Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                wówczas nie słychać było nic a nic.~Naokół stały jodły
  2  1,  1 |          wówczas nie słychać było nic a nic.~Naokół stały jodły ze spłaszczonymi
  3  1,  1 |                 A cóż ty, Rafciu, jakoś nic nie niesiesz z Łysicy? łaskawie
  4  1,  1 |                z Miemcem miał sprawę.~- Nic nie wiem o żadnym Niemcu
  5  1,  1 |             garściami, wrzeszczy. Chłop nic, jedzie, kaj mu kazali...
  6  1,  1 |               da! Sadził ją tu, czy co? Nic, ino kamera. Wszystko, pada,
  7  1,  1 |              nie osadził w tej norze.~- Nic się nie boję.~- Ejże!...
  8  1,  1 |                 tatka...~- Aby za tatkę nic nie obiecuj! Z tatką to
  9  1,  1 |              błyszczące ich oczy, które nic nie dostrzegały poza figurą
 10  1,  2 |              podnieść... Spojrzeć? - Za nic! Prawda?~- Za nic! A to
 11  1,  2 |                    Za nic! Prawda?~- Za nic! A to tylko wiatr wyje w
 12  1,  2 |                 że z tych badań dobrego nic nie wypadnie, ale tylko
 13  1,  3 |              Gdy spojrzeć poza siebie - nic, tylko srebrzysta rosa śpi
 14  1,  3 |                To majster!~- Właśnie że nic nie widzę... - z rozpaczą
 15  1,  3 |                w tę noc bez gruntu, ale nic dostrzec nie mogli.~- Stań
 16  1,  3 |                 i martwo myśląc, że już nic nie poradzi. Dreszcze wyrwały
 17  1,  3 |                 rzeczy. Wiedział, że go nic dobrego nie czeka. Z nauczycielami
 18  1,  3 |                 tonem.~- Nie powiem wam nic, choćbyście mię porznęli
 19  1,  3 |                 rzucił się na te drzwi, nic nie zwracając uwagi na krzyk
 20  1,  4 |                 wyglądał obrzydliwie. O nic nie dbał. Spojrzenia ojca
 21  1,  5 |               jeszcze więcej być mogło? Nic. Chyba nieszczęście... Ale
 22  1,  5 |               rozsądku, niedolę woli... Nic więcej nie pragnął oprócz
 23  1,  5 |                wlokło się z wolna... Za nic na świecie walczyć już nie
 24  1,  6 |                  wzion te skrzypeczki i nic nie pyta, ino gra. Hale,
 25  1,  6 |              dwonastu diabłów. Zołmierz nic nie pyta, ino grá, a diabły
 26  1,  6 |                figur, oczy nie widziały nic, nawet ciemności...~Jakaż
 27  1,  7 |             lały się z oczu, nie bolało nic a nic serce. Widział wprawione
 28  1,  7 |                z oczu, nie bolało nic a nic serce. Widział wprawione
 29  1,  7 |              się zaczął. Rafał czuł, że nic sobie poradzić nie może,
 30  1,  7 |               nie może, oprócz tęsknoty nic nie zyska, a jednak, ujrzawszy
 31  1,  7 |               leżał bezczynnie, rad, że nic nie czuje, że nawet nie
 32  1,  7 |                  Wyrazy nowe, o których nic nie wiadomo, czym są: czy
 33  1,  7 |          powiedzieć mi... To jest... ~- Nic a nic! -rzekł Rafał prędko
 34  1,  7 |               mi... To jest... ~- Nic a nic! -rzekł Rafał prędko i zaczerwienił
 35  1,  7 |              powtórzył jak echo:~- Nie, nic a nic!~W dźwięku tym brzmiało
 36  1,  7 |        powtórzył jak echo:~- Nie, nic a nic!~W dźwięku tym brzmiało
 37  1,  7 |                mój oficjerski honor. To nic! Ale duszę wszystką nogami...
 38  1,  7 |                żeby też słowo!~- Ojciec nic o bracie nie wiedział i
 39  1,  8 |               pana co nowego słychać?~- Nic nie słychać. Nudzę się...
 40  1,  8 |               dziedzinę śmierci. Nie ma nic... Pamiętasz nasze kadeckie
 41  1,  8 |                ani lekarz najzawołańszy nic nie pomoże.~Piotr podniósł
 42  1,  8 |             zawsze odmawiał i sam... za nic, choć obaj ślicznie tańczyliśmy.
 43  1,  8 |             przystał, zaprzeczam.~- Już nic nie zmieni tego, co w sobie
 44  1,  8 |              gdyż mogąc nie uczynili mi nic złego. Nie ratowała mię
 45  1,  8 |             kiedyśmy właśnie tak czuli? Nic, tylko - my! My - to świat!
 46  1,  8 |              vulnera, vincula, exilium? Nic z nieh.dla duszy. Tylko
 47  1,  8 |          wysunął szufladę. Nie było tam nic ciekawego:~Trocha pieniędzy
 48  1,  10|                niej oderwać oczu. Nigdy nic podobnego w życiu swym nie
 49  1,  10|             rozpaprał, chłopa zepsuł na nic...~- Folwark nieboszczyk
 50  1,  10|                zrobił. Chłopa zepsuł na nic, ale to do odrobienia, to
 51  1,  10|               se powyrywało i ślepie na nic podbiło. Tu będzie wyczekiwała
 52  1,  10|                Nade wszystko nie należy nic mówić rodzicom, unikać wszelkich
 53  1,  10|              wyobrazić sobie...~- O, ja nic, mości książę...~- Tak,
 54  1,  11|            odrazą. Ale nie było takiego nic.~Była cudowna. Co gorsza,
 55  1,  11|                 waletę, jak gdyby nigdy nic, i ruszaj. Wróć wieczorem
 56  1,  11|              noc obłóż wodą... Adieu...~Nic nie powiedziała - myślał
 57  1,  11|         osobliwy głos i upadł w nicość.~Nic nie rzekła, ani wyrazu... -
 58  1,  11|             ciężką jak kamień. Czuł, że nic sobie pomóc nie może...
 59  1,  12|                 republikańską, która za nic zdzierała z miasta sześć
 60  1,  13|                 nie mieli nadziei. Jeść nic było co, amunicja wyszła.
 61  1,  13|            zawarty z cesarzem. Z Laudom nic! Radość nas ogarnęła...~-
 62  1,  13|                i zaczynał od rokoszu?~- Nic nie zaczynać, jeśli droga
 63  1,  13|             Żołnierze nasi nie uczynili nic złego słuchając rozkazu
 64  1,  13|             przegrana. Nie pozostaje mi nic innego, tylko pożegnać pana
 65  1,  13|               gnatach, a krwi w żyłach. Nic mię nie zwróci z drogi.
 66  1,  14|              Wszystko stało na miejscu. Nic nie runęło i nie rozbiło
 67  1,  14|                 bracie, jesteś uczonym, nic żołnierzem. Jakimś Kwintylianem,
 68  1,  14|           krótkie życie jak obserwator? Nic nie uczynić?...~- Któż to
 69  1,  14|                com zamierzył. Inaczej - nic! Jestem do tego stworzony,
 70  1,  14|           wszystko obchodziło dawniej i nic mię dziś nie interesuje.~-
 71  1,  14|             essor ŕ leur imagination. I nic dziwnego: "la carričre est
 72  1,  15|            polami o niczym nie myśląc i nic nie wiedząc, z oczyma wlokącymi
 73  1,  15|            Twarz -nakrywał rękoma, żeby nic widzieć w myślach samego
 74  1,  15|          połączona z niezgłębioną nauką nic nie pomogły, gdyż większość
 75  1,  16|                 we wszystkim rodziców i nic zgoła przed nimi nie taić.
 76  1,  16|              drwiącymi, męskimi oczyma! Nic nie urosła powiedzieć na
 77  1,  16|                na swe usprawiedliwienie nic a nic. Ani jednego praktycznego
 78  1,  16|                 usprawiedliwienie nic a nic. Ani jednego praktycznego
 79  1,  16|             znowu strzeliło do głowy?~- Nic nadzwyczajnego. Mnie się
 80  1,  17|                 Lombardu. Nie pozostało nic innego, tylko umieścić załogę
 81  1,  17|               do przeświadczenia, że na nic mu się nie przyda pilnie
 82  1,  17|                 odtrącenia, a nad siły, nic z nią nie mający wspólnego...
 83  1,  17|            ocknął się, ale nie wiedział nic o sobie. W malaryjnej półwiedzy
 84  1,  17|             przewraca w tualetce, gdzie nic cennego nie było. Bawił
 85  2,  1 |     przedsięwzięcia, wiedział nawet, że nic z niego wyniknąć nie może,
 86  2,  1 |             ustach jednego wyrazu.~- To nic! Chodzi o to, żebyś umiał
 87  2,  1 |            przyzwyczaił się do tego, że nic o mnie nie wiesz, nic nie
 88  2,  1 |                że nic o mnie nie wiesz, nic nie słyszałeś, nic wreszcie
 89  2,  1 |               wiesz, nic nie słyszałeś, nic wreszcie nie rozumiesz.~-
 90  2,  1 |                 cię!~- Cóż ci to?~- No, nic nie szkodzi. Jakoś to będzie...~-
 91  2,  1 |               rozumiem, co mówisz.~- E, nic! A cóż ten Gintułt tak u
 92  2,  1 |           marzeniem, które o bycie swym nic zgoła nie .wie, rozległe
 93  2,  1 |                kombinacją, nie wiedział nic o tym, co robi, a wykonywał
 94  2,  1 |          zrobisz. Nie będę przynajmniej nic już słyszał o tobie, twoich
 95  2,  1 |              niej kobiet.~Ktoś mówił:~- Nic się wam, baby, nie stanie!
 96  2,  1 |                 wszyscy.~Rafał nie miał nic w ręku, nawet laski. Mimo
 97  2,  2 |             Świat grecki... Co do mnie, nic mi jeszcze nie mogło zastąpić
 98  2,  2 |         nadziemską duszę swoją! Nigdy i nic już na świecie nie mogłoby
 99  2,  2 |                rzeczy bieżącej godziny, nic a nic nie wiedząc, jaka
100  2,  2 |                 bieżącej godziny, nic a nic nie wiedząc, jaka to ręka
101  2,  2 |          pójdzie znowu do Jarzymskiego. Nic to, że przychodzi w nocy
102  2,  2 |               jak wiara, co ich żywiła. Nic ich odwagi zachwiać nie
103  2,  4 |               jak wiara, co ich żywiła. Nic ich odwagi zachwiać nie
104  2,  7 | usprawiedliwienie powiedzieć? Nie mogła nic... Mówiła im, że jest grzesznicą,
105  2,  7 |         niedostępnym i nieznanym zgoła. Nic w tych spowiedziach nie
106  2,  7 |              tego, co jest jakoby małe. Nic między nimi nie było, co
107  2,  8 |            ziemi. Nie słyszał już wtedy nic i nie mógł nic widzieć.
108  2,  8 |                już wtedy nic i nie mógł nic widzieć. Płaty krwi zaczęły
109  2,  9 |                 że nie słyszy go nikt i nic. Pustynia na zachodzie,
110  2,  10|           błocisku zagrzebli. Ale to ta nic. Dy lekce hań na dnie w
111  2,  10|                cię sądzili.~- Ni! To ta nic nie płaci. Choćbyś sto razy
112  2,  10|                 Bij, kie mas wolom...~- Nic mi z twojej nauki... - rzekł
113  2,  10|               bedzie dwa. Ty sie trzym! Nic nie pytaj. Stępi sie to
114  2,  10|                 bedzie banował, a to na nic - to nagorse. Ty sie trzym!
115  2,  10|                 Wytrzymies, nie bój sie nic. Ha, kie juz telo zdoles
116  2,  11|          człowieka, ażeby człowiek...~- Nic teraz nie wiem.~Na szczycie,
117  2,  12|                 nie zawierająca w sobie nic zgoła, przygarnęła wędrownika
118  2,  12|              duszy jednego grosza.~- Ja nic nie myślę -mruknął oberżysta. -
119  2,  12|              przybyszami. Nie pozostało nic innego do zrobienia, tylko
120  2,  12|            powiem z czasem, tylko mię o nic nie pytaj.~- Jedno mi powiedz,
121  2,  12|                 tylko o to, żeby służba nic nie wiedziała. Co zaś do
122  2,  12|           uśmiechnął z goryczą.~- Robić nic nie robię, ale... staram
123  2,  13|              się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę zjeść wszystko.
124  2,  13|                śmiał się starzec.~- Ale nic sobie nie upatrzył. Niemeczki,
125  2,  14|                  Dziś nie masz dla mnie nic z niej innego okrom pragnienia,
126  2,  14|                naddunajskiej stolicy?~- Nic nie wiadomo. Aj, Nekando,
127  2,  15|          szafirowa czy lazurowobłękitna nić, że cudnobarwny krzyk radości
128  2,  17|           podszewka malinowego koloru - nic ino anioł.~Karabin, ładownica,
129  2,  17|         rozstęka, że najtęższy chłop na nic. Widzieli my austriackie
130  2,  17|          czekała bieda. Rząd Dyrektorów nic o nas wiedzieć nie chciał.
131  2,  17|             szef pocieszać i uspokajać. Nic nie rzekł i wyszedł na pokład.
132  2,  17|             Zemsta jest moją, mówi Pan. Nic waszmość nie wyrokuj! Spojrzyj
133  2,  19|                ale dla krótkości wzroku nic osobliwego nie dojrzał.
134  2,  20|              już być... Wprawdzie on na nic by się w tej sprawie nie
135  2,  20|                się z krzesła.~- Jeszcze nic nie mówmy, gdyż jeszcze
136  2,  20|                 jeszcze nie widział był nic prawie prócz surowego, jednolitego
137  2,  20|                 jeszcze powiedzieć...~- Nic już nie słucham.~- Muszę
138  2,  20|            przyjedzie - co to będzie?~- Nic mię nie obchodzą włosy waszmości.~-
139  2,  21|               tamburino. Nie chciała za nic. Trwało to dosyć długo.
140  2,  21|          słuchał. Była obok i milczała. Nic, tylko ciosy własnego serca...
141  2,  21|              Będą tam półotwarte drzwi.~Nic już nie rzekła aż do końca.
142  2,  21|                  Sam wiesz najlepiej.~- Nic nie wiem.~- Byłeś i jesteś
143  2,  22|              mię ino ten Żyd nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.~-
144  2,  22|         najprostszego kanoniera.~- A!~- Nic nie umiem, więc jakżebym
145  2,  22|        stopniach...~- A chyba że waćpan nic nie umiesz... - odpalił
146  2,  22|               Ja sądziłem... Jeżeli się nic nie umie, ha! w takim razie
147  2,  22|               siedzieli w zapomnieniu i nic nawet nie mieli przed sobą
148  2,  24|             chwili. Rafał nie chciał za nic służyć w pstrej i przeważnie
149  2,  24|             udach. Piechura nie ogrzeje nic. Noclegi wypadały gdzie
150  3,  1 |            Krzysztof nie mógł zrozumieć nic a nic z całej tej wyprawy.
151  3,  1 |                nie mógł zrozumieć nic a nic z całej tej wyprawy. Najbardziej
152  3,  1 |            daleki kraj. Aże chłop gadać nic mógł, jak se wspomniał,
153  3,  1 |             Panie odpuść! Pułkowniki... Nic ino pułkownik na pułkowniku,
154  3,  1 |                 miejsca, nawet okolicy, nic, prócz imienia i wiekuistej
155  3,  2 |                 cierpienie jest piękne, nic zawsze, nie zawsze...~Chwycił
156  3,  2 |          barbarzyńcy, tego właściciela! Nic nie wypito potajemnie. Nie
157  3,  2 |              wskazywać z jękiem, że już nic a nic nie ma, że jego oto
158  3,  2 |        wskazywać z jękiem, że już nic a nic nie ma, że jego oto prosięta,
159  3,  2 |                czmychnął.~Nie pozostało nic innego, tylko wrócić do
160  3,  3 |            przesmutnych jęków a wołań - nic mógł dosłyszeć.~Zerwał się
161  3,  3 |             braciszku, i nie ma... Och, nic ma...~Niedługo pozwolono
162  3,  3 |         zupełnie pusto. Szli cichaczem, nic postrzeżeni przez nikogo.
163  3,  3 |             ogarnęła zupełna. Nie mając nic do stracenia skierowali
164  3,  3 |                 widoku piękności. Szedł nic wiedząc o tym, że idzie.~
165  3,  3 |                 szarpały go jak obcęgi.~Nic to innego, tylko odwet za
166  3,  3 |             Engracia, w miejscu jeszcze nic zdobytym przez następujące
167  3,  3 |                 sobie, ile wnosić mogę, nic z nieprzyjemnej twardości
168  3,  3 |               śni.~- Ja nie mam w sobie nic ze Scypiona żadnego... Jestem
169  3,  3 |              góry, i teraz nie widziały nic zgoła. Ani jednego zjawiska...
170  3,  4 |                i pierzchły. Nie słychać nic, nie słychać nawet krzyku
171  3,  4 |                 Alboż to prawda? Nikomu nic nie sądzono. Każdy czyni,
172  3,  4 |           Burviedro.~- Już tydzień...~- Nic to nie pamiętacie?~- Może
173  3,  6 |             kierunku, który wskazywali. Nic z początku nie dojrzał.
174  3,  6 |             wachmistrzowi. Ten wprędce, nic zatrzymując pochodu, obmył
175  3,  6 |                lepiej...~- Ja tu nikogo nic puszczę! - zgrzytnął ów
176  3,  6 |               izby modre źrenice... Ale nic już nie ujrzą, nic a nic.~
177  3,  6 |                  Ale nic już nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie i tobie,
178  3,  6 |                nic już nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie i tobie, niewiasto'? -
179  3,  6 |             jest młodość, siła i żądza. Nic nie trwa wiecznie. Ostatni
180  3,  6 |                 z całą siłą, jaka jest. Nic przestanę żałować! 'Tylko
181  3,  6 |              wołania i krzyki straszne. Nic jednak, nic nie mogło zepchnąć
182  3,  6 |            krzyki straszne. Nic jednak, nic nie mogło zepchnąć go z
183  3,  6 |             przed nim. Dym nie pozwalał nic widzieć. Przy każdym tęższym
184  3,  7 |                o generała Sokolnickiego nic pewnego powiedzieć nie chciał
185  3,  8 |            pewnej chwili zapytał:~- Czy nic wiesz czasem, jakie są szańce
186  3,  8 |                 manewr wojenny. Sami tu nic nie zbudujemy. Stracimy
187  3,  9 |            Chłopi z Falenicy nie umieli nic powiedzieć. Po wiórach świeżych,
188  3,  9 |         piaskach wyszli na suszę.~- Czy nic udało się wam widzieć mostu?~-
189  3,  9 |              Posłałbym parlamentarza... Nic na tym nie stracimy, jeśli
190  3,  10|            Paryża listek jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali
191  3,  10|               wieścił dumę o tym, czego nic nie wyjawi krom niego, o
192  3,  10|           sąsiadujący o miedzę, których nic zgoła oprócz urodzaju wsianego
193  3,  10|             Straciłem wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic
194  3,  10|               Nic już teraz nie wiem... Nic nie wiem! Zawiodły mię wszystkie
195  3,  11|              duchu, że przecie nie masz nic na tej ziemi sprawiedliwszego
196  3,  11|          wskazując księcia mówił:~- Czy nic mógłbyś, panie adiutancie,
197  3,  12|                 oczy zostały szkliste i nic nie widzące. W całym obliczu
198  3,  12|             ściany i przemieniła w cień nic nie wiedzący, a przecie
199  3,  13|          stronach nieznane jest jeszcze nic, co by było wymysłem ku
200  3,  14|                 powiedziawszy sobie, że nic tu już nie ma. Spadła nań
201  3,  15|             dymisję, jeśli nadeszła - i nic więcej. On mi ją przyniesie.~