Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |           siebie zostawić... - Ale bo...~- Nie wiedziałeś; prawda?
  2  1,  1 |     strzelał, chamska szyjo!~- Ale bo szły jakosi krzywo...~-
  3  1,  1 |           pan feśter wlezą na wóz, bo tak to na jutro na rano
  4  1,  1 |            A ja sam tego nie wiem, bo się ta i oni, choć i Jamrozek,
  5  1,  1 |            A musi go ktoś znalazł, bo cięgiem po lasach łazi.
  6  1,  1 |         wszystko robi.~- Czemu'? A bo tak dopiero będzie prawdziwie
  7  1,  1 |       wieczór?... Powiadaj krótko! Bo jak nie, to jutro od świtu
  8  1,  1 |         jaki za to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty, i długi,
  9  1,  1 |       waszmość, nie może, ani-ani, bo Rozbój... Czasem tylko dmuchnie
 10  1,  1 |           Naśmiałem się też wtedy! Bo to jechał na dziku ze siedm
 11  1,  1 |           sam człek ongi rycerski, bo z królem Janem bywał, widząc
 12  1,  1 |              wrzasnął Nardzewski - bo ci tu na miejscu łeb roztrzaskam !~-
 13  1,  1 |          nie urodzi, dać go muszą, bo tak prapradziadom za Jana
 14  1,  2 |        serdecznością i szczęściem.~Bo nie masz krainy, nie masz
 15  1,  2 |           starsza z pań. ~~,~- Ale bo ja... właśnie w tej chwili... -
 16  1,  2 |            Więc akomoduj się waść, bo źle będzie...~Wrzawa na
 17  1,  2 |           że cała stanęła w ogniu, bo i jego ogień ogarnął. Słodki,
 18  1,  2 |             Ja sam będę dopomagał, bo dom nasz stary, niski i
 19  1,  2 | przyjedziesz, tylko chodź co tchu, bo ojciec...~Rafał posunął
 20  1,  2 |       czasu zabiera. Był wściekły, bo mu się śpieszyło, toteż
 21  1,  3 |        słoneczny..."~- Idź, mówię, bo śmiercią zginiesz!~- Przeczytaj
 22  1,  3 |        włosy mu zjeżyło na głowie, bo uczuł, że to cała ta olbrzymia
 23  1,  3 |     Widzieli, że giną bez ratunku, bo znowu szli na dno razem
 24  1,  3 |            Zimno.~- Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!~Rzucili
 25  1,  3 |           że muszą lecieć Co tchu, bo inaczej zginą obadwaj. Znalazł
 26  1,  3 |       widać, nóż ukryty w rękawie, bo trupia; zielona bladość
 27  1,  3 |             Precz ode mnie, chamy, bo z was kiszki powypuszczam! ~
 28  1,  4 |         najbardziej niestosownych, bo w obliczu ojca, zapach włosów,
 29  1,  6 |       Usiłował spojrzeć w okienko, bo Baśka rży. Baśka rży...
 30  1,  6 |       zamku nik mieszkać nie może, bo kto tam nocować przyńdzie,
 31  1,  7 |          widziały płomień ogniska, bo je raził i nękał, można
 32  1,  7 |           nie widziałem jegomości, bo był właśnie... w polu.~-
 33  1,  7 |      pożegnał się z tobą?~- A nie, bo nawet... muszę powiedzieć...~-
 34  1,  7 |     mogiłki:~- O! I za cóż to?~- A bo zajeździłem wierzchówkę.~-
 35  1,  7 |         byłem w domu bardzo długo, bo na lato zwykle zabierał
 36  1,  8 |           symptomata twej choroby? Bo na oko...~- Najbardziej
 37  1,  8 |           bolesnych hieroglifów.~- Bo też i obiektu samego rozmowy
 38  1,  8 |          pod mieczem swego Boga.~- Bo też i było o co karku pod
 39  1,  8 |    ratowała mię nawet rodowa duma, bo gdym w nią z rozpaczą bił
 40  1,  8 |      śmierci, zapalane po dawnemu, bo teraz już zagasły, najwyżej
 41  1,  8 |             żeś nie jego dźwignął, bo on zostanie sobą, tym, czym
 42  1,  8 |            samemu krzywdę czynisz, bo go dźwigasz, niesiesz na
 43  1,  8 |            znak schyleniem powiek, bo Michcik wsunął pod niego
 44  1,  9 |          Rafał.~- A to dlaczego?~- Bo są wiekowi... A zresztą...~-
 45  1,  10|         Jak to?~- A tożem patrzał, bo obok niego na Polińcu od
 46  1,  10|             A to zabierajcie wnet, bo ja w tych dniach dwór zajmę.~-
 47  1,  10|             z cicha rzekł książę - bo to ludzie zaraz by roznieśli
 48  1,  11|                 Oczyść się, obmyj, bo cię wezmą na języki i wyśmieją.
 49  1,  11|       dzieje?~- Gadaj, mali gadać, bo nie słyszę:..~- Czegóż was
 50  1,  11|          naszego Jezusa Chrystusa, bo jeszcze jedna chwila, i
 51  1,  13|          szturm do bramy San-Zeno, bo miał dwanaście armat! Tam
 52  1,  13|       mości książę, na wojaż swój, bo może by cię chęć wzięła
 53  1,  14|          Któż to powiedział?~- Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni
 54  1,  14|   kostiumie, ale może to i lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie
 55  1,  16|            rozmówić?~- O czym?~- A bo ja wiem o czym, ale powinien.~-
 56  1,  16|          bastardy przed nasz dwór, bo chodziło o kreski na wyborach
 57  2,  1 |       obecne swe położenie. Długo, bo kilka tygodni, smażył ten
 58  2,  1 |          odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia by nas obsiadła
 59  2,  1 |          jego poniekąd wychowanek. Bo tu, uważasz, nikt z nim
 60  2,  1 |    książęcy i odrzekł:~- Nie wiem, bo jakem ci wspomniał, od wczorajszego
 61  2,  1 |   Jarzymski, tego tam Woysiatycza, bo ty znasz przecie wszystkich
 62  2,  1 |            też i oszczędza na tym, bo on jej znowu służy i za
 63  2,  1 |              Czemu go drażnicie?~- Bo chcę i mogę... - zaperzył
 64  2,  1 |           zasługi.~- Tego nie rób, bo i w krótkim wierszu nie
 65  2,  1 |         Benedyktem - prócz ciebie, bo ty masz wprawę. Nie rozumiem
 66  2,  1 |              Dowiedź mu tej hańby, bo inaczej skażemy cię na zapłacenie
 67  2,  1 |          gdyby do rzeczy przyszło, bo ręki, powiem ci otwarcie,
 68  2,  9 |         chwilę, za mgnienie oka... Bo teraz ciężki jest jak głaz.
 69  2,  10|      zgruntujes, ani nie przeźres, bo to kansi idzie, aze do kraju
 70  2,  10|      gawiedzi, a zima cie trzęsła. Bo w tyk młacyskak, kie sie
 71  2,  10|            Ale ja ta wolem dobrom, bo krótkom męke, niźli długi
 72  2,  10|          go bieda w miesiąc stępi, bo siły nijakiej ni ma, jako
 73  2,  11|           lat, a może dwa tysiące, bo długości jego wieku nikt
 74  2,  12|        słyszałem...~- No, to żywo! Bo czasu nie mam.~Karczmarz
 75  2,  12|          dziura to karczmisko.~- A bo i pewnie... - odrzekł furman.~-
 76  2,  12|          Boga! idziesz piechotą?~- Bo jestem w ostatniej nędzy.~-
 77  2,  13|   Wchodźcież, wchodźcie do pokoju, bo zimno. A gdzieżeście się
 78  2,  13|           z elegantów wiedeńskich, bo zostaniesz starą panną i
 79  2,  13|           Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę
 80  2,  14|           dosyć dziwaczne ubranie, bo żakiet, niegdyś wykwintny,
 81  2,  14|    niemieckim, austriackim hrabią, bo jakże tak bez niczego?...
 82  2,  14|            już swoje!~- A swoje... Bo zawsze, ilekroć waszmość
 83  2,  14|            widać, nie był bielony, bo nagie, jędrne, brunatne
 84  2,  15|           dlatego, żeby się ukoić. Bo taki padł mu ciężki los,
 85  2,  17|          dam głowę, o kolacji.~- A bo i prawda! Żołądek źle wychodzi
 86  2,  17|           choćbyś latami czekał.~- Bo też pewnie nikt nie próbował
 87  2,  17|          przed nocą wędruje dalej, bo tu psy złe i dziadom przeciwne.~
 88  2,  17|      Prawdę mówię, panowie bracia. Bo i ja, powiedzmy otwarcie,
 89  2,  17|        widział - nastawał Trepka - bo my tutaj na zagonie wiemy
 90  2,  17|           dnia przybył z dalecyny, bo aż, mówili, z Konstantynopola.
 91  2,  17|            piersi jak ona burza... Bo burza sroga wstawała tego
 92  2,  17|      zodiaku. Dygotał wtedy każdy, bo było tak, jakby z trójkąta
 93  2,  17|        żyli ciągle, aż do ostatka, bo nam chleb swojski, sitny
 94  2,  19|        rozmów dochodziły ich uszu, bo każdy człowiek, aczkolwiek
 95  2,  19|         się żadnemu nie chciało.~- Bo i prawda! Sam smyka mam
 96  2,  20|     gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią dziedziczką sprawa
 97  2,  20|           go waść jeszcze głębiej, bo mogę przyciąć, a to boli.~-
 98  2,  20|         przyciąć, a to boli.~- Ale bo pani dziedziczka nie zwraca
 99  2,  20|        pleców nadstawiać pod kule, bo otwarcie mówię, pludry nie
100  2,  20|            mógł. Przybierała coraz bo inną postać i formę, miała
101  2,  21|       przed Trepką trudnościami... Bo czyliż to istotnie nie trąci
102  2,  21|             Ciszej waćpan szeptaj, bo nam się przypatrują...~Głęboki
103  2,  21|       beczeć, to idź sobie osobno, bo gotowi ludzie pomyśleć,
104  2,  21|         Trzymaj to, babo, garścią, bo to nie koprowina, ino samo
105  2,  22|            to aż miło!~- He, he! a bo i pewnie.~Wprędce zaprzężono
106  2,  22|          kolegi. Trwało to chwilę, bo oto zdjęli z pleców karabiny,
107  2,  22|   porucznikiem na czele, nie cała, bo tylko z pocztowych złożona.
108  2,  22|               Tak poradzono... Ha! Bo moglibyście i tutaj przecie
109  2,  22|      mianowałem, ale tak nie jest, bo mianował mię Męciński, rotmistrz,
110  2,  22|          mieli z tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali niby na
111  2,  22|            sztuką w pole wywodzić, bo co do bicia... - przekrzyczał
112  2,  22|         tam, nie psuj mu porządku, bo się zmyli i co innego opowie.~-
113  2,  22|     poddawał bez namysłu a zwłoki, bo w przeciwnym razie natychmiast
114  2,  22|           idziecie do Częstochowy, bo on tam jest teraz komendantem
115  2,  24|          czapkę przed nim trzymaj! Bo na to wyszło. - Na wieki,
116  2,  24|     jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!~- A dokąd
117  2,  24|      sosnowych ochędożyć do znaku, bo my nie Żydy i nie na jarmark
118  2,  24|         pod kulbaką nie zaplątało, bo głupi konia znarowi, jak
119  2,  24|           Popręgi upiąć nie mocno, bo głupi poprężnicę koniowi
120  2,  24|            a znowu i nie za letko, bo kiep zleci ze szkapy w samym
121  3,  1 |        mieście gore czy ki diabeł, bo o nieprzyjaciołach nie słychać
122  3,  1 |            rycerz nad rycerze... A bo to jeden jedyny? Kużden
123  3,  1 |           z jakim!~- Z francuskim, bo to przecie nie polski pułk.~-
124  3,  1 |             pewno że z francuskim, bo ze skarbu cesarskiego będą
125  3,  1 |           od razu z niego kapitan, bo ma folwark w tej samej parafii
126  3,  1 |           końca świata my przyśli, bo słowem wodzowym przysiągł.
127  3,  2 |         masz jeszcze do zjedzenia, bo zdycham z głodu.~Ksiądz
128  3,  3 |         posępne. Nie było fortecą, bo je otaczał jeno niski, dziesięciostopowy
129  3,  3 |          który Cedro mógł widzieć, bo znajdował się w linii jego
130  3,  3 |     komendy łazi - kula w łeb.~- A bo i pewnie: kula w łeb! -
131  3,  3 |          dzieje od onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak
132  3,  3 |      gniazdo myszów. A pal celnie, bo ostatnie ładunki nami wychodzą.~
133  3,  3 |            Hamilkara pod Saguntem, bo i to się na wojnie przytrafia.~
134  3,  3 |     apetyczne, że klękaj kto żyje! Bo to, widzisz, ascetki. Zakaz
135  3,  3 |  zaglądając Krzysztofowi w oczy. - Bo ja, uważasz, jestem na służbie:
136  3,  3 |      wyznam, podobnie wariackiego. Bo to ani w kampaniach włoskich
137  3,  4 |         warzył. Pijcież całą gębą, bo dobry!~- A gdzie to my jesteśmy? -
138  3,  5 |   Prendowski - niech jucha śpiewa, bo markotno... śmierć w oczy
139  3,  6 |          znowu czego tak hergotać, bo cię tu na rożnie nie pieką.
140  3,  6 |           Więc gdzież ostatecznie? Bo Nadarzyn to mieścina, a
141  3,  6 |       dźwięki. Snadź coś rozumiał, bo kiedy niekiedy raptownie
142  3,  6 |        panie generale.~Namyśl się. Bo gdybyś miał zasnąć...~-
143  3,  6 |           Generale, dnieje!~- Idź, bo ubiję!~- Generale, nie dam
144  3,  6 |   Przekonają się, że nie przelezą, bo to głęboko, a wtedy runą
145  3,  7 |        Muszę poszukać schronienia, bo mi trudno stać na nogach.~-
146  3,  7 |          siebie.~- Nie rozumiem.~- Bo też złym byłeś uczniem,
147  3,  8 |          Nie wiem, czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.~-
148  3,  8 |          ten plan od czterech dni, bo ślepy by go nie widział,
149  3,  9 |          musiały spalić po drodze, bo dym walił spomiędzy drzew.
150  3,  9 |              Czy nie wiesz waćpan, bo tego w liście nie znajduję,
151  3,  10|           kwaterą... No, chwilowo, bo periculum in mora. Obiad
152  3,  10|       żałosny.~- No, tu go nie ma, bo jest we świecie. Wojuje.~-
153  3,  11|     nadaremnie, czyje też są. Któż bo mógł zgadnąć? Byłyż to kości
154  3,  11|       rychtują działa i strzelają, bo kanonierów wybito. Pułkownik
155  3,  11|           kamieniu nie pozostać?~- Bo będą z naszych bateriów
156  3,  11|         rąk. Zadział przychodzień, bo mu się zdało, że góra kości
157  3,  14|          żeby były oczywiste Żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone.
158  3,  14|            wszystkiego wyrozumieć, bo prędko kłapał. Skądby zaś
159  3,  14|       otwarł się przed nimi widok, bo w całej prawie dolinie drzewa
160  3,  15|            butlach. Pyszne rzeczy, bo nie oni jego, lecz on ich
161  3,  15|     przecież ich szczędzę i cenię, bo ci najlepiej umieją... Najpewniej
162  3,  15|     walczące. Nie można ich pobić, bo mają za sobą rację i entuzjazm.
163  3,  17|            poprawił się Rafał. -Ja bo siedzę tak na uboczu...~-
164  3,  17|         tego panicza?~- Trza było, bo karczunku tu dużo, a pan