Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |          ruchu i nasłuchiwał.~Nad sobą i przed oczyma miał tęgie,
  2  1,  1 |      weszło, i na powrót stał się sobą. Już ani okien, ani drzwi.
  3  1,  1 |  rozsypane ich prochy grzebie pod sobą. Na zewnątrz murów, w głębi
  4  1,  2 |     miejsca. Widzieli znowu przed sobą rwący się w kierunku Tarnin
  5  1,  2 |       Niektóre łączyły się między sobą nakryciami, tworząc jadalnię
  6  1,  3 |          przy brzegu. Mieli przed sobą otchłań głównego toru, dokoła
  7  1,  3 |       nogach i zmusił do walki ze sobą. Okładali się pięściami
  8  1,  3 |            z nagła usłyszeli poza sobą daleki, daleki dźwięk. Był
  9  1,  3 |          chciał tego wyznać przed sobą, bał się wyjawić wobec modlitw,
 10  1,  3 |         czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?~Nagła duma i furia wydźwignęła
 11  1,  4 |   podstarości Piotr i zabierał ze sobą. Szli po ciemku świecić
 12  1,  5 |        czy żelazny klucz wziąć ze sobą, czy go rzucić w śnieg obok
 13  1,  5 |           i unaszał się sam ponad sobą jak duch.~Klacz zdawała
 14  1,  5 |           cofała się czując przed sobą urwiste wąwozy, nieraz zapadała
 15  1,  5 |         biegi słyszał ciągle poza sobą cmokające kłańcanie, jak
 16  1,  5 |          z ziemi. Czuł śmierć nad sobą i niewymówiony mróz strachu.
 17  1,  6 |         oczy Rafała ujrzały przed sobą rogatą głowę krowy i błyszczące
 18  1,  6 |         przyleciał, porywał go ze sobą wiatronogi lot jakoby sen
 19  1,  6 |           wołanie... Ujrzał przed sobą starca pomiędzy dwoma rumakami,
 20  1,  7 |           w tajemnicy przed samym sobą pragnął także powziąć wiadomość
 21  1,  7 |          sunęła bryczka wlokąc za sobą chmurę szarego kurzu. Zapadała
 22  1,  7 |           walkę na pięści z samym sobą. Wszystko rozsypywało się
 23  1,  7 |       tego zakątka. Widział przed sobą ciągle na wzgórzu świecące
 24  1,  7 |         gdyż nie brata miał przed sobą. Zapytał wreszcie:~- Czy
 25  1,  8 |     istocie rzeczy przestałem być sobą, panem. Nie przewyższałem
 26  1,  8 |          z poddaństwa, zrównać ze sobą, podnieść, uszlachcić...~-
 27  1,  8 |          dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym jest, ale żeś
 28  1,  8 |          życia. Wtem usłyszeli za sobą szczęk klamki:~Książę Gintułt
 29  1,  10|         miejscu, więc przed samym sobą udawał, że jest senny, znużony,
 30  1,  10|            Na pozór wiodąc między sobą stateczne rozmowy, wszyscy
 31  1,  10|         pokoju zamykając drzwi za sobą. Przepłynął przed nim widok
 32  1,  11|           dokoła lud wciąż między sobą gadał; gadał, gadał...~-
 33  1,  12|         rozkazów polskich, między sobą mówi po polsku. Dojrzał
 34  1,  12|           laską rozpychając przed sobą żołnierzy, którzy na widok
 35  1,  14|      ledwie zdołał dostrzec przed sobą stojącego człowieka.~- Chcę
 36  1,  14|        naśladować. Oto masz przed sobą trzy tarany: L'armee du
 37  1,  14|          Sterzingu, pchając przed sobą Laudona wśród wzburzonego
 38  1,  14|         Wiatrom, nie znającym nad sobą przemocy, każemy ryczeć
 39  1,  16|  emigrować... Ale dokąd? Długo ze sobą walczył, aż wreszcie powziął
 40  1,  16|        panny odprawiał trudne nad sobą egzorcyzmy. Umyślnie wyjeżdżał
 41  1,  16|           chciał zmiłować się nad sobą i dać folgi tęsknocie do
 42  1,  17|      szeptano, że 600 dział ma ze sobą, że idą z nim wszyscy znaczniejsi
 43  1,  17|          Stali się wówczas między sobą wszyscy bardziej niż rodzeni
 44  1,  17|          i trupów, dojrzała przed sobą białe mundury. Wzięła je
 45  1,  17|           Grenadierowie wlekli ze sobą gromadę niewolnika schwytanego
 46  2,  1 |      jakiejś porze zobaczył przed sobą w grubej ciemności dwie
 47  2,  1 |       dobre omdlał, powlókł go ze sobą po błocie, mamrocząc sobie
 48  2,  1 |          Patrol, nie czując przed sobą napastujących, zaczął posuwać
 49  2,  2 |            z topól i lip, zasłały sobą całą długość i szerokość
 50  2,  3 |       ołtarza - trzeci. Tuż przed sobą miał kobierzec z dziwnymi
 51  2,  3 |        służącym, urzędnicy między sobą wszyscy aż do Rafała, najnowszego
 52  2,  6 |         się i rozchodząc pomiędzy sobą. Jedna ściana domostwa i
 53  2,  6 |    właśnie ośmieli się powieść za sobą. Serca wołały na nią, gdy
 54  2,  6 |     czarne puszcze zlewały się ze sobą, ukazał się inny świat.
 55  2,  7 |           coraz wyżej i widzą pod sobą obszary niedosięgłe. Czasu
 56  2,  7 |         później łączy się sama ze sobą, ażeby gnać w kamiennym
 57  2,  9 |           Ty, niebo wieczne, bądź sobą, które wzrok nieszczęśliwego
 58  2,  9 |          i poprowadzili go między sobą w daleką drogę. Szedł teraz
 59  2,  9 |   wielkogóry. Jeniec ujrzał przed sobą mocne, kute drzwi, odwieczną
 60  2,  11|        tak samo, jakby miał przed sobą ściany i piec zimowego mieszkania.
 61  2,  13|       mówiąc:~- Oto papa ma przed sobą mojego wybawcę z nurtów
 62  2,  15|         zapach i kształt stał się sobą tylko. Przestał już służyć
 63  2,  17|            ta ciężkie myśli przed sobą toczę, panowie bracia.~-
 64  2,  17|            panowie bracia: między sobą, widziało się, paplali my,
 65  2,  17|      wypatrzy, że się dwaj między sobą w głuchą noc zszeptują,
 66  2,  17| barbarzyński rozkaz. Wziął nas ze sobą, gdy za Ticino uchodził.
 67  2,  17|        krzew bukszpanu i tuli pod sobą cień tyli, że w nim głowy
 68  2,  17|      śmieli my się z niego między sobą:~"Na taki ci to głupi koniec
 69  2,  17|    powiększą armię wroga, wlec ze sobą, to zdradzą w najgorszej
 70  2,  17|       trzaskiem rzucając drzwi za sobą.~
 71  2,  18|          ojcem, że nie możecie ze sobą przestawać, ale w tej chwili,
 72  2,  19|          gruzach murów i okrył je sobą. Wolno sunęła konnica dzwoniąc
 73  2,  20|       Kiedy ci dwaj zamieniali ze sobą ciche wyrazy, pani Ołowska
 74  2,  21|          jego czoło. Ujrzał przed sobą szereg świetlistych dni.~
 75  2,  21| straszniejszą miłością upajać się sobą.~Wreszcie, nim piękność
 76  2,  21|   oddaleniu. Olbromski zamknął za sobą drzwi i usiadł przed ogniem.
 77  2,  21|          drzwiach. Zamknęła je za sobą. Gdy wstał z fotela przed
 78  2,  21|          bezwładnie. Ujrzał przed sobą, w słabych brzaskach światła
 79  2,  21|          da!~Ujrzeli go tuż przed sobą, osędziałego i lśniącego
 80  2,  21|   potężnych rękach. Ujrzeli przed sobą ogromną jego postać, od .
 81  2,  22|       Żyda za łeb i powlókł go ze sobą krzycząc, żeby wskazywał,
 82  2,  22|         Cedro ujrzawszy ich przed sobą palnął z krócicy wprost,
 83  2,  22|         na wzgórzu widzieli przed sobą za .rzeczką Przemszą rozległe
 84  2,  22|        Jarzymski.~Ujrzawszy przed sobą tak dawno nie widzianego
 85  2,  22|     zabrał. Jakoś jednak owładnął sobą i zbliżywszy się do Krzysztofa
 86  2,  22|         nic nawet nie mieli przed sobą do jedzenia ani picia. Cedro
 87  2,  24|        stał kapitan. Ten miał pod sobą: porucznika, podporucznika,
 88  2,  24|           jego szef. Ten miał pod sobą adiutanta-majora w stopniu
 89  2,  24|      dowodził kapitan, a miał pod sobą porucznika, podporucznika,
 90  2,  24|     Generał Niernojewski miał pod sobą regiment młodego Dąbrowskiego,
 91  2,  24|          stoi Kołobrzeg. Nieśli z sobą i rozrzucali wszędzie odezwę
 92  2,  24|          mając o 200 kroków przed sobą kwatermistrza dowodzącego
 93  2,  24|          to możliwe, zabierano ze sobą burmistrzów i amtmanów,
 94  2,  24|           strzeleckich i miała ze sobą cztery armaty. Ruch, wykonany
 95  2,  24|    generał Dąbrowski, wziąwszy ze sobą batalion majora Sierawskiego
 96  3,  1 |          Wołodkiewicz, a miał pod sobą regiment czwarty piechoty,
 97  3,  1 |     wieczora, widział nawet przed sobą konnego brodacza, ale pomimo
 98  3,  1 |        niechętnie widziały między sobą młokosów, a osobliwie "cnotliwych",
 99  3,  1 |           wiatr polny, ciągnąc za sobą ku nozdrzom zwiewną i uśmiech
100  3,  1 |           poranek, widzieli przed sobą zrazu w mglistym niebie,
101  3,  2 |        wzniesieniu, widział przed sobą na pewnej przestrzeni gościniec
102  3,  2 |   Francuzi ani Polacy nie mają ze sobą psa... Daleko zarżał koń...
103  3,  2 |         spode łba. Zaczęli między sobą mamrotać z niechęcią i zsunęli
104  3,  3 |         inna w góry, zabrawszy ze sobą dobytek. Trzeba było szukać
105  3,  3 |   Rozumieli to już, że mają przed sobą nie oficerów i żołnierzy,
106  3,  3 |    przymknięte połowy. Ujrzeli za sobą wąską sień i ceglane schody
107  3,  3 |    większy. Ujrzawszy istny przed sobą tłum, piechur rzuciły weń
108  3,  3 |   zatrzasnęły drzwi owej sieni za sobą, założyły ogromną sztangą
109  3,  3 |       jednocześnie. Ujrzeli przed sobą kilku mężczyzn uzbrojonych.
110  3,  3 |      zbite, jakby zlepione między sobą w jednolitą masę w ciemnym
111  3,  3 |    uderzeniem nogi. Zatrzasnął za sobą po przestąpieniu progu.
112  3,  3 |          ją jeszcze widział przed sobą oddalającą się szeregiem
113  3,  3 |         się w oczach. Usłyszał za sobą łoskot drzwi zatrzaśniętych.
114  3,  3 |           odciągnęli i zabrali ze sobą. Ale Cedro położył mu rękę
115  3,  3 |        starannie bron, zawarli za sobą drzwi. Raptem, otwarłszy
116  3,  3 |          rzeczywiście widzi przed sobą kapitana, czy tylko o nim
117  3,  3 |   ciemnego wnętrza. Ujrzeli przed sobą ogromną sień z szerokimi
118  3,  3 |   pierwszego piętra, ujrzał przed sobą w zwojach i kłębach dymu
119  3,  3 |  Hiszpanie chcąc widocznie między sobą a zdobywcami utworzyć nową
120  3,  3 |   pozostać teraz na chwilę sam ze sobą. Wnet myśli jego pędził
121  3,  3 |       dawnej duszy.~Cóż ja mam ze sobą teraz robić? - myślał bezradni,
122  3,  3 |         cysternie. Oto miał przed sobą uśpione krzaki różane. Wiotki
123  3,  3 |           objąć. Wolno, kryjąc za sobą pęk zerwany, poszedł ku
124  3,  6 |    żółtawą obrosły, kijkiem przed sobą ścieżynę maca. Czapczysko
125  3,  6 |     zemstą. Toteż ujrzawszy przed sobą miejsce i starego rębacza
126  3,  6 |          pod lasem, uprowadzał ze sobą kilkunastu wziętych w niewolę.~
127  3,  6 |         będę miał staw i bagna za sobą, a do ustąpienia w razie
128  3,  6 |        tchu. Każda może zabrać ze sobą wszystek żywy dobytek. Chłopów
129  3,  6 |     łamały się szybko, łączyły ze sobą i wciąż ustępując szły miarowo
130  3,  6 |            swarząc się już między sobą. Kiedy wydostał się na twardsze .
131  3,  6 |       przetarł oczy, ujrzał przed sobą szlak ku grobli, na którym
132  3,  7 |       podniósł oczy, ujrzał przed sobą żelazną kratę ogrodu, przerzucone
133  3,  7 |       kraty ogrodu i zabrał go ze sobą. Ranny poszedł bez oporu.
134  3,  7 |            A po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz
135  3,  8 |     osobista. Chcę dać, co mam ze sobą, na formację szpitalów wojskowych,
136  3,  8 |       Niemojewski pociągnął go ze sobą i przedstawił zgromadzonym.
137  3,  9 |          Galicji, zobaczyli przed sobą most dopiero co spalony.
138  3,  9 |           a pałacu nie mógł przed sobą dojrzeć. Pobłądziwszy w
139  3,  9 |            Sokolnicki wziąwszy ze sobą kilku oficerów wyjechał
140  3,  9 |        Sądziłem, że ujrzymy przed sobą linijkę dwuramników albo
141  3,  9 |        tylko ze mną, ale i między sobą. Ze zdziwieniem spostrzegłem,
142  3,  9 |   Sokolnicki. Rafał widział przed sobą jego czarną, pochyloną figurę,
143  3,  9 |        wynurzającą się z nocy. Za sobą słyszał jękliwy, szelestny
144  3,  9 |            Gdzieś w głębi miał za sobą pochód pułku Weyssenhoffa.
145  3,  9 |          szykany. Usłyszeli przed sobą wrzawę, łoskot broni, przeraźliwe
146  3,  9 |          wałem jak szaniec między sobą a nowymi szeregami napastujących.
147  3,  10|           Nie chciałby tego przed sobą wyznać, że ma na myśli Krzysztofa.
148  3,  11|      Gintułt. Przyprowadził on ze sobą do Sandomierza batalion
149  3,  11|       panie adiutancie, zabrać ze sobą tego Don Kichota?~- Równie
150  3,  12|          chłopca!...~Usłyszeli za sobą dziadowskie; łkanie, ujrzeli
151  3,  13|      rzucił, widzi go jasno przed sobą, ale palcem wskazać nie
152  3,  13|          małej stancji i drzwi za sobą zaparł. Dopiero łap za pistolety,
153  3,  13|           tę stronę. Ujrzał przed sobą ziemię świeżo narzuconą,
154  3,  14|        francuskie. Na prost przed sobą mieli szańce przedmostowe
155  3,  14|          Słyszał obok siebie i za sobą skoki po jęczących kamieniach.
156  3,  15|           rycerskich pytali, co z sobą wyrabia i czemu się dziwaczy,
157  3,  15|           uszedł w góry. Miał pod sobą jego wachmistrzowską mość
158  3,  15|          służyć. Biję się z samym sobą, wojuję ze swoim własnym
159  3,  15|    dziecko. Ale za chwilę był już sobą.~- Żartujesz, braciszku!
160  3,  15|           on ich podejmuje: ma ze sobą przednie wino.~- O, to wiadomo...~-
161  3,  15|       można ich pobić, bo mają za sobą rację i entuzjazm. To mówiłem
162  3,  15|        dziś gwałtem chcą mieć nad sobą Ferdynanda VII czy Karola
163  3,  15|     dalszym ciągu tę dewizę przed sobą i Panem Bogiem. Ja już nie
164  3,  16|       śmiertelnie. Tu walczyli ze sobą. Tu go napadł niespodzianie.
165  3,  18|    wyżywił i poruszył. Sprzągł ze sobą obce narody... Cofnął się