Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             se ozmyślał...~- Jak ja ci dam ozmyślanie, to się nogami
  2  1,  1 |            to miał, skrzydła! Jezus ci Maryja... -wtrącił Kacper. -
  3  1,  1 |         Znalem ja się z nim! Dopadł ci mię on jednego razu na Lisowskiem,
  4  1,  1 |   zastaliśmy konwój z karabinierów: Ci nas wiedli błotami i drogą
  5  1,  1 |           takem sobie rzekł: "Teraz Ci, Panie Jezu, ślubuję, że
  6  1,  1 |            wrzasnął Nardzewski - bo ci tu na miejscu łeb roztrzaskam !~-
  7  1,  3 |            chlupały.~- Cedro, zimno ci? - rzekł szeptem.~- Zimno.~-
  8  1,  3 |      uśmiechu wszystkie zęby.~- Tak ci się podobało... Aha!... -
  9  1,  3 |         wyseplenił prorektor.~- Tak ci się podobało.,. Czekajże;
 10  1,  5 |  Dyrektorowie..."~- Cóż to za jedni ci obywatele dyrektorowie?~-
 11  1,  6 |         torbę, co jak zawołam: - to ci samo wpadnie; co ino chcesz..."
 12  1,  7 |        wiedzieć o tym wszystkim, co ci wyjawiłem. Ale... któż wie,
 13  1,  7 |            stanie jutro... Chciałem ci otwarcie powiedzieć, dlaczego
 14  1,  7 |          pochodni w noc ciemną. Dam ci te książki... Na opresję
 15  1,  7 |            nim.~- Słyszałem.~- Mama ci mówiła?~- Mama, Anusia...~
 16  1,  8 |        kapitan... książę... darował ci...~Zaledwie żołnierz zdążył
 17  1,  8 |            Dusiłem się zawsze, dziś ci otwarcie powiem, w owym
 18  1,  8 |         prosto w oczy:~- Dowiódłbym ci, gdybyś zdrowie miał lepsze,
 19  1,  8 |            ma siły wytężyć kroku, i ci wreszcie, ostatni, którzy
 20  1,  10|        oczyma, jakbyś się bał, żeby ci jej ręka do ucha nie zaniosła?
 21  1,  10|              A nawet powiem: prawdę ci się udało chwycić za uszy.
 22  1,  10|           jej dał radę - chy! Jezus ci Maria!~- Co też to waszmość
 23  1,  10|            wyczekiwała na swego, aż ci osmętnieje z tego, jako
 24  1,  11|           Wygnanki nie obaczysz. Ja ci to mówię, mandatariusz ci
 25  1,  11|           ci to mówię, mandatariusz ci to mówi. Pan Chłuka to teraz
 26  1,  11|             jak amen w pacierzu. Ja ci to mówię, mandatariusz ci
 27  1,  11|           ci to mówię, mandatariusz ci to mówi!~Nastało znowu milczenie.~
 28  1,  12|           oczy do kurzu, ujrzał, że ci ludzie byli oberwani, prawie
 29  1,  12|            natrętnych przewodników. Ci wskazywali mu jeden przed
 30  1,  12|         monarszych... demokratów... Ci ośmieszali "traktat" za
 31  1,  12|            korzyści wyższego rzędu. Ci sami, którzy przedsiębrali
 32  1,  13|         przechodniów coraz mniej, a ci, co się jeszcze wałęsali,
 33  1,  13|            Dopiero wtedy zaufają mu ci, którym ja honorem swoim
 34  1,  13|             co to jest Wenecja? Żal ci tak, mości książę, tej szlachty,
 35  1,  13|            dalej. Ja zresztą... Ale ci mówię: konie Lisippa należą
 36  1,  13|      gniewie. Zostań chwilę. Powiem ci jeszcze słowo.~Prawie siłą
 37  1,  14|              Czy to prawda, że ufał ci tak dalece, iżeś w jego
 38  1,  14|    imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten
 39  1,  16|            będziesz żałował. Nieraz ci się odwdzięczę.~- Powiedz,
 40  1,  16|         między tarkami?~- No, a cóż ci to przeszkadza albo komu?
 41  1,  16|             ludzkich zniknąć!~- Cóż ci znowu strzeliło do głowy?~-
 42  1,  17|            każdym przyhywato nędzy. Ci nawet, którzy stali jeszcze
 43  1,  17|             ich bracia.~- Dawaliśmy ci życie za naszą sprawę i
 44  1,  17|           sprawę i honor. Mówiliśmy ci jak rycerze: Jeśli nas chcesz
 45  1,  17|         wysadzić w powietrze. Hańba ci, zdrajco!~Foissac-Latour
 46  2,  1 |           Później możesz czynić, co ci się podoba. Więc jakże?~-
 47  2,  1 |            to słowo honoru.~- Mówię ci to zaraz, gdyż chcę, żebyś
 48  2,  1 |          liku. Wybierz sobie, który ci się podoba, i zajmij. Musisz
 49  2,  1 |            Mniejszej, Syrii. Będzie ci się to wydawało dziwne,
 50  2,  1 |            będziesz myślał. Później ci to wytłumaczę. A teraz weź
 51  2,  1 |    pieniędzy i powiedz mu, kiedy ma ci przygotować posiłek.~Rafał
 52  2,  1 |                A niechże cię!~- Cóż ci to?~- No, nic nie szkodzi.
 53  2,  1 |       odrzekł:~- Nie wiem, bo jakem ci wspomniał, od wczorajszego
 54  2,  1 |              nudziarz, powiedziałem ci. Chodzi jak paw, nie poznaje
 55  2,  1 |         grałem...~- Ale gra została ci w głowie, tego nie skłamiesz.~-
 56  2,  1 |       towarzyskie. Będę w tym, żeby ci pomóc. Nie bardzo tylko
 57  2,  1 |         wylot zatrutą kulą.~- Dawno ci się to, kochanku, należy
 58  2,  1 |            w towarzyskim kostiumie. Ci ludzie dobrego wychowania,
 59  2,  1 |       bukiet, któryś ruszył.~- Uszy ci obetnę, stary tchórzu!~-
 60  2,  1 |        twoim grobie, to prawda, ale ci wystawię pomnik ze stosownym
 61  2,  1 |             tak głośno.~- Cóż znowu ci plotą?~- Przypominam tu
 62  2,  1 |             twe ręce, bracie... jak ci na imię? - Rafał.~- W twoje
 63  2,  1 |            puszczać. Ty myślisz, że ci psy nie zależą pola, że
 64  2,  1 |           przyszło, bo ręki, powiem ci otwarcie, nie miał...~Rafał
 65  2,  1 |    powtarzam, zaraz wyrzucić, jeśli ci o to idzie.~- A, przepraszam!
 66  2,  2 |            się przed nocą tajemnic. Ci, którzy są mystaj, bez różnicy
 67  2,  2 |          tak samo jak ich przenika. Ci, którzy odtrącili wszystko,
 68  2,  2 |            rzekł innym głosem:~- Tu ci będziemy przeszkadzali rozmową
 69  2,  2 |          Zdaje mi się, że wygodniej ci będzie w pokoju, który jest
 70  2,  2 |      usłyszał te jego słowa:~- Damy ci pierwszy promyk światła,
 71  2,  2 |              mówiąc:~- Pozwól, abym ci dał pocałunek pokoju, a
 72  2,  3 |           brzegiem przepaści, która ci się odgraża zgubą ostateczną.
 73  2,  3 |             między dwoma dozorcami, ci zaś którzy przed chwilą
 74  2,  3 |         Mistrz podał ręce Dozorcom, ci Braciom służącym, urzędnicy
 75  2,  4 |      usłyszał te jego słowa:~- Damy ci pierwszy promyk światła,
 76  2,  4 |              mówiąc:~- Pozwól, abym ci dał pocałunek pokoju, a
 77  2,  10|             korzeni włosów:~- Wyrwę ci z serca ostatnią pociechę,
 78  2,  10|          kie cie postrzał ozbił abo ci gicale w tej młace pokręciło,
 79  2,  10|     gałganak, sełeś spać. Ale przód ci łańcuski na ręce, na nogi
 80  2,  10|          kciał, a wstał i seł, choć ci płacki z óc durkały...~-
 81  2,  10|           jakoz! To ino zabawa, kie ci myske na pępek pod garnusiem
 82  2,  10|           wyzył? He, bracie, powiem ci, jako... Mas tu siedzieć -
 83  2,  10|        pójdzie se w dyjasi. Nie dam ci rady-rzece-boś chłop! Insy
 84  2,  11|             duszę moją... Odpuszcza ci się twa wina... Tak żywej
 85  2,  12|          myśli wychodzić.~- Zapłacę ci, kiedy zechcę, i wyjdę,
 86  2,  12|       parobków i na przykładek każę ci gnaty połamać. Co ci to
 87  2,  12|           każę ci gnaty połamać. Co ci to po tym?~Odraza do tej
 88  2,  12|      Olbromski... To on!~- Wszystko ci powiem z czasem, tylko mię
 89  2,  12|            Kraków omijam. Ale jeśli ci na tym zależy, walmy na
 90  2,  12|            rozważam. Przecież mówię ci, że mam swój własny folwark.
 91  2,  12|   Krzysztofa oczy i rzekł:~- Jeżeli ci to będzie na rękę, to z
 92  2,  13|           tymczasem... Przedstawiam ci naszego kuzynka Rafała Olbromskiego.~-
 93  2,  14|      diabłów, bardzo długo! Włazimy ci na kark obadwaj oto z Rafciem.
 94  2,  14|             Jeżeli chcesz nowin, to ci o jednej wspomnę: przywiozłem
 95  2,  14|         jednej wspomnę: przywiozłem ci w darze taki sztucer dziwerowany,
 96  2,  14|        Albowiem?~- Trepka! Żebym ja ci kości nie nadwerężył...~-
 97  2,  14|        Myślisz, szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy... Śni
 98  2,  14|            się zjeść w kaszy... Śni ci się, że będę tańczył, jak
 99  2,  14|             Rafał, chodź no, pokażę ci skrytkę tego szczura.~-
100  2,  14|            Cedrę za rękę.~- Otóż ja ci mówię, że się łudzisz okropnie!
101  2,  14|       śledziłem ich zamysły. Ludzie ci nie cofną się przed niczym.
102  2,  14|      krzyknął blady i przerażony. - Ci ludzie mogą to sprawić,
103  2,  14|          ludzie mogą to sprawić, że ci oto twoi chłopi podejdą
104  2,  14|           wywleką cię z łóżka i łeb ci utną toporem!... Ich polityka
105  2,  17|       wojskowo nie sługiwał?~- A to ci na co wiedzieć?~- Wojskowy
106  2,  17|                 Bądź spokojny! Włos ci z głowy nie spadnie pod
107  2,  17|             to szło w budy, sięgało ci do gardła, jak we szkole.
108  2,  17|      zobaczył. Nim słowo rzec - już ci ślocham w głębi szeregu.
109  2,  17|        szeregu. Nim słowo rzec, już ci z trupa bratniego mundur
110  2,  17|            moją zaświecił, toć i ja Ci pokażę, żem przecie sroce
111  2,  17|         niebo a wodę, wyśledzić, to ci ino łza z oka pociecze.
112  2,  17|         Włoszyn zielony z głodu abo ci lufę krócicy wprost między
113  2,  17|          bramę wlepiła krwawe oczy. Ci tu stali, co na tym miejscu
114  2,  17|               nastawał Cedro.~- Jam ci należał do 113 półbrygady,
115  2,  17|            ulgi. Dech pędzi, jakoby ci Murzyn piersi zgniótł kolanami.
116  2,  17|         niego między sobą:~"Na taki ci to głupi koniec przyszło -
117  2,  17|          całodziennym marszu, skoro ci się do łóżka dostaną, wstawaj,
118  2,  17|             do żelaznej kaszy, miał ci teraz ile chciał pomarańczów,
119  2,  19|           te tropy i za połę! Teraz ci po podgarlu powróz zrobi
120  2,  19|              Stój, patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak
121  2,  19|          jamy patrzały w lud.~- Ten ci jest winowajca!... - szept
122  2,  20|             myśli!... Rafał! Gdybym ci to mógł słowami wyrazić,
123  2,  20|            się do Krzysztofa.~Kiedy ci dwaj zamieniali ze sobą
124  2,  21|          zapomnienie. Rzecz ludzka. Ci sami, którzy będą wytykali
125  2,  21|            kłamstwo.~- A ja...~- Co ci jest?~- A ja myślałem, że
126  2,  21|          chcą, żebym tańczyła Szal, ci, żeby tamburino, a jeszcze
127  2,  21| austriackiej, a mnie możesz, jeżeli ci to w smak pójdzie, zrobić
128  2,  21|             spadkobiercą.~- Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... -
129  2,  21|       uśmiechem. - Co najwyżej mogę ci w puściźnie przekazać ten
130  2,  21|            cię, pani.~- Przyniosłam ci ten z albumu widok alei
131  2,  21|             gniewem.~- Jak to? Czyż ci nie wiadomo? Byłem, byłem
132  2,  21|    odpowiadaj przytomnie!~- Mówiłem ci już raz, żebyś mię zostawił
133  2,  21|            chwycił za rękę.~- Pytam ci się, co masz zamiar czynić?~
134  2,  21|              Czy ty słyszysz, co ja ci rozkazuję!~Szarpnął go za
135  2,  22|           Dobra i taka, bracie! Bóg ci zapłać. Gdyby nie ty, zgniliby
136  2,  22|          wobec czego...~- Ułatwiono ci... - mruknął Olbromski.~-
137  2,  22|             jadę!~- Przystań, mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu
138  2,  22|        mówię ci, na porucznika. Dam ci pięćdziesięciu drabów i
139  2,  22|          błoniu. Znajdę takiego, co ci odstąpi swej rangi, a nawet
140  2,  22|            nas tyla ruchawki, jakże ci nie zawrzaśnie na nich po
141  2,  22|       naszych szeregów przez Wisłę! Ci młodzieńcy nie żałują swoich
142  2,  22|            w szeregi artylerzystów! Ci młodzieńcy odrzucają moją
143  2,  24|        Wodzami z natury rzeczy byli ci, którzy żywot sterali w
144  2,  24|             jasną łunę po nocy. Tam ci był on wódz nad wodze, niezwyciężony
145  3,  1 |          żółtymi, a na co' dzień ma ci znowu szare rajtuzy z jednym
146  3,  1 |         piękny strój... Żołnierz ma ci akselbanty z lewego ramienia,
147  3,  1 |            niewysokie. Nie włócznia ci to, nie dzida, nie pika,
148  3,  1 |          bierą.~A są i inne. Będzie ci jechał na szkapie jak Żyd
149  3,  1 |           walnym uczynkiem, dopiero ci ten galonik naszyć kazali.
150  3,  3 |       młodych i zdrowych żołnierzy. Ci bronili przystępu do tego
151  3,  3 |          Paść na twarz zgnić jako i ci, którzy leżą. Zgnić tak,
152  3,  3 |      umierając, w te usta... Czemuż ci się, siostro, zatrzęsła
153  3,  3 |          sam!~- Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz! -
154  3,  3 |             Coraz lepiej.~- Zginęli ci. którzy ją zdobyli. Chwała
155  3,  3 |          baletnicę. Jest tu, powiem ci na ucho, mniszeczek wybór
156  3,  3 |       własne oczy. Chodź no, pokażę ci cały bukiet. Wybierzesz,
157  3,  3 |         cały bukiet. Wybierzesz, co ci serce podyktuje. Jedna tylko
158  3,  3 |        mordowali bez pardonu. Ręczę ci, że nastopny dom podda się
159  3,  4 |            ugory mej śmierci? Bógże ci zapłać... Jesteś zapach
160  3,  5 |             pędzi. Gorzelnię, mówię ci, założył... Podoficerowie,
161  3,  6 |                Ten saper nie będzie ci wywalał ziemi przed deszczami,
162  3,  6 |        kapcanie! Gibnij chustkę, to ci łeb zdrutuję, fersztanden?
163  3,  6 |      zdrutuję, fersztanden? Odgibam ci tę szmato;. nie bój się,
164  3,  6 |       wyostrzyli ,jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia na brusie
165  3,  6 |            możeś i Węgier... Ja zaś ci powiem, żeś wcale nie Węgier,
166  3,  6 |     Sokolnicki. - Leż, wasan, kiedy ci dobrze. Mówił mi chirurg,
167  3,  6 |           ma widzów w bitwach. A ja ci powiem sub rosa, że my nie
168  3,  6 |            przy mnie być i rób, jak ci się podoba. Olbromski. Pamiętam
169  3,  6 |         kołatania wynalazł ludzi, a ci mu w mig podali osiodłanego
170  3,  6 |           bój na śmierć i na życie. Ci, którzy szli groblą, wspierali
171  3,  7 |   Przyszedłem tutaj nie po to, żeby ci robić jakiekolwiek wymówki.
172  3,  8 |            by pomyślał, że taki los ci padnie, niebożę, przeciwko
173  3,  8 |            dojdziesz do Krakowa, ja ci znad Gopła tłum Mazura przywiodę...~
174  3,  10|           ze mnie.~- A toż nie doda ci ducha? Stary przyjacielu,
175  3,  10|       Gdybyż choć bił się tutaj jak ci oto, którzy mój dom napełnili
176  3,  11|         tamtej strony Wisły. Ludzie ci nie byli dotychczas uzbrojeni
177  3,  12|            jeszcze starzec. - Bógżc ci zapłać... Broń mi chłopca!...~
178  3,  14|          Gdzie jednego ubędzie, tam ci już dziura na zawsze. Czymże
179  3,  14|         stary polityku... Przywiozę ci niespodziankę z obcych krajów.
180  3,  15|    najwięcej. Byli i podli zdrajcy. Ci przychodzili sami, nie wzywani,
181  3,  15|      żołnierz żołnierzowi, na honor ci niesplamiony przysięgam,
182  3,  15|          ogniem i mieczem. Szczerze ci mówię, że duszą jestem po
183  3,  15|            ich szczędzę i cenię, bo ci najlepiej umieją... Najpewniej
184  3,  15|      najlepiej umieją... Najpewniej ci właśnie wywiodą z nieszczęścia
185  3,  15|         swymi ludźmi wychodził, dam ci przewodnika, Hiszpana. Zrobi
186  3,  15|       Człowiek najpewniejszy! Głową ci za niego ręczę. Doświadczyłem
187  3,  17|          nie wiem. Siedzę tu, mówię ci, za górami, za lasami, ludzi
188  3,  17|           pan młody. - No, i podoba ci się w tych górach?~- Niczego.