Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |            powrót stał się sobą. Już ani okien, ani drzwi. Nikt nie
  2  1,  1 |             się sobą. Już ani okien, ani drzwi. Nikt nie strzeże
  3  1,  1 |             nie wiem o żadnym Niemcu ani o sprawie. - O, dyć to we
  4  1,  1 |            się ta z tym nie zrównają ani debrejskie liście, ani knaster
  5  1,  1 |      zrównają ani debrejskie liście, ani knaster niekrajany, ani
  6  1,  1 |              ani knaster niekrajany, ani ta i nasz powszedni w obertuchach.~-
  7  1,  1 |            Sandomierszczyźnie nie ma ani takich dróg nędznych, ani
  8  1,  1 |            ani takich dróg nędznych, ani takich wertepów. Prawda?
  9  1,  1 |                   Ale też za to lasu ani odrobiny.~- Co wam po lesie!
 10  1,  1 |           waćpan? Ona mi się jeszcze ani razu nie podbiła...~- Ale! -
 11  1,  1 |          bałyku przez bestią i wisi, ani piśnie. A ślepie u niego -
 12  1,  1 |           jezuitów, choć już z niego ani dymu, ani popiołu. Ale nie
 13  1,  1 |           choć już z niego ani dymu, ani popiołu. Ale nie do nauk
 14  1,  1 |            urzędnik.~- Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą...
 15  1,  1 |            Mnie te nazwy ani pachną, ani śmierdzą... Hibl nieznacznie
 16  1,  2 |          znaleźć słowa odpowiedzi.~- Ani nam nie śpiewasz pięknych
 17  1,  2 |          śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem nie
 18  1,  2 |         pięknej pani nie czuł gniewu ani odrazy. Toteż pod wpływem
 19  1,  2 |              na siodło już nie mógł. Ani sposobu! Przyrósł do miejsca
 20  1,  3 |             już zawrócić jego dzioba ani dokąd wola kierować. Z nagła
 21  1,  3 |            wybełkotał zwierzchnik.~- Ani jednego wyrazu!~Prorektor
 22  1,  3 |        Rafała.~Ale tego nie było już ani w przedsionku, ani na schodach,
 23  1,  3 |          było już ani w przedsionku, ani na schodach, ani na dziedzińcu.
 24  1,  3 |        przedsionku, ani na schodach, ani na dziedzińcu. Za chwilę
 25  1,  4 |       obecności i nie mówił do niego ani słowa. Winowajca jadał obiady
 26  1,  4 |             się modli żarliwie, choć ani jednej litery książki, którą
 27  1,  4 |   zaprzysiężonych i pokornego ślubu.~Ani słowa nie przemówili wtedy
 28  1,  4 |           Oto wszystko. Sam nie mógł ani pojąć, ani zrozumieć, ani
 29  1,  4 |              Sam nie mógł ani pojąć, ani zrozumieć, ani nazwać pożądań,
 30  1,  4 |            ani pojąć, ani zrozumieć, ani nazwać pożądań, bólów nieokreślonych,
 31  1,  4 |         ojcowskie, baty na śmierć... Ani piśnie! A powstawszy z kobierca,
 32  1,  5 |         własnej postaci, nie we śnie ani w marzeniu idzie obok drzew,
 33  1,  7 |           oko sięgło, nie było widać ani wsi, ani nawet chaty. Kępy
 34  1,  7 |              nie było widać ani wsi, ani nawet chaty. Kępy lasów
 35  1,  7 |          zgoła ustały. Nie skutkował ani bat, ani biczysko, ani kłucie,
 36  1,  7 |               Nie skutkował ani bat, ani biczysko, ani kłucie, ani
 37  1,  7 |     skutkował ani bat, ani biczysko, ani kłucie, ani głaskanie i
 38  1,  7 |            ani biczysko, ani kłucie, ani głaskanie i posiepywanie
 39  1,  7 |              tym i ojciec, ale nigdy ani jedno słowo o synu Piotrze
 40  1,  8 |         wielkiej słabości? Teraz już ani razu nie przychodzi na rolę.
 41  1,  8 |              myśli. A na to istotnie ani felczer, ani lekarz najzawołańszy
 42  1,  8 |             to istotnie ani felczer, ani lekarz najzawołańszy nic
 43  1,  8 |            wystygły popiół, w którym ani jedna już iskra utrzymać
 44  1,  8 |           jąkając się tak bardzo, że ani książę, ani Rafał nie zrozumiał
 45  1,  8 |           tak bardzo, że ani książę, ani Rafał nie zrozumiał słowa.
 46  1,  8 |  strupieszałych z zielonymi głowami. Ani jeden wietrzyk nie dotknął
 47  1,  8 |           wietrzyk nie dotknął wody, ani jeden powiew nie udźwignął
 48  1,  10|              Ten i ów rzucił okiem i ani myślał przerywać rozmowy.
 49  1,  10|             swój wyszarzany kostium. Ani jednej twarzy znajomej!~
 50  1,  10|             ma. Już go nie ma wcale! Ani nie zaprzeczy, ani tymi
 51  1,  10|            wcale! Ani nie zaprzeczy, ani tymi oczyma, co to... nie
 52  1,  10|        oczyma, co to... nie spojrzy. Ani po swojemu nie zmilczy.
 53  1,  11|           myślami jej objąć nie mógł ani ogarnąć wyobrażeniem. Ciągle
 54  1,  11|              nicość.~Nic nie rzekła, ani wyrazu... - marzył odjeżdżając.
 55  1,  13|               nie spotykając nikogo, ani żywego ducha. Miasto było
 56  1,  14|             domu, z którego wyszedł. Ani już mowy o powrocie za zębate
 57  1,  14|              jęku ni krzyku zachęty. Ani jeden nie prosił o darowanie
 58  1,  14|              niepodobna było ogarnąć ani odeprzeć, a w ściśniętych
 59  1,  15|             gdzieś w obcych krajach. Ani wiedziano, ani słyszano,
 60  1,  15|              krajach. Ani wiedziano, ani słyszano, gdzie się obraca.
 61  1,  15|           dom wracać nie miał ochoty ani możności, a udać się do
 62  1,  15|           zajmował się jego edukacją ani tym mniej konduitą. Ze swej
 63  1,  15|               Nigdy się nie rozpadał ani nad łacińskimi wierszami,
 64  1,  15|            nad łacińskimi wierszami, ani nie brał do serca nauki
 65  1,  16|         usprawiedliwienie nic a nic. Ani jednego praktycznego względu!
 66  1,  16|    praktycznego względu! Nie było to ani dla dobra krów, ani dla
 67  1,  16|          było to ani dla dobra krów, ani dla wygody cieląt, ani dla
 68  1,  16|               ani dla wygody cieląt, ani dla gęsi, ani dla czeladzi.
 69  1,  16|         wygody cieląt, ani dla gęsi, ani dla czeladzi. Dla nikogo...
 70  1,  17|      platanową aleją. Nie ocalało tu ani jedno drzewo. Ogrody były
 71  1,  17|          Polaków nie przeszkadzał im ani protestował. Wychodzili
 72  2,  1 |             Nie powiesz o tym nikomu ani jednego wyrazu. Dasz mi
 73  2,  1 |            krawca.~- Ależ zaraz...~- Ani jednego słowa! W takich
 74  2,  1 |              z tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w
 75  2,  1 |           karta. Nie zastanawiał się ani sekundy nad żadną kombinacją,
 76  2,  1 |             było już ogólnej rozmowy ani rozmowy w ogóle.. Przekrwione
 77  2,  1 |               Nigdzie nie było widać ani fiakrów, ani przewodnika
 78  2,  1 |              było widać ani fiakrów, ani przewodnika z latarnią,
 79  2,  2 |              okolicy. Nie można było ani ich odegnać, ani spostrzec.
 80  2,  2 |          można było ani ich odegnać, ani spostrzec. Tylko żądła ich
 81  2,  2 |              Nie dawało się odtrącić ani zedrzeć z piersi. Zimny
 82  2,  2 |         ciężki, lity, nędzny kamień. Ani jednej myśli, ani najsłabszego
 83  2,  2 |            kamień. Ani jednej myśli, ani najsłabszego uczucia! Jedno
 84  2,  2 |        pochwycona jeszcze przez myśl ani nawet przez chęć. Czuł to,
 85  2,  2 |              na usposobienie Rafała. Ani jeden krok jego nie zmierzał
 86  2,  2 |               tęsknym aż do boleści. Ani jedna myśl nie była w stanie
 87  2,  2 |             rękawiczki. Nie rozumiał ani jednego słowa z przemowy
 88  2,  3 |         wiarołomcą! Drżyj! Nie drżał ani trochę.~- Wszystkie zwrócone
 89  2,  4 |              na usposobienie Rafała. Ani jeden krok jego nie zmierzał
 90  2,  4 |               tęsknym aż do boleści. Ani jedna myśl nie była w stanie
 91  2,  4 |             rękawiczki. Nie rozumiał ani jednego słowa z przemowy
 92  2,  5 |              i obojętne. Nie pachnie ani jeden wyraz, nie obudzi
 93  2,  5 |         jeden wyraz, nie obudzi żalu ani tęsknoty.. Gardzę wszystkimi
 94  2,  6 |         widna. Nie postała na niebie ani jedna chmurka. Wiatr rzeźwy
 95  2,  6 |          były puste i jakby wymarłe. Ani jedno światełko nie zapowiadało
 96  2,  6 |             nikogo, nikogo na ziemi. Ani ludzi, ani zwierząt! Któż
 97  2,  6 |          nikogo na ziemi. Ani ludzi, ani zwierząt! Któż może wyjść
 98  2,  7 |           tajnego, nie został ukryty ani jeden szczegół, nie zatajony
 99  2,  7 |        szczegół, nie zatajony grzech ani jeden, nie przeceniona cnota.
100  2,  7 |             lasem. Nie było do niego ani drogi, ani perci. Pełne
101  2,  7 |             było do niego ani drogi, ani perci. Pełne było ciemnej
102  2,  7 |            Nikt tam nigdy nie bywał. Ani człowiek, ani zwierzę. Nad
103  2,  7 |             nie bywał. Ani człowiek, ani zwierzę. Nad głębią fruwały
104  2,  9 |     otaczających granitów, że w nich ani na sekundę nie zasypia cierpienie.
105  2,  10|        tręzli, nie czuje żądzy oporu ani wybuchów gniewu szlachcica,
106  2,  10|           zatarasuję okiennice, żeby ani jeden twój jęk nie doleciał
107  2,  10|               Nie wis? To sie lepiej ani nie pytaj...~- Ja się niczego
108  2,  10|              straśne, topiele, co ik ani nie zgruntujes, ani nie
109  2,  10|            co ik ani nie zgruntujes, ani nie przeźres, bo to kansi
110  2,  10|            jako... Mas tu siedzieć - ani nie wiem, coś za jeden -
111  2,  11|           żeby jechać dalej. De With ani się nie opierał, ani go
112  2,  11|            With ani się nie opierał, ani go nie zachęcał. Był wciąż
113  2,  12|        odrzekł:~- Nie. Nie mam mięsa ani gotowanego, ani pieczonego.~-
114  2,  12|            mam mięsa ani gotowanego, ani pieczonego.~- A to, co zajadają
115  2,  12|           najzupełniejszym spokojem, ani myśląc, co będzie dalej.
116  2,  12|            osobistym. Nie czuł głodu ani pragnienia. Znużenie wyciągał
117  2,  13|              jakiej oko nie widziało ani ucho nie słyszało. Za Michała
118  2,  13|            nie mógł udźwignąć powiek ani rozerwać uśmiechu leżącego
119  2,  14|        mandatariuszów tak dalece, że ani jeden wytrwać przy nim nie
120  2,  14|             kluczów!...~- Nie jestem ani niemieckim, ani żadnym innym!
121  2,  14|           Nie jestem ani niemieckim, ani żadnym innym! Nie jestem
122  2,  14|              zawadzają...~- Polityki ani za szeląg?~- Za szeląg może
123  2,  17|   dziadowskim obyczajem, nie skamłał ani stękał. Czekał wyprostowany.
124  2,  17|            idący myślę, że już pewno ani ojcowskiego budowia, ani
125  2,  17|             ani ojcowskiego budowia, ani brata, ani siostry. Zapomniał
126  2,  17|      ojcowskiego budowia, ani brata, ani siostry. Zapomniał ja już,
127  2,  17|        którym przeszli góry, niziny. Ani jeden nie uszedł z Livorna,
128  2,  17|       miotana wściekłością żywiołów. Ani przez ten czas strawy, ani
129  2,  17|           Ani przez ten czas strawy, ani napitku. Kto leżał bez duszy
130  2,  17|         skrócić-jedna jedyna chwila. Ani ta przedtem zastanowienia,
131  2,  17|              przedtem zastanowienia, ani potem krzyny żalu. Przygnały
132  2,  17|             straciła w owych czasach ani odrobiny fantazji. Przeniósłszy
133  2,  17|            upłynęło pół godziny, już ani jeden nie zipał.~- Milcz! -
134  2,  18|             sposobności i nie tracić ani chwili czasu. Dla niepoznaki
135  2,  18|              będziesz wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego
136  2,  20|           werwy, jakby te wiadomości ani odrobinę go nie obchodziły,
137  2,  20|              obłokiem od ognia duszy ani nie zasłoniły się mgłami
138  2,  20|              przedsięwzięcia?~- Nie, ani odrobiny!~Istotnie... to
139  2,  20|        wypadek ujęcia zbiegów władze ani myślą żartować. Słyszałam
140  2,  20|          zachowania form salonowych. Ani cienia dawnego lęku.~Wskutek
141  2,  20|            się dało, ile było można. Ani się spostrzegł, kiedy uległ
142  2,  20|        krążące około rozkosznych ust ani grubość warkocza włosów,
143  2,  20|             już rozmawiać swobodnie. Ani na jedną chwilę, na jedno
144  2,  20|        przepysznymi splotami włosów. Ani razu nie dostrzegło go oko.
145  2,  21|            piękną gospodynię radości ani zachwytu, lecz bezradną,
146  2,  21|               ale nie mógł pochwycić ani jednej tak szczęśliwej chwili.
147  2,  21|          ustały, zdawało się, myśli. Ani jednego wyrazu nie znalazł,
148  2,  21|              Niech się tak stanie.~- Ani jednego słowa litości...~-
149  2,  21|        działo na świecie otaczającym ani w głębokości ich dusz. Nie
150  2,  21|          szczęścia.~Nie odtrącała go ani się poruszyła na swym miejscu.
151  2,  21|              Tamten nie odpowiedział ani słowa. Darł nożem podszewkę
152  2,  22|            nie tknęło jeszcze kopyto ani sanica, przeciskała się
153  2,  22|         mieli przed sobą do jedzenia ani picia. Cedro wśród swoich
154  2,  22|          szczerym polu czworobok - i ani weź! Jakże, hycle, nie wyrzną
155  2,  22|             Francuzi za to nie mieli ani jednego działa. Jakże tu
156  2,  23|        artylerii. Krzysztof nie miał ani grosza, gdyż wszystkie swoje
157  2,  24|              nikogo wodzem mianowany ani potwierdzony. Ten nim był,
158  2,  24|          takie uzdolnienie. Ten i ów ani się obejrzał, kiedy otrzymał
159  3,  1 |       Śliczności my wojnę zwojowali, ani słowa!~- Da Pan Bóg doczekać...
160  3,  1 |              ponura, nie rozweselona ani jednym widokiem łaskawszym.~
161  3,  1 |              koni nie było w okolicy ani nad rzeką Nive, ani nad
162  3,  1 |          okolicy ani nad rzeką Nive, ani nad Adurem.~Toteż gdy weszło
163  3,  1 |               Nigdzie wesołego żagla ani trwożliwej pracy wioseł...~
164  3,  2 |           strony rzeki za Tudelą już ani śladu drogi.~W tych to miejscach
165  3,  2 |             dokuczliwy, nie ustający ani na chwilę. Konie jeszcze
166  3,  2 |       naszczekiwanie psa... Francuzi ani Polacy nie mają ze sobą
167  3,  3 |             dobie nie było spoczynku ani dniem, ani nocą. Szli ciągle
168  3,  3 |            było spoczynku ani dniem, ani nocą. Szli ciągle wpław
169  3,  3 |      aczkolwiek nie zmienił uniformu ani nie przestał należeć do
170  3,  3 |            strzelnic. Nigdzie drzwi! Ani jednego żywego człowieka!
171  3,  3 |              worku i wyciągnął nogi. Ani jednej myśli... Gdzie to
172  3,  3 |          jednego boku, z drugiego... Ani mowy! Ręce rozkrzyżowane
173  3,  3 |       zaklinam cię - puść ją!~Tamten ani myślał puszczać. Mrugnął
174  3,  3 |             tym, żeby do niej mówić: ani u tym, żeby ją widzieć...
175  3,  3 |           kamienny próg i nie drgnął ani razu.~Hiszpanów było trzech.
176  3,  3 |           tylko przykrość: blondynki ani jednej. No, żeby na lekarstwo!~
177  3,  3 |          podobnie wariackiego. Bo to ani w kampaniach włoskich od
178  3,  3 |         włoskich od samego początku, ani w austriackich pochodach.
179  3,  3 |           jego wściekłość nie ustała ani na chwilę, nawet wówczas,
180  3,  3 |              nie widziały nic zgoła. Ani jednego zjawiska... Bose
181  3,  3 |             pioruna! sutanna nowa... Ani śladu... Zmiażdżone trupy
182  3,  3 |           pójdzie. Ale nie postąpiła ani kroku. Znieruchomiała na
183  3,  4 |              krzyku poganiacza mułów ani dzwonków, ani zgrzytu haków.
184  3,  4 |       poganiacza mułów ani dzwonków, ani zgrzytu haków. Wszystko
185  3,  5 |        Wprawdzie bab nie ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale
186  3,  5 |              ma żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy
187  3,  5 |           świń, karmi je tak, że się ani jedna ruszyć nie może, a
188  3,  6 |             prawie o nim nie myślał, ani razu chyba w życiu nie wspominał
189  3,  6 |              ściska w sobie, ale już ani jednej łzy wydać nie może.~
190  3,  6 |           Sokolnicki!~Śpiący generał ani drgnął. Olbromski zaczął
191  3,  6 |              masz zamiaru umierać?~- Ani myślę.~- A jakże się ma
192  3,  6 |           Generale, nie dam już spać ani chwili. Dnieje!~Widząc,
193  3,  6 |              spało w pustce i ciszy. Ani jednego człowieka... Dziwnie
194  3,  6 | Znieruchomiały jeździec nie poruszał ani ręką, ani nogą. Słyszał
195  3,  6 |      jeździec nie poruszał ani ręką, ani nogą. Słyszał wokoło wołania
196  3,  7 |           jeszcze ból głowy, ale już ani śladu wczorajszego ucisku.
197  3,  8 |              jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem napaść!~-
198  3,  9 |       przypatrywali się w milczeniu. Ani jeden się nie ruszył, pomimo
199  3,  9 |             zupełnie jak mgły nocne. Ani już śladu dawnych, czynnych
200  3,  9 |             okolicznych było ciemno. Ani jednego światełka! Dopiero
201  3,  9 |            odparłem, że nie rozumiem ani jednego wyrazu. Kilkakroć
202  3,  10|           nie mający udziału w akcji ani żadnego określonego charakteru
203  3,  10|              jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali tu gazetę
204  3,  10|      słuchało jej w skupieniu ducha. Ani jeden ze słuchaczów nie
205  3,  10|               ziemi innej, nie mojej ani twojej, tylko naszej, gminnej,
206  3,  11|            byli dotychczas uzbrojeni ani umundurowani należycie;
207  3,  11|              Pomocy im dać nie mogę, ani jednego człowieka. Rozumiesz?~
208  3,  12|              co się stało z miastem. Ani śladu palisad! Wszystko
209  3,  12|         pokopane - zawalone, szańców ani śladu. Przez chwilę czuł
210  3,  13|        dziedziniec. Wszędzie pustka. Ani jednego człowieka. Ze dworu
211  3,  14|             mu do głowy nijaka myśl. Ani jedno wspomnienie nie wałęsało
212  3,  15|     różnobarwnie na drogich winach - ani słowa.~- Życie mi uratował. -
213  3,  17|           nasz pułk siódmy być może, ani wiem. Ty się dziś zbierzesz?~-