czytaliśmy
100  2,  2 |            oddala się na pustynię, by znowu w samotności żgać, podniecać
101  2,  2 |              dźwignąć i podniecić; to znowu burgund. Z wolna, jak parny
102  2,  2 |          tłumaczeniem łaciny, pójdzie znowu do Jarzymskiego. Nic to,
103  2,  2 |          kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała
104  2,  3 |         Wówczas trzej mężowie znikli, znowu pozostawiając go w samotności.
105  2,  3 |            praktykującego te cnoty? - znowu twierdząco odpowiedział,
106  2,  3 |             zastukał. Obcy jakiś głos znowu kilkakroć zapytywał Rafała:
107  2,  3 |            serce!~Wówczas Rafał uczuł znowu mocno o pierś swą oparte
108  2,  3 |              nawisłym sklepieniem, to znowu wysoko podnosić nogę, jak
109  2,  3 |               płonie sucha żywica, to znowu, że z dwu stron leci nań
110  2,  3 |              go na Zachód.~Uczeń miał znowu obok siebie dwu ludzi.~-
111  2,  3 |            szpad na swoich piersiach. Znowu Meister vom Stuhl rzekł
112  2,  3 |       Rozległo się drugie uderzenie i znowu wyżej odsunięto opaskę.
113  2,  3 |              się solenna cisza. Rafał znowu został sam między dwoma
114  2,  3 |       gwieździe płomienistej.~Wykonał znowu trzy trudne kroki we wskazanych
115  2,  4 |          kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała
116  2,  5 |             wiszący ponad trawnikiem, znowu cofała się w głąb pokoju,
117  2,  6 |         błyszczącej na kamieniach, to znowu wspinała się na przełęcze,
118  2,  6 |               w jej krtani. Po chwili znowu szeptała:~- Czekałam na
119  2,  7 |           spłynęły z oczu obojga... I znowu pochłaniał ich sen na jawie,
120  2,  8 |              płucami i spalone twarze znowu obracali ku słońcu. Tak
121  2,  9 |               o kamienie i bujna krew znowu broczyć zaczęła na jasne
122  2,  9 |             radość...~Ty, lesie, bądź znowu szumiącym Lasem...~O zmienna
123  2,  10|          Grades..: Ne mohu...~Więzień znowu zaskomlał jak pies. Strażnik
124  2,  10|             To elastycznie ginęły, to znowu, jak doskonała stal, kuły
125  2,  11|              na skaliste przełęcze, i znowu lecąc dołu. Gdzie rzucić
126  2,  12|            obłamanych u dołu. A dalej znowu przymglony widnokrąg. Z
127  2,  12|         karczmy czmychać. Miał zamiar znowu się zbliżyć do stangretów
128  2,  13|               zdławiły wspomnienia... Znowu zamknęło się w sobie.~Dojeżdżając
129  2,  14|             za prorokowanie.~- Kiedyż znowu z powrotem do naddunajskiej
130  2,  14|               Marii Agreda a Jesu, to znowu dla odmiany jakieś kazańko
131  2,  14|           skrytkę tego szczura.~- Cóż znowu!~- Tak, odkryję cię w całej
132  2,  16|               dnia, do ciemnej nocy i znowu do białego dnia. Rafał był
133  2,  16|       Krzysztof, posłuszny woli ojca, znowu się udał do naddunajskiej
134  2,  17|           czyhał na oficera, a oficer znowu jak wilk szczerzył zębce
135  2,  17|         Melasa czy spod Kraya nie tak znowu łatwo broń z garści wytrąci
136  2,  17|      dwadzieścia tysięcy ludzi. Z nas znowu, z żołnierzy wdrożonych
137  2,  17|     regimentach austriackich, a teraz znowu, po wtóre, uszli z cesarskich
138  2,  17|              służbę króla Etrurii, to znowu, że na żołd cyzalpiński.
139  2,  17|             dymy sieczne i palące - i znowu] lotem w górę, na skrzydłach,
140  2,  17|              szedł kadysi w morze, to znowu środkowa połać żaglów zaczynała
141  2,  17|         naszych godów zimowych. Kraby znowu, jaszczurki a gady zdychają
142  2,  17|              szeregów francuskich - i znowu marsz-marsz! Zabiło serce,
143  2,  18|         milczeniu podnieśli kielichy, znowu napełnione starym węgrzynem.
144  2,  18|             ohydny. Dęła śnieżyca, to znowu sypały krupy, raptownie
145  2,  18|          zawodów, owa miłość-krzywda, znowu dźwignęła się w piersiach,
146  2,  20|   niedorzecznych widm i wspomnień, to znowu miał zamiar podmówić Krzysztofa,
147  2,  20|               Szelest ucichł. Nastała znowu ta sama cisza. Tylko mały,
148  2,  20|               pańskich od męża, który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu
149  2,  20|      Przyjrzyj się, żmijo! Wzniesiesz znowu rękę do ciosu? To i cóż
150  2,  21|            słówek...~Doznał głębokiej znowu ulgi. Pachnący wiatr rozkosznej
151  2,  21|      sąsiednich salach i ukazywał się znowu. Odkryte ramiona i piersi,
152  2,  21|        rumieniec... Ale za parę chwil znowu mu ją dał taniec. Wtedy
153  2,  21|          oddaleń tańca. Gdy na moment znowu byli razem, rzekła:~- Nigdy
154  2,  21|             Zamilcz.~Po chwili mówiła znowu:~- Słuchaj, co mówię. Chciałabym
155  2,  21|            przestrzeń salonu, wróciła znowu. Oto ująwszy palcami gazę
156  2,  21|             Ukłon i szept:~- Pójdź...~Znowu szept:~- Przez szereg pokojów...~
157  2,  21|           wszelką nadzieję, posłyszał znowu wyrazy ledwie się dobywające
158  2,  21|                do siebie...~Za chwilę znowu:~- Stamtąd zejdziesz...~
159  2,  21|               taktu muzyki gawota, aż znowu szept, głos cichy a wstrząsający
160  2,  21|               Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... - rzekł Krzysztof
161  2,  21|            korytarze, schody, sienie, znowu schody. Wszędzie było pusto
162  2,  21|       podniosła na niego oczy i kiedy znowu spoczął w spojrzeniu, przerwanym
163  2,  21|            zginiesz. Złego diabeł tak znowu chętnie nie bierze! Kto
164  2,  21|              przewija sobie nogi, jak znowu wdziewa buty...~- Cóż my
165  2,  21|          skoro tylko ukazali się tam, znowu warcząc i bucząc górą przeleciały
166  2,  22|              pałaszami do okna. Rafał znowu zmierzył w kupę i strzelił.
167  2,  22|             do pierwszej stancji i tu znowu czekali blisko godzinę.
168  2,  22|            nawet, kogoście uczcili.~- Znowu z tym Austriakiem...~- Raczcież
169  2,  22|        oblegają Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom
170  2,  24|              odwilż, wicher i deszcz, znowu przymrozek. Błota dróg,
171  2,  24|         poprężnicę koniowi sfasuje, a znowu i nie za letko, bo kiep
172  2,  24|              generał Dąbrowski ruszył znowu naprzód. Stanął wreszcie
173  3,  1 |                że "Generał-porucznik" znowu na polu frydlandzkim odniósł
174  3,  1 |         żółtymi, a na co' dzień ma ci znowu szare rajtuzy z jednym lampasem
175  3,  1 |               na nich żółte, a galony znowu srebrne. Na tylnych rogach
176  3,  1 |            porządek zrobimy i dopiero znowu] do ziemie, ale już wtedy
177  3,  1 |        wędrują a biją w wysoki ląd, i znowu, zawróciwszy się na czopach
178  3,  2 |             błyskawicy odsłonione, to znowu kładły się kształty płaskie,
179  3,  2 |               koń... Czyj też to koń? Znowu cisza. Przerwało ją coś
180  3,  2 |              echo gry na organach - i znowu milczenie.~Krzysztof wypoczął
181  3,  3 |             chwilę Krzysztof siedział znowu na swym worku, a oficer
182  3,  3 |               stronę ruin klasztoru i znowu dojrzał zawalone piwnice.
183  3,  3 |          jakie też to chłopczyki będą znowu nasypywały ten piasek w
184  3,  3 |                która to linia musiała znowu łączyć się z ulicą Engracia.
185  3,  3 |              okno. W tej samej chwili znowu mignęła tam biała twarz.
186  3,  3 |       towarzysze obezwładnieni. Wtedy znowu bez trwogi mógł spojrzeć
187  3,  3 |           zacieklej biegać, szeptać i znowu kłaść się na wierzch stosu.
188  3,  3 |            poznał go od razu.~Ach, to znowu ten jakiś Wyganowski...
189  3,  3 |             samych płaskich schodach.~Znowu się ciemny nastręczył korytarz.~-
190  3,  3 |            się natychmiast odpowiedź. Znowu ten głos:~"Quis dabit mihi
191  3,  4 |             się, widać, o Trepce...~I znowu niby ogromy chmur pędzą
192  3,  4 |           niby mgła...~Nie jesteś tak znowu głupi, Szczepanku, jak sądziłem...
193  3,  4 |           Cesarz!~Chwila cicho... Oto znowu bucha ten szalejący orkan
194  3,  4 |         zagmatwane latają, latają, to znowu w cienie swe cofną się,
195  3,  6 |         wielkie zastępy drzew i kryły znowu w tajemnicze półmroki. Tylko
196  3,  6 |             orać tamte uwrocia?~I oto znowu wypełza z niepostrzeżonej
197  3,  6 |              Wybrał drugiego i skinął znowu. Kazał im odpiąć pałasze,
198  3,  6 |     najbliższego Niemca:~- A nie masz znowu czego tak hergotać, bo cię
199  3,  6 |             coś do siebie mruczał, to znowu coś zapisywał na kartkach
200  3,  6 |              Sokolnickiego, ozwał się znowu.~Generał siedzący zwracał
201  3,  6 |              cztery! Chwila ciszy - i znowu, a coraz częściej. Słupy
202  3,  6 |          nabijać, wznosić, na oko - i znowu, znowu, bez końca. Stać
203  3,  6 |            wznosić, na oko - i znowu, znowu, bez końca. Stać w szeregu!
204  3,  6 |         Przytkaj zapał!~- Po nabój!~I znowu:~- Wytrzyj!~- Za stempel! ~
205  3,  6 |             Wytrzyj!~- Za stempel! ~I znowu:~- Przybij!~- Pocisk w działo!~
206  3,  6 |        oszańcowanie Falent i formował znowu swoje trzy bataliony, żeby,
207  3,  6 |                Lasek od strony Puchał znowu dostał się w ich posiadanie.
208  3,  6 |         wierzch obdartych chat i bili znowu. Sokolnicki formował sam
209  3,  6 |             złożoną rezerwę, do czego znowu powrócił, i artylerię. Pewna
210  3,  6 |               kościołem, zepchnęło ją znowu z grobli i wzgórza. Z podwójną
211  3,  8 |            oglądał zebranych oczyma i znowu zaczynał chodzić w swoim
212  3,  8 |          planu. Złożymy ich tu kupami znowu w jakim Raszynie i znowu
213  3,  8 |              znowu w jakim Raszynie i znowu zawrzemy zaszczytny akt
214  3,  9 |       szyderskim uśmiechem.~Zamilkł i znowu rył nasypy ziemi pociskami
215  3,  9 | generał-mogliby most kończyć. Zwrócił znowu szkła na szaniec i gwarzył
216  3,  9 |           wyprowadzano. Znalazłem się znowu między mymi doboszami. Warta
217  3,  10|         wchodził na ganek, ozwały się znowu tony starego pantaleonu.
218  3,  11|               Chwałek i Strochcic, to znowu ku Lenarczycom i Kobiernikom,
219  3,  12|         uczynił, o dziwo... Wraca oto znowu w progi domowe nie jak zwycięzca
220  3,  13|                Dopadł drugiego muru i znowu ujęty w rynnę, wyciosaną
221  3,  13|       dziecięce oczy!...~Nad ołtarzem znowu dwa okienka - strzelnice.
222  3,  15|               podporuczników. Czasami znowu kompania dzieliła się na
223  3,  15|            Czego?~- Tego życia.~- Cóż znowu za sentymentalizm!~- Mówię
224  3,  15|                Dziś na noc idę. ~- Co znowu? - wzdragał się Wyganowski
225  3,  16|            Zamknęło się serce i dusza znowu stanęła przed obliczem tego
226  3,  17|         wielką wyprawę.~- Na jakąż to znowu wielką wyprawę?~Krzysztof
227  3,  17|              dopytał.~- To ty idziesz znowu?~- Kpisz, bracie, czy o
228  3,  18|            przed nim, świta za nim, i znowu gwardie. Pułki defilujące