Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             Starostwo je i pokój. Tu my takie stada dzików gonili,
  2  1,  1 |         stada dzików gonili, jelenie my płoszyli z Lisowskich lasów
  3  1,  1 |                wtrącił Kacper. - Jak my go rozciągnęli na ziemi,
  4  1,  1 |          dodał:~- Poczciwa Anusia... My z twoją matką najbardziej
  5  1,  1 |        strony? proszę... - Tak jest. My są Słowianie. - Rozumiem.~-
  6  1,  1 |             a dzik mi idzie w lasy i my jak głupcy za nim. Dopiero
  7  1,  1 |         połechtał po szyjce...~- Ba! my tu rozprawiamy - wtrącił
  8  1,  1 |           wpuszczony był do grodu, a my wszyscy sromotnie poddać
  9  1,  1 |       Bogoryi. Dokoła zajazdu, gdzie my w stajniach pokotem leżeli,
 10  1,  3 |             stawideł.~- Rafał, gdzie my jesteśmy? - cicho spytał
 11  1,  3 |              ja mogę wiedzieć, gdzie my jesteśmy?~- Co to tak huczy?~-
 12  1,  7 |          rzekł:~- Wincenty... czy to my... tego... na Dersławice
 13  1,  7 |             Dersławice.~- A i po cóż my, tylośny świat?! Jak się
 14  1,  7 |             La Boga świętego; po cóż my, paniczku, na Dersławice?
 15  1,  7 |         naszym leży ramieniu i że to my ją wydźwigniem. Gdym wrócił
 16  1,  7 |              o bracie nie wiedział i my to samo.~- A i cóż mieliście
 17  1,  8 |              To jest sors takich jak my...~- No, śmiać się jeszcze
 18  1,  8 |              tak czuli? Nic, tylko - my! My - to świat! Reszta niech
 19  1,  8 |              czuli? Nic, tylko - my! My - to świat! Reszta niech
 20  1,  9 |               Proszę księcia pana... my obadaj z bratem nieboszczykiem...~-
 21  1,  11|          wezmą na języki i wyśmieją. My wracamy do Grudna. Powiem
 22  1,  11|             i wieś bontuje. Pada, że my som niby wolne. A tu sam
 23  1,  12|          jakiejże broni jesteście?~- My są strzelcy z pierwszego
 24  1,  13|        Waćpan tu byłeś?~- Jakże! Już my w starym zamku nie mieli
 25  1,  13|              nadziei... Żądali, żeby my złożyli broń i przeszli
 26  1,  16|            do pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na kilkunastu
 27  1,  16|           pomiernej szlachty jak my? My sobie panowie na kilkunastu
 28  1,  17|            odwagę uczynić to jawnie. My wiemy, co czynić mamy. Skłamałeś
 29  2,  1 |            tak cię piszą. Przecie to my w Krakowie nie dawaliśmy
 30  2,  1 |         prapradziada. Rankiem, kiedy my wszyscy bezbożnie śpimy,
 31  2,  1 |         zaczął de publicis bajać, to my się mało nie pobeczeli.
 32  2,  1 |             w języku przodków... Cóż my tam będziemy robili?~- Zobaczy
 33  2,  2 |          promienie słoneczne, której my zapomnieliśmy zgoła...~Demeter
 34  2,  3 |           okropne strony, do których my sami zbliżamy się ze drżeniem.
 35  2,  6 |    naprzeciwko nas? Powiedz... Nikt! My jesteśmy sami jedni na świecie!
 36  2,  10|            hybaj! Do pandurów. Pośli my we Węgry, het! ku morzu,
 37  2,  10|     regimenta. Ale w drodze useptali my sie z jednym wojakem, co
 38  2,  10|        Luptowa, juści zdezenterowali my oba. Kaz było iść? He, bracie!
 39  2,  10|              nas obleciał, wiedzieli my ka! Dopadli my do hal, uzdobierali
 40  2,  10|             wiedzieli my ka! Dopadli my do hal, uzdobierali sie,
 41  2,  10|              było zycie honorne! Śli my w Polskom cy ta na Węgry,
 42  2,  10|          niedługo zbójował. Zabawili my sie hań u jednej nieskoro
 43  2,  11|    młodocianych marzeń, do Indiów... My nędzni ledwie wątłymi myślami
 44  2,  14|            wytępienia takich oto jak my rolników i marzących na
 45  2,  17|            Austerlitz zwanego, gdzie my niesłychaną batalią wygrali,
 46  2,  17|             wczoraj było. Z rozpaczą my broń cisnęli, złamali my
 47  2,  17|             my broń cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą
 48  2,  17|       widział - nastawał Trepka - bo my tutaj na zagonie wiemy ledwie
 49  2,  17|            takich w szeregu dość, co my powiedzieli sobie: do dom
 50  2,  17|              ja dziś pomyślę... Rada my w radę po zaściankach, gwaru
 51  2,  17|          sobą, widziało się, paplali my, we swoich ścianach. Aż
 52  2,  17|            upłynął rok czasu, poszli my w górną Austrią, w góry
 53  2,  17|             męstwo wyczekuje. Uczyli my się tego jak pacierza. A
 54  2,  17|           zliczę, panowie bracia, to my wonczas ze trzysta mil nieustającym
 55  2,  17|           przemierzyli krokiem. Szli my piechtami przez kraje niemieckie,
 56  2,  17|              W drugiej wojnie zeszli my byli z gór w pola lombardzkie.
 57  2,  17|              Szwajcary na Massenę, a my pod felcajgmajstrem baronem
 58  2,  17|            zadziwił Francuzów. Gnali my białasów aż pod mury Werony.
 59  2,  17|          bronić się mogła. Wiedzieli my, że leda dzień obsaczą nas
 60  2,  17|          komunikacja zerwana. Poszli my z armią włoską. Byti my
 61  2,  17|              my z armią włoską. Byti my w boju pod Valence... Dawne
 62  2,  17|      pierwszym brnął szeregu...~Bili my się tego dnia od świtu do
 63  2,  17|          dwiema secinami naszych, co my się zwali legią trzecią,
 64  2,  17|      przyszła w genueńskie góry. Tam my się spotkali. Ożyły nadzieje.
 65  2,  17|       poprzez struchlały Wiedeń. Już my widzieli zjawę karpackich
 66  2,  17|               krakowski rynek... Już my w pieśni przemierzali dalekie
 67  2,  17|              chrobrych dni wkroczyli my do Genui miasta, a bramy
 68  2,  17|              kościotrupów. Siedzieli my na tych górach grzebieniastych
 69  2,  17|     najtęższy chłop na nic. Widzieli my austriackie zastępy rozwleczone
 70  2,  17|             ostrzyli bagnety. Wołali my na nich: "Chodźże, chodź,
 71  2,  17|             wylęgłej w morzach. Żyli my w pośrodku rumowisk, gdzie
 72  2,  17|         wszyscy do nogi wysnęli.~Gdy my się tam szwendali jak psy
 73  2,  17|       półnadzy i o głodzie, ciągnęli my w świat francuskimi górami.
 74  2,  17| Rzeczypospolitej Francuskiej. Na dwa my się rozpadli legiony. Pierwszy,
 75  2,  17|         sześć tysięcy ludzi. Ruszyli my się z Marsylii w Mantuańskie
 76  2,  17|             panowie bracia: przyszli my w te same wądoły, nad one
 77  2,  17|       naszych braci zbroczyła. Mieli my możność hojnie odpłacić
 78  2,  17|       rozszerzył: "Nie darować!"~Gdy my wyciągnęli linią na ćwierć
 79  2,  17|     legionowy swemu dowódcy. Stanęli my w porządnym szyku, gdy nieprzyjaciel
 80  2,  17|     Zachmuliły się dusze... Widzieli my, że przekrzściał i opada.
 81  2,  17|              miejsce prze znaczenia. My w sile półsiodma tysiąca
 82  2,  17|        zbyteczna. W porządku stanęli my na kamieniach portu. Rzędem
 83  2,  17|             trop. Hejże, hej! Ledwie my się pokazali na głębokich
 84  2,  17|              boku. Stanął.~Usłyszeli my krzyk kapitana: "Siekiery!
 85  2,  17|          stronę naznaczoną. Widzieli my gołym okiem z pokładu starą
 86  2,  17|            żal...~Nazajutrz zawinęli my do Kadyksu. Półbrygada,
 87  2,  17|  północno-wschodnim wiatrem opuścili my port, ominęli cypel Tangeru...
 88  2,  17|          Wiater się odmienił, weszli my na wody krążącego oceanu.
 89  2,  17|           litym zwierciadle. Czekali my z upragnieniem zachodu słońca.
 90  2,  17|             nas oko wieczne. Podobne my widywali dzieckami w kościołach
 91  2,  17|          świecił nam księżyc. Nieraz my go opasali oczyma i tak
 92  2,  17|         połowie października ujrzeli my przylądek Samana. Wkrótce
 93  2,  17|             Samana. Wkrótce wpłynęli my do zatoki Mancenilla i pod
 94  2,  17|      gwarzymy o naszej wyspie. A już my się na niej wyżej czuba
 95  2,  17|          jedno o drugie. Dopiero gdy my mu zagrozili, że kulą w
 96  2,  17|               leży pokotem. Widzieli my go z dala, ów cmentarz chodzący
 97  2,  17|          chodzący po morzu, i śmieli my się z niego między sobą:~"
 98  2,  17|             koniec przyszło - mówili my - piękny okręcie!..."~Fale
 99  2,  17|       potępiony okręt tak blisko, że my weń oczyma zajrzeli. Szalupa
100  2,  17|         żółte, rozdęte trupy. Śmiali my się z niego i z nich...
101  2,  17|             w morski ocean. Widzieli my go, jak się stawał mały,
102  2,  17|             innych, głupcu! - wołali my za nim. - Idź innym śmierdzieć
103  2,  17|              dokoła. Był czas, kiedy my trzymali straż przy tej
104  2,  17|         bezcennych kobierców podjęli my trupa tancerza, wynieśli
105  2,  17|            zdałaś nam się rajem, gdy my z dala ujrzeli twą piękną
106  2,  17|            płaszczyzny zatok. Ledwie my stanęli nogą na tym lądzie,
107  2,  17|             nogą na tym lądzie, oczu my oderwać nie mogli od palm
108  2,  17|          nasze sosny i świerki. Szli my do pierwszego miasta szerokimi
109  2,  17|        umykaj w pole! Potem nauczyli my się radzić sobie z nimi,
110  2,  17|              początkach, cudeńki, co my cierpieli. Potem nie kładli
111  2,  17|          cierpieli. Potem nie kładli my się spać inaczej, tylko
112  2,  17|      żołnierz i tego nie czynił. Jak my pierwszego dnia po wylądowaniu
113  2,  17|            manioku, zwane kasaw, tak my tym żyli ciągle, aż do ostatka,
114  2,  17|             rzeki Exter. Przeprawili my się przez rzekę Artibonit
115  2,  17|             kloca mahoniu i przyszli my do miejsca St. Marc. W kilka
116  2,  17|        spodzieli się nawet. Chwycili my za broń i wykłuli my bagnetami
117  2,  17|        Chwycili my za broń i wykłuli my bagnetami bezbronnych, wszystkich
118  2,  17|               Och, złe to czasy! Tam my w gorącej ziemi złożyli
119  2,  17|          nasze drogi. Wnet usłyszeli my o śmierci porucznika Weigla
120  2,  17|            wrócić do Europy. Wsiedli my na fregatę idącą do Brestu
121  2,  17|             nową kampanię. Wciągnęli my się w kilku do szeregów
122  2,  17|       marsz-marsz! Zabiło serce, boć my szli wprost na Wiedeń. I
123  2,  17|           wprost na Wiedeń. I weszli my w otwarte jego bramy. Austerlitz!
124  2,  17|           się stało... Dwanaście lat my przelewali krew w zawrociach
125  2,  21|          znowu wdziewa buty...~- Cóż my poczniemy? - szeptał coraz
126  2,  21|          wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz,
127  2,  21|             o niczym nie wiem.~- No, my tu mieli do niego interes.~-
128  2,  22|           Tarnowskich Górach. Wyszli my po sumie, słyszymy, atu
129  2,  22|              rzekł wesoło:~- Rychtyg my taką bitwę zwojowali jak
130  2,  22|         Tarnowskimi Górami. Prusaków my pobili, a teraz sami w nogi
131  2,  22|               Gdyby nie ty, zgniliby my w lochach abo na szubienicy
132  2,  22|              się to dosyć szykuje.~- My pragnęlibyśmy dostać się
133  2,  22|        tytułowali za każdym wyrazem, my, stare urwisy warszawskie... -
134  2,  22|       przybyli w miejsce wskazane.~- My ludzie niebogaci - mówił
135  2,  22|              tylko jak na żołnierza. My ludzie nietutejsi, obcy.
136  2,  22|               obcy. Jak życie nasze, my za Pilicą nie byli. Za obszarem
137  2,  22|            czy kurzelowskiej parafii my koligacjów nie mamy. Przybyli
138  2,  22|        koligacjów nie mamy. Przybyli my tutaj, miejsca już pozajmowane;
139  2,  22|         szczelnie obsadzone. No, cóż my`? Wpisali my się do chorągwi
140  2,  22|      obsadzone. No, cóż my`? Wpisali my się do chorągwi na proste
141  2,  22|             proste rycerstwo. Wydali my resztkę grosza na mondury
142  2,  22|    waćpanowie z Galicji tak samo jak my!~- A no! My spod samego
143  2,  22|             tak samo jak my!~- A no! My spod samego Kurzelowa. Historie
144  2,  22|           samego Kurzelowa. Historie my mieli z tą naszą wyprawą.
145  2,  22|              tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali niby na jarmark
146  2,  22|             Dopiero z drogi buchnęli my w lasy chrząstowskie i precz
147  2,  22|             łomot na koniach. Tak to my uśli za granicę. To potem
148  2,  22|            no, nie chwalęcy się, już my trochę łomotali Niemiaszków.~-
149  2,  22|            wraz z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą. Zabrnęli
150  2,  22|            na Niemców nocą. Zabrnęli my lasem aż pod Tarnowskie
151  2,  22|            Tarnowskie Góry, skoczyli my na nich z ukrycia. Piki,
152  2,  22|        zaczniemy łupać we łby! I nie my jedni. Kto miał konia tęższego,
153  2,  22|           Ośmiu na zagonach zostało. My jeszcze, dziękować Bogu,
154  2,  22|         kompania chórem podtrzymała! My przecież spod Austriaka,
155  2,  24|            Sto armat bije. Słyszysz! My tu nad rzeką, nad Wisłą,
156  2,  24|     sosnowych ochędożyć do znaku, bo my nie Żydy i nie na jarmark
157  3,  1 |            Taki rozkaz.~- Śliczności my wojnę zwojowali, ani słowa!~-
158  3,  1 |            Kniaziewicza jeszcze. Oba my z Neapolu przyśli, ino ja
159  3,  1 |             mieć swoje depot. Dopóki my instruktorami - a no to
160  3,  1 |             umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki -
161  3,  1 |         Takie same mają barwy, jakie my jeszcze w 1802 roku we Vigevano
162  3,  1 |              Chorągiewki mają jako i my: gładkie, białe z czerwonym.
163  3,  1 |              parafii co grosmajor. A my między obcym narodem szewrony
164  3,  1 |           wywłóczyć! Gdzie on, tam i my. On zażywa wczasu-spokoju -
165  3,  1 |            rozwleczone na darmo? Abo my to nie przyśli do swych
166  3,  1 |             ino trza? Z końca świata my przyśli, bo słowem wodzowym
167  3,  3 |             piasek w worki? Czy może my sami?~Skoro barykada zza
168  3,  3 |          osobno...~- No, żeby zaś... My są piechota, a ty co tu
169  3,  3 |              jak zobaczą, jakiego to my im ta piwa nawarzyli, co
170  3,  3 |             im ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom, a
171  3,  4 |             pić, dajże mi pić... Już my dzisiaj z tego strasznego
172  3,  4 |           patrzycie?~- Patrzę.~- No, my razem pod Burviedro zranieni.
173  3,  4 |               bo dobry!~- A gdzie to my jesteśmy? - Już my minęli
174  3,  4 |          gdzie to my jesteśmy? - Już my minęli miasto.~- A jak się
175  3,  4 |          jakoś nacichło.~- A skąd to my jedziemy?~- O, la Boga świętego!...
176  3,  5 |          Manzanares piechury śpią, a my tu za nich na szpicu czuwamy
177  3,  5 |          zleciał na łeb w ogień. Jak my dopadli koni, to się tam
178  3,  5 |             się już najadł - jadę!~- My z tobą! - wrzasnęli oficerowie.~
179  3,  6 |              będziemy was wspierali. My tymczasem jeszcze podsypiemy
180  3,  6 |            ja ci powiem sub rosa, że my nie na bal paré idziemy
181  3,  8 |              się w naszej stolicy, a my werbujemy pułki za jego
182  3,  8 |            niego.~- "Ja" - to znaczy my wszyscy, żołnierze, jak
183  3,  9 |                   Rozumie się.~- Ale my idziemy razem?~- Rozumie
184  3,  10|            waszmość myślisz? Obadwaj my z Krzysztofem na ludzi wyszli.
185  3,  13|           oficery za nami! Zatrzaśli my drzwi... Pan mi powiada: "
186  3,  15|              w razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty