Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |      mruknął Kacper. -Chodźwa. - A cóż zrobicie z rogaczem?~- Trza
  2  1,  1 |          nakryjesz! Kładź kozła! A cóż ty, Rafciu, jakoś nic nie
  3  1,  1 |          żeby przecie poczuły. Ale cóż ta mieli jechać "do Słupia"
  4  1,  1 |         nie ścinali, a las stoi. A cóż ta dopiero za prawo ma do
  5  1,  1 |         panu z Olchowa.~- No, więc cóż z tego?~- A to i do lasów
  6  1,  1 |           na niej utrzymać.~- No i cóż, Rafciu, u was tam w Sandomierszczyźnie
  7  1,  1 |           za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?~Raptem szorstko
  8  1,  1 |      osobiście; mnie wysyła... - A cóż waszmościom, u Boga Ojca,
  9  1,  1 |       zapłacił był?~- Ratę ofiary? Cóż to za ofiara?~- Po wstąpieniu
 10  1,  1 |         pracowitego chłopa.~- No i cóż jeszcze? - mruknął Nardzewski.~-
 11  1,  1 |      posyłki chodzić. A daniny? Za cóż jeszcze daniny składają?
 12  1,  2 |       uwijały się gdzieś w dole.~- Cóż to za zgiełk? Dlaczego? -
 13  1,  2 |         stojących. - Do Tarnin!... cóż tu stoicie, mazgaje?~Wszyscy
 14  1,  2 |          tak znakomici goście...~- Cóż, kiedy ciasno, sąsiadeczku
 15  1,  2 |   sąsiadeczku dobrodzieju nasz!... cóż, kiedy ciasno...~- Ciasno,
 16  1,  2 |        ledwie strzępy tej mowy:~- "Cóż tedy czynić - wołał starosta -
 17  1,  3 |             Ja nie będę ciągnął. - Cóż tu począć?...~- A to też
 18  1,  3 |          ze zgrozą zawsze mówione. Cóż go za to czeka? Jakaż jest
 19  1,  5 |               Napisano: Briumer.~- Cóż to to jest ten Briumer?~-
 20  1,  5 |       obywatele Dyrektorowie..."~- Cóż to za jedni ci obywatele
 21  1,  5 |        kieszeni.~- Czytajże dalej. Cóż się też stało?~"...Z tym
 22  1,  5 |    wszystko, że już trzeba wracać.~Cóż jeszcze więcej być mogło?
 23  1,  6 |           dziad wstaje i powiada: "Cóż ty, zołmierzyku, chcesz
 24  1,  7 |            na Dersławice.~- A i po cóż my, tylośny świat?! Jak
 25  1,  7 |               La Boga świętego; po cóż my, paniczku, na Dersławice?
 26  1,  7 |        brat może go źle przyjąć... Cóż wówczas? Nie odpowiadał
 27  1,  7 |        trupa na mogiłki:~- O! I za cóż to?~- A bo zajeździłem wierzchówkę.~-
 28  1,  7 |             A no... mówię bratu.~- Cóż to za kobyła takiej ceny?~- "
 29  1,  7 |       wiedział i my to samo.~- A i cóż mieliście wiedzieć? To co
 30  1,  8 |      naturze ludzkiej nie wadzi... Cóż u licha! Il n'y a si miserable,
 31  1,  8 |       sztych nieodbity. Wreszcie - cóż począć! Żadnej rady, żadnej,
 32  1,  8 |               Ale, jak sam mówisz, cóż począć? Qui ne sait nager,
 33  1,  8 |        odrywania okiennic... ~- Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?~-
 34  1,  8 |        ranem z nocnych patrolów? W cóż się obróciły troski nasze,
 35  1,  8 |          ceglastą.~- Z ochotą... O cóż to idzie?~- Żołnierz, który
 36  1,  8 |       wasze ckliwe sentymenty...~- Cóż to za nierozważne słowa!...~-
 37  1,  8 |       Chodkiewicza, Sobieskiego... Cóż by człowiek był wart, gdyby
 38  1,  8 |     pistolety!... Są świadkowie.~- Cóż za świadkowie? Nie widzę...~-
 39  1,  9 |         bratem nieboszczykiem...~- Cóż takiego?~Rafał zająknął
 40  1,  10|           zostanie poza krzesłami! Cóż wtedy?~Krew mu uderzyła
 41  1,  10|   zabójca-żal marszczył ich czoła. Cóż warte było życie całe? -
 42  1,  10|            tuż nad jego uchem:~- A cóż u Boga Ojca tak asan wodzisz
 43  1,  10|       wlepionymi w pusty talerz.~- Cóż asan milczysz? Prawdę mówię,
 44  1,  10|         Waszmość pan niby?~- A ja. Cóż się wasanu nie widzi? Ja,
 45  1,  11|            ściana kamiennego domu. Cóż dalej? Ścigać ją i zabić,
 46  1,  11|           jest twój prawowity pan. Cóż ty, człowieku? Na panaś
 47  1,  12|          poznał sprawy ziemskie... Cóż by dał za to, ażeby z nim
 48  1,  12|         stolicą nowej republiki.~- Cóż znowu za republika?~- Transpadan.
 49  1,  13|            szczęścia i szaleństwa. Cóż to tak szlocha w sercu?
 50  1,  13|            Polak.~- Nazwisko?~- Na cóż to waści potrzebne?~- Pytam
 51  1,  13|            ubraniach, po twarzach. Cóż za zuchy! co za bestie czubate!
 52  1,  13|         więzienia, zasady moralne. Cóż to złego uczyniła Francja
 53  1,  14|            Co mówisz, obywatelu?~- Cóż ja bym śmiał mówić o tak
 54  1,  14|       dobro wykwitnąć nie może. Po cóż się bić? Należałoby wypowiedzieć
 55  1,  14|        munsztuku dzikiego konia...~Cóż więc jest owa władza, mój
 56  1,  14|            pewno nie zaprzesz...~- Cóż cię w nich tak bawi?~- Zmiłuj
 57  1,  16|            między tarkami?~- No, a cóż ci to przeszkadza albo komu?
 58  1,  16|           oczu ludzkich zniknąć!~- Cóż ci znowu strzeliło do głowy?~-
 59  1,  16|          jadowitym śmiechem - więc cóż mi z tego, że ty wiesz!~-
 60  1,  16|            umiłowany, mój kwiat... Cóż z tego, że nie pachnie?
 61  1,  16|            z tego, że nie pachnie? Cóż z tego, że nie ma żadnego
 62  1,  17|           pobrzeżach, a z nagła... cóż to'? Jak żywa rośnie przed
 63  2,  1 |         Sekre!... A niechże cię!~- Cóż ci to?~- No, nic nie szkodzi.
 64  2,  1 |             co mówisz.~- E, nic! A cóż ten Gintułt tak u licha
 65  2,  1 |          Bój się Boga!~- A no...~- Cóż ty mówisz... Taki majątek!~-
 66  2,  1 |      przyjaznym uśmiechem mówił:~- Cóż, Rafałku?... weselej tu
 67  2,  1 |        radowałeś się tak głośno.~- Cóż znowu ci plotą?~- Przypominam
 68  2,  1 |         zanosząc się od śmiechu.~- Cóż oni tam będą odstawiali?
 69  2,  1 |    oberwańców w języku przodków... Cóż my tam będziemy robili?~-
 70  2,  2 |         kształtny gzygzak światła:~Cóż mi to jest?~Ale odpowiedź
 71  2,  2 |           oczu, wydarcia z ramion? Cóż jest gorszego pod słońcem
 72  2,  5 |         prawo nad moją pięknością? Cóż mi ty w darze przyniesiesz?
 73  2,  7 |           poczęte w drżącym łonie.~Cóż im miała odpowiedzieć, żeby
 74  2,  7 |  nieruchomości i mówiła do wody:~- Cóż mu dziś zrobisz? Jak się
 75  2,  10|         leżącego spytał szeptem:~- Cóż to za człowiek?~- A kto
 76  2,  10|            mi ta! Cłeku! Powim. Za cóz byk miał siedzieć, kiek
 77  2,  10|         zaś w pazdurak im ostał.~- Cóż wtedy?~- W sifcug, bracie.~-
 78  2,  10|       wtedy?~- W sifcug, bracie.~- Cóż to jest?~- Nie wis? To sie
 79  2,  11|      uśmiechnął się łagodnie.~- Po cóż są te góry, te bezgraniczne,
 80  2,  11|          kamienia i przepaście? Po cóż są te zaspy? Na co była
 81  2,  12|          zapytanie zapytaniem:~- A cóż byś tak... te... jegomość...
 82  2,  12|               Ten sam, bracie...~- Cóż ty tu robisz? - mamrotał
 83  2,  12|        pośpiechem Krzysztof.~- Ale cóż mam czynić? Jestem jak trup.
 84  2,  13|      dostał jeszcze "pędziźrybię"? Cóż wy na to?~- Jest gotowe... -
 85  2,  13|     pieczone kartofle!... Herr Je! cóż za kartofle!... Tylko w
 86  2,  14|  lekkomyślnie puścił z dymem?~- E, cóż tam moje sądy. Oto przyjaciel
 87  2,  14|                śmiał się Trepka.~- Cóż bym zobaczył w owej Końskowoli?~-
 88  2,  14|        wiedział...~- Do diaska!... Cóż takiego?~- Żebyś ty wiedział,
 89  2,  14|             No, mości panie pośle, cóż tam teraz badasz, studiujesz?
 90  2,  14|        Galicyjej być bez tytułu, a cóż dopiero dziedzicowi tylu
 91  2,  14|        jakby na zamki zawartych.~- Cóż tak patrzysz? - krzyknął
 92  2,  14|            sobie tytuł austriacki. Cóż u diaska! Przecież to wiadoma
 93  2,  14|           wszyscy są wolteriany... Cóż tak patrzysz?~- Patrzę,
 94  2,  14|            skrytkę tego szczura.~- Cóż znowu!~- Tak, odkryję cię
 95  2,  14|            swojej czy na cudzej. I cóż poradzi, choćbyś sto razy
 96  2,  17|            obliczu najstarszego.~- Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz
 97  2,  17|          nowa gore! To tak dziś, a cóż wtedy! Młoda krew była w
 98  2,  17|   Wędrowiec westchnął i zamilkł.~- Cóż się z wami stało później? -
 99  2,  17|            Ujrzawszy nas zadrżeli. Cóż dopiero, gdy posłyszeli
100  2,  20|           rzekł podnosząc głowę:~- Cóż u licha! Nikt nie przychodzi...~
101  2,  20|            miny mają niczego... Po cóż mi tam ich nazwiska?... -
102  2,  20|        myślę, że to jest dobrze.~- Cóż jeszcze, staruszku? Tylko
103  2,  20|           go z łóżka nagła myśl... Cóż trudnego? Właśnie są okoliczności
104  2,  20|          tyle dziś odebrał!~Ale po cóż to czynić? po cóż to czynić?
105  2,  20|           Ale po cóż to czynić? po cóż to czynić? Wszakże można
106  2,  20|          znowu rękę do ciosu? To i cóż stąd? Dotknąć ustami przed
107  2,  21|           godzin utracić na wieki? Cóż za bezgraniczne głupstwo!
108  2,  21|      wyszeptał:~- Księżniczko...~- Cóż to?...~- Księżniczko...~-
109  2,  21|       tylko moje nieszczęście...~- Cóż to waćpanu?~- Kocham cię...
110  2,  21|               Już się dokonało". - Cóż mogą znaczyć te słowa? co
111  2,  21|          stąd. ~- Księżniczko!~- I cóż jeszcze!~- Ciebie jedną
112  2,  21|            życiu! Wysłuchaj mię!~- Cóż chcesz, żebym jeszcze uczyniła?~-
113  2,  21|      Chcesz, to pójdziemy w dzień. Cóż mi to szkodzi?~- Ubieraj
114  2,  21|          ty tu leżysz! Boże, Boże! Cóż ja teraz pocznę? cóż ja
115  2,  21|         Boże! Cóż ja teraz pocznę? cóż ja teraz pocznę, nieszczęsny!
116  2,  21|           ogłupiałym skamłaniem:~- Cóż teraz będzie? Zlituj się
117  2,  21|       będzie? Zlituj się nade mną! Cóż ja teraz z nim pocznę?...~-
118  2,  21|            znowu wdziewa buty...~- Cóż my poczniemy? - szeptał
119  2,  21|          co patrzą oczy, istnieje? Cóż to go zajmowało wczoraj,
120  2,  21|       robisz?!-syknął na niego.-Za cóż ty kupisz konia, mundur
121  2,  22|        kawałeczek chleba z solą.~- Cóż wasze Niemcy, dobrze wam
122  2,  22|          się z królewskimi.~- No i cóż?~- Polecieli ludzie w Krakowską,
123  2,  22|      licząc bielizny i rekwizytów. Cóż dopiero oficerskie!~- Przyjaciel
124  2,  22|           szczelnie obsadzone. No, cóż my`? Wpisali my się do chorągwi
125  2,  22|         niechże to wszyscy diabli! Cóż za szelmowski ból, jak rypnie
126  2,  22|          Galicji...~- Młodzieńców? Cóż za ckliwe gdakanie...~-
127  3,  1 |         przyprowadził grosmajor.~- Cóż to za broń?~- Z nadwiślańskiej
128  3,  1 |       ziemie wydarł.~- No, a teraz cóż z nimi?~- Pada mi ten kamrat:
129  3,  1 |         abo zgoła szwagier.~- A za cóż to ich tak sobie ulubił
130  3,  1 |           straszne dzieła wojenne. Cóż mnie po tym, żeby mi miał
131  3,  1 |           o dziejach mórz i lądów. Cóż jest susza, na której człowiek
132  3,  3 |           w niego z daleka patrzą. Cóż za oczy!~- Wyganowski... -
133  3,  3 |       tobie to na sucho uszło! A i cóż wy, koledzy?~Hiszpanka wyśliznęła
134  3,  3 | wyniosłością.~- Czy podobna? - Ale cóż za przyczyna, jeżeli godzien
135  3,  3 |    zapewnia kapitulację. Przy tym, cóż chcesz? Tym, którzy idą
136  3,  3 |           paroksyzmy dawnej duszy.~Cóż ja mam ze sobą teraz robić? -
137  3,  4 |   Nareszcie głębokie westchnienie. Cóż to jest wokoło?~Zeszły się
138  3,  5 |          drugim:~- A no, w Mora.~- Cóż to za Mora? - zapytał Cedro.~
139  3,  6 |        sknera, Olbromski z Tarnin. Cóż za dziwny, cóż za cudaczny,
140  3,  6 |           z Tarnin. Cóż za dziwny, cóż za cudaczny, niezgruntowany
141  3,  6 |          idziecie, psubraty jedne? Cóż wam to zawinili? Skrzywdzili
142  3,  6 |       wasan w tej materii gadałeś. Cóż ja mam z tobą zrobić?~-
143  3,  6 |         sto cztery konie. Na prawo cóż to tam śpi w tych wściekle
144  3,  6 |       wtedy runą na nas w Falenty. Cóż ty w tej zabawie myślisz
145  3,  6 |           ciebie. Nie lubisz tego? Cóż to będzie, jeśli zapolują
146  3,  7 |           wiem, gdzie i kiedy...~- Cóż myślisz robić?~- Muszę poszukać
147  3,  8 |         oni strzelać na Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy
148  3,  8 |         wtrącił Fiszer porywczo. - Cóż pomyśli sobie mieszkaniec?
149  3,  9 |      Szyldwach nas przepuszczał.~- Cóż dalej?~- Prowadzono mię
150  3,  9 |     emigranci, nieprzejednani...~- Cóż oni tu robią?~- Protestują
151  3,  10|   zajedziesz! No, to i dobrze.~- A cóż waszmość myślisz? Obadwaj
152  3,  10|         przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia nie
153  3,  10|           bezsilni od smutku.~- Na cóż mi się to wszystko zda w
154  3,  11|        Świętego Jakuba szanował!~- Cóż ja mogę...~- Pamiętaj, pamiętaj!...~
155  3,  11|        ociera żołnierz austriacki. Cóż to ma znaczyć'?... Po chwili
156  3,  14|            to są Żydy chrzczone.~- Cóż ty pleciesz?~- Sprawiedliwie!
157  3,  15|             Czego?~- Tego życia.~- Cóż znowu za sentymentalizm!~-
158  3,  15|           radością Wyganowski.~- O cóż idzie?~- Bracie! Przecież
159  3,  15|        moim Wickom rozpowiada...~- Cóż takiego? - śmiał się Krzysztof.~-
160  3,  15| bezpiecznym szlakiem do Tortozy.~- Cóż to za człowiek? Żeby mię
161  3,  17|           fajeczki.~- Melduję...~- Cóż meldujesz, stary Austriaku?.~-
162  3,  17|            masz, niech go pioruny! Cóż za koń! - nie mógł Rafał
163  3,  17|            wstyd go ogarnął.~- No, cóż ty myślisz! - zaperzył się. -