Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |             mieszkający w drzewach, coś wypomina, że woła... W jasnym
  2  1,  1 |       wytężyły się jeszcze. Patrzą. Coś je zamazało, zawlekło...~
  3  1,  1 |       pytlowej mąki. Kiedy niekiedy coś pod saniami trzaska. W lesie
  4  1,  1 |              niby ów las... A jakie coś drapieżne, bolesne, oślizgłe
  5  1,  1 |            przed sekundą odbyło się coś jak misterium tajemne, Rafał
  6  1,  1 |          jak teraz. Patrzę: na buku coś się rusza. Nie chciałem
  7  1,  1 |        śmierdzą... Hibl nieznacznie coś zanotował w pugilaresiku.~-
  8  1,  1 | konwulsyjnie chwycił się za głowę i coś jak szczekanie wyłamało
  9  1,  1 |       futerku, oparty o słup ganku, coś dobitnie rozpowiadał.~Nardzewski
 10  1,  2 |             pokoju..: wiesz waćpan, coś takiego wyłazi...~- Czasem
 11  1,  2 |      badając, czy bardzo zgrzana, i coś pod nosem mruknął. Rafał
 12  1,  2 |            błękicie kwiatu lobelii.~Coś wyrzekł, wyszeptał...~Zbliżył
 13  1,  2 |        sagatysu, kamlotu. Niektórzy coś krzyczeli ochrypłymi głosami.
 14  1,  2 |             siebie. Wspomniał sobie coś rozkosznego, ale nie był
 15  1,  3 |             w głębokich wąwozach... Coś nimi, ziemią idzie za człowiekiem,
 16  1,  3 |        ziemią idzie za człowiekiem, coś leci śladem cwałującego
 17  1,  3 |           piersi, rąk jego dotknęło coś, jakby ciemne, wilgotne
 18  1,  3 |          tył łodzi twardo uderzył w coś nieruchomego.~- Czy to brzeg? -
 19  1,  3 |          głębi, za wszystkim, stało coś, czego unikał. Nie chciał
 20  1,  3 |       zegarek. Śmiał się przy tym i coś do siebie gwarzył z niemiecka
 21  1,  3 |          rzece?~- Na rzece Wiśle.~- Coś tam robił?~- Raki łapałem.~-
 22  1,  3 |            wszystkich, łotrze! Mów, coś tam robił!~- Pływałem łódką.~-
 23  1,  3 |         nicości w piersiach Rafała. Coś w nim zakołysało się i runęło.~-
 24  1,  4 |            i żegnało. Jeżeli zaszło coś nie tak jak trzeba, wtedy
 25  1,  4 |            kobierca, zrobi to samo, coś takiego, że zapamiętają...
 26  1,  5 |          posłanie. Leżał bez ruchu. Coś w nim teraz ostygło i zaczęło
 27  1,  5 |      północą siadł na posłaniu i na coś oczekiwał. Przyszła wreszcie
 28  1,  5 |             w nim, silnym i młodym, coś kona i wydaje ostatnie tchnienie.
 29  1,  5 |         wysoka, niedosięgła troska, coś nadludzkiego i nadziemskiego
 30  1,  5 |         rozkoszy z nagła roztrąciło coś jak uderzenie... Był to
 31  1,  5 |            ciemnych jaskiniach nocy coś zdycha i daremnie prosi
 32  1,  5 |       zleciał z siodła. W oczach mu coś zamigotało, tam, w tych
 33  1,  5 |        stękała jak człowiek, czasem coś jak czuły wyraz ze szlochającym
 34  1,  5 |           obraz śmierdzącego wilka. Coś czarnego przebijało tam
 35  1,  6 |             jego czarne przepaście, coś rozwidniało się w nim i
 36  1,  6 |          głos starego chłopa, który coś mówi. Zgarbiony dziad mówi:~-
 37  1,  7 |          skomponowanymi kłamstwami. Coś przyrzekał, zaprzysięgał
 38  1,  7 |            utraconej. Schodziło nań coś nadziemskiego i nadludzkiego:
 39  1,  7 |            twarzy. I w sercu Rafała coś drgnęło na widok tej postaci,
 40  1,  7 |         zębami, jakby chciał ukąsić coś zawieszone w powietrzu,
 41  1,  7 |    uśmiechnął się Piotr. - Musiałeś coś tatuńciowi przeskrobać.~
 42  1,  7 |             Nienasycona ciekawość i coś innego jeszcze, nowego,
 43  1,  7 |          trupami. Ten oto żołnierz, coś go widział, wrócił się po
 44  1,  8 |           skąd miejsca te posiadały coś z niego samego, jakąś część
 45  1,  8 |             który w zupełnej głuszy coś wiecznego powiadał. Gospodarstwo
 46  1,  8 |           mospanku, wspomnij tylko, coś za dni swych widział. Byłaż
 47  1,  8 |             się uśmiech spod serca, coś jak przykre tchórzostwo.
 48  1,  8 |      ujrzawszy nas jadących poczęli coś wniebogłosy ryczeć i wyrywać
 49  1,  8 |        przystał.~- Temu właśnie, na coś przystał, zaprzeczam.~-
 50  1,  8 |          jak nigdy jeszcze w życiu. Coś w nim wybuchnęło jak słup
 51  1,  8 |         Michcik!~W głosie jego była coś niebywałego. Oczy miał szeroko
 52  1,  8 |        swego pana i zaczął do niego coś mówić jąkając się tak bardzo,
 53  1,  8 |             że brat zapatrzył się w coś, jak to bywa czasu smutku,
 54  1,  8 |            który przepłynął okrąg i coś mu nakazywał czy głosił.
 55  1,  8 |            mocen jesteś uczynić to, coś uczynił, wyrwij z serca
 56  1,  9 |     osłupiałe oczy wlepiał w niego, coś tam mamrocząc. Na twarzach
 57  1,  9 |           ramionach i rękach, które coś dźwigają...~Ale nade wszystko -
 58  1,  10|              rzemienia fornalskiego coś niecoś. Kiepskie to wszystko,
 59  1,  10|            zwrócił oko, spostrzegał coś, co przykuwało do miejsca,
 60  1,  10|       strony Klimontowa) elegancją, coś nawet wymamrotał, czego
 61  1,  10|           Wówczas przez chwilę czuł coś bardziej jeszcze niż ów
 62  1,  10|       potakująco, na poły przecząc, coś mruknął.~- Nie trzeba o
 63  1,  11|             niej szczegół brzydoty, coś, co by napełniło wyraźną
 64  1,  11|             z nagła stało się z nim coś niesłychanego. Księżniczka
 65  1,  12|       próżne-" Regiment fizylierów, coś jak regiment Działyńskich,
 66  1,  12|     posłusznie szedł na dół... Było coś nad wszelki wyraz tragicznego
 67  1,  12|      Aleksandra Macedońskiego, było coś wstrząsającego w tej wędrówce
 68  1,  13|            szynk ostatniego rzędu i coś jeszcze gorszego. W głębi
 69  1,  13|         tobie, nie jest tylko marą? Coś tak lubego możeż być istotnym?"...
 70  1,  13|              kiedy dowódca oddziału coś zaczął mówić do niego. Książę
 71  1,  13|           tłamsiła się osobna kupa. Coś tam tajemniczego robili,
 72  1,  13|          kapitalna duma żołnierska! Coś w nim zadrżało. Śmiech buchnął
 73  1,  17|       znawcę, który nawet o Grudnie coś niecoś wiedział. Dzień w
 74  1,  17|          zadreptał koło niego, żeby coś pomóc, nie wiedzący w czym
 75  2,  1 |             wstrząśnięty do gruntu. Coś go ściskało za gardło. Tak
 76  2,  1 |        wyjątku.~- A ty, rotmistrzu, coś się nie wstydził z tylimi
 77  2,  1 |            towarzysz wyprawy ciągle coś gwarzył zanosząc się od
 78  2,  2 |         samo, w osobie swojej -złe. Coś jak głowonóg-ośmiornica
 79  2,  2 |       leniwe, tak poziome... Jeżeli coś jeszcze wzruszyć mnie jest
 80  2,  2 |          drzewa.~Przewielebny mówił coś do profanki i plątał się
 81  2,  4 |          drzewa.~Przewielebny mówił coś do profanki i plątał się
 82  2,  5 |          nienawiść ucichła w sercu. Coś jak wietrzyk lekkie i wonne
 83  2,  7 |           bukowy, litościwy bracie, coś nas już puścił za wysoki
 84  2,  7 |            piękniejąca. Było w niej coś z wiatru, z płynących w
 85  2,  7 |         płynących w niebie obłoków, coś ze spienionej wody. Leżała
 86  2,  7 |     szczytowy, osadzający na skórze coś jakby suche nici pajęcze.
 87  2,  7 |        rozwiać się w postać inną, w coś innego się zamienić, przeistoczyć -
 88  2,  9 |             zastępu. Kiedy niekiedy coś na powierzchni plusnęło
 89  2,  10|           ścianę. Kilkakroć szeptał coś z cicha, wymawiał słowo
 90  2,  10|            jego dygotał z rozkoszy. Coś w tonach jego drgało i zanosiło
 91  2,  10|        więzień przykuty zaczął go o coś błagać jęcząc i skamląc.~
 92  2,  10|           pukem-to cie tak przejmo, coś zębami piknie kłapał jako
 93  2,  10|            to cie tak kijem dobili, coś nie kciał, a wstał i seł,
 94  2,  10|            siedzieć - ani nie wiem, coś za jeden - ale cobyś wiedział:
 95  2,  11|    szczęście twoje... We wszystkim, coś uczyniła dobrego i złego...
 96  2,  12|       wysokości. Niziny zapowiadały coś lepszego, odmianę, nadzieję...~
 97  2,  12|          Domyślał się, że za chwilę coś przedsięweźmie: wydrze mięso
 98  2,  12|            jegomość... kazał?~- No, coś z mięsiwa. Z mięsiwa! Z
 99  2,  12|           oblała wszystkich: furman coś szeptał do lokaja, Cedro
100  2,  13|           tę, to na tamtą stronę, o coś wypytywał woźniców... Czasami
101  2,  13|              kuzynie?~Rafał mruknął coś niezdecydowanego. Uczuł
102  2,  14|         Trudno było wyobrazić sobie coś piękniejszego nad owe lasy.
103  2,  14|       wybrany... Ale uważasz, upór, coś tego... cyrkumstancje...~-
104  2,  17|         skoczył ku wrotom i długo o coś z dziadkiem się spierał.
105  2,  17|           nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył i widział - nastawał
106  2,  17|             na zagonie wiemy ledwie coś niecoś, ledwie ze słychu,
107  2,  17|             u brzega. A no siedzimy coś w dziesięciu czy we dwunastu
108  2,  18|            do tego rodzaju wypraw i coś tam jeszcze na swoje usprawiedliwienie
109  2,  18|            w jego gwiździe polotnym coś jakby dźwięk ludzkiego głosu,
110  2,  19|         niemym ruchem głowy wskazał coś w oddali. Krzysztof wytrzeszczył
111  2,  19|           się, że go zagłuszy. Było coś niewymownego, coś żelazną
112  2,  19|              Było coś niewymownego, coś żelazną obręczą ściskającego
113  2,  20|              jakby na jego ramieniu coś spoczęło, nikiej zimna ręka...
114  2,  20|        gorzkim uśmiechem na ustach. Coś do niego mówił Krzysztof.
115  2,  20|        znalazł na stoliczku również coś dla siebie. Leżało tam kilka
116  2,  20|       Posłuchaj! posłuchaj! Jest to coś fenomenalnego... Przecie
117  2,  20|        będzie mówił, przebijało się coś jak uszanowanie czy sama
118  2,  20|          cechować niewymowny powab, coś pociągającego, naturalnego,
119  2,  20|         powab. W piękności tej było coś duszącego; coś, co tamowało
120  2,  20|             tej było coś duszącego; coś, co tamowało oddech i oszołamiało
121  2,  20|               te buty...~- Chciałem coś jeszcze powiedzieć...~-
122  2,  21|          wieków przepłynęły. Mówiła coś do niego tancerka i on wesoło
123  2,  21|       uczynisz, a może byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...~-
124  2,  21|           panów i pań. Wszyscy ją o coś usilnie prosili, a ona zaprzeczała
125  2,  22|          dobra rzecz, ale i zarobek coś znaczy.~- Jo, recht. A kieloż
126  2,  22|            w lewo. Przez sen ciągle coś mamrotał i otrząsał się
127  2,  22|       wzbudziło w nim to spotkanie. Coś trupiego wyłaziło jak spod
128  3,  1 |            przed nim idąc z daleka. Coś jakby szybki ryk grzmotu
129  3,  2 |           Znowu cisza. Przerwało ją coś rozkosznego, jakby echo
130  3,  3 |            nim i z uśmiechem ironii coś mówił. Wśród buchania strzałów,
131  3,  3 |           go, siepią, drą pazurami. Coś sobie wzajem z ręki do ręki
132  3,  3 |       piwnicach i wspólnych dołach, coś się, u pioruna, za to należy
133  3,  3 |       zmienionym głosem:~- A tu mam coś specjalnie dla twego serduszka.
134  3,  3 |            się opanował. Powiedział coś pieprznie kawalerskiego...~
135  3,  4 |       błądzą, chodzą, wędrują. Nogi coś ciska w różne strony, jak
136  3,  4 |              W piersiach wyważa się coś jak stawidło trzymające
137  3,  4 |           podniósł się z legowiska. Coś w nim od tego ruchu złamało
138  3,  5 |            zachwycony Cedro.~- A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie
139  3,  6 |       czajki zawołanie przypominało coś miłego, jakowąś dawną, a
140  3,  6 |         teraz... Zgaduj, zgadula... Coś w Rafale rozciąga stawy
141  3,  6 |         podporucznik Olbromski jest coś zanadto krwią oblany.~Bronił
142  3,  6 |    wachmistrz. - Boli cię? Żołnierz coś wymamrotał po węgiersku
143  3,  6 |           kiedy? Diabli cię wiedzą, coś za jeden, a możeś i Węgier...
144  3,  6 |           na widok bielonego dworu. Coś jakby rodzinne gniazdo stanęło
145  3,  6 |            czy rachunkach. Chwilami coś do siebie mruczał, to znowu
146  3,  6 |            siebie mruczał, to znowu coś zapisywał na kartkach pugilaresu.~
147  3,  6 |        uchem obce mu dźwięki. Snadź coś rozumiał, bo kiedy niekiedy
148  3,  6 |           mu towarzyszył?~- Prawda, coś mi wasan w tej materii gadałeś.
149  3,  6 |          dziele frydlandzkim...~Ty, coś mię krzepił w przejściu
150  3,  6 |       Janczewice, Lesznowolę. Skoro coś ciekawego zobaczysz, leć
151  3,  8 |               Rafał usiłował skleić coś pocieszającego, ale książę
152  3,  8 |          wtrącił Zajączek zapisując coś w swoim notesie.~- Wolałbym
153  3,  9 |      przeszły w stronę Świdrów i że coś musiały spalić po drodze,
154  3,  9 |           zamieszkany, miał w sobie coś z rozpusty saskiej, wszystek
155  3,  9 |             jakoby piąstka dziecka. Coś poczęło się czołgać za nim...
156  3,  9 |         miotały ogień. Miał w sobie coś z drapieżnego ptaka.~- Barkanik... -
157  3,  9 |        ścisnął mówiącego za ramię i coś mruknął na jego pochwałę.~-
158  3,  10|             raz, drugi. Wskazał nim coś w polu. Potem w drugiej
159  3,  10|            głosy i okrzyki. Ale oto coś zadrżało w melodii tej piosenki,
160  3,  11|           garścią zasłania mu usta. Coś do niego szepce, coś sekretnie
161  3,  11|          usta. Coś do niego szepce, coś sekretnie gada. Jąka się,
162  3,  11|     samowiedzy, że już raz spełniał coś podobnego, że fatalność
163  3,  12|             pleśnią pokrytej twarzy coś błyśnie... Kurcz stuli usta...
164  3,  12|             konie. obudwu jeźdźców. Coś począł krzyczeć... Pobiegł
165  3,  14|     wznosiły się góry fantastyczne, coś jakby widok z wyżyny lodowca
166  3,  15|           obłudnie.~- Chcę i ja być coś wart w twoich oczach. Dobrzem
167  3,  17|      jałowców i wynoszenie kamieni. Coś z dążeń brata Piotra, nie
168  3,  17|     odchrząknął, wyprostował się... Coś mamrotał.~- Co gadasz? -
169  3,  18|            przysięgłe. Przez chwilę coś zamigotało w twardych źrenicach