Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |     chmurnie patrzał w ognisko. Już wtedy nadchodził szybki wieczór
  2  1,  1 |    rozgrzewał nad nim ręce. Właśnie wtedy pan Nardzewski wyciągnął
  3  1,  1 |       gardziołek. Naśmiałem się też wtedy! Bo to jechał na dziku ze
  4  1,  1 |      wówczas uwijała koło Miechowa. Wtedy oto pierwszy raz widziałem
  5  1,  1 |          jest, bardzo wielka cisza. Wtedy począł dzwonić na Wawelu
  6  1,  1 | Przyprowadzić Zalesiaka! - krzyknął wtedy szlachcic przerywając tym
  7  1,  2 |          dolatywała do uszu i serc. Wtedy odzywały się pieśni. Więc
  8  1,  2 |          tak przedziwnie naigrawał. Wtedy nawet, gdy on, Rafał Olbromski,
  9  1,  2 |            do nas, do Tarnin. Byłem wtedy chory, a w dodatku mały
 10  1,  2 |        pięcie:~- Hej! kulig, kulig!~Wtedy stary Olbromski znowu z
 11  1,  2 |      płomieni prędko wybuchających. Wtedy przez krótkie chwile iskrzył
 12  1,  2 |            się, żeby wyjść stamtąd. Wtedy bezwiednym ruchem ujął jej
 13  1,  2 |          drugiej i to arte. Dopiero wtedy rura mu zmiękła... Do nóg
 14  1,  2 |            nie miał kości. Usłyszał wtedy nad uchem dobrotliwy szept
 15  1,  3 |            falach środkowego nurtu. Wtedy skuta, podważona wiosłami,
 16  1,  3 |        Krypka wolno poszła naprzód. Wtedy poznali, że są w koronie
 17  1,  3 |              zawalone przez strzyż. Wtedy instynktownie poznawszy
 18  1,  3 |            się z każdego ich włosa.~Wtedy ogarnęła go śmiertelna rozpacz.
 19  1,  3 |             z siebie i został nago. Wtedy to samo zaczął robić z Cedrą.
 20  1,  3 |           daleko spojrzenie ojca. I wtedy truchlał jak zabity trup.
 21  1,  3 |            oplotła się dokoła ręki. Wtedy polowy końcem patyczka zaczął
 22  1,  3 |   przestankami i piekielnymi ciosy. Wtedy to pogwizdywał swoje aryjki.
 23  1,  3 |           pogwizdywał swoje aryjki. Wtedy także zdejmował z szyi kolorowy
 24  1,  4 |             coś nie tak jak trzeba, wtedy otrzymywał takich spojrzeń
 25  1,  4 |            Ani słowa nie przemówili wtedy do siebie. Zaraz po sumie
 26  1,  5 |        chwilę chrapnął raz i drugi. Wtedy młodzieniec zgasił świecę
 27  1,  5 |      wyróżniły czarną masę budynku. Wtedy zeskoczył na ziemię i sprowadził
 28  1,  5 |          miejsce i milczący czekał. Wtedy usłyszał szept, głos cichszy
 29  1,  5 |          koniu?~- Tak.~- Więc jakeś wtedy powiedział, w tańcu?~- Tak.~-
 30  1,  5 |             ufną, cichą, posłuszną. Wtedy doznał na chwilę szczęścia
 31  1,  5 |           kości. Duch jego pracował wtedy, jakby świat ramieniem spychać
 32  1,  5 |           mrowie szło po grzbiecie. Wtedy cichym a ostrym głosem,
 33  1,  5 |         ozionęło go mrozem śmierci. Wtedy obie ręce wydarł z paszczy
 34  1,  5 |          ślepie. Ujrzał, że zgasło. Wtedy podwójnym ciosem w drugie,
 35  1,  5 |            kości i że rozwala mózg. Wtedy sztychem spodnim począł
 36  1,  5 |     sanicach i wpatrywał się w dal. Wtedy Rafał przyczołgał się do
 37  1,  6 |      dłuższymi od żerdzi...~Dźwigał wtedy bezsilną głowę z szeptem
 38  1,  6 |             krótką miareczkę czasu. Wtedy uciszało się wszelkie uczucie.
 39  1,  6 |          tak znowu zobaczył dziada. Wtedy ten dziad wstaje i powiada: "
 40  1,  6 |             bach do torby! Zołmierz wtedy związał torbę śnurem, buchnął
 41  1,  6 |             z glitu, a tu akuratnie wtedy Francuz nastąpił, sam ich
 42  1,  7 |         modłach utopione. Zdało się wtedy patrzącym, że ta chwila
 43  1,  8 |          jałowce. Ale pan kapitan i wtedy nie miał potrzebnej siły,
 44  1,  8 |  tańczyliśmy. Powiedz, czemuśmy się wtedy nie bawili? Czemu nie poznawaliśmy
 45  1,  8 |           długich, mądrych wywodów. Wtedy to olśniła mię ta myśl,
 46  1,  8 |             zamyślił ten uczynek, a wtedy go wykonał?~Czemużeś się
 47  1,  9 |         chwiejące się pod niebem...~Wtedy nagle pojął, że już nie
 48  1,  10|        zostanie poza krzesłami! Cóż wtedy?~Krew mu uderzyła do głowy...
 49  1,  10|         tego, jako wierzba u drogi. Wtedy przylezie wywłoka abo i
 50  1,  10|         cierpko przymawiał bratu... wtedy...~Rafał trwożliwie, na
 51  1,  11|      przesunęło się i po nim także. Wtedy czuł gałgańską uciechę,
 52  1,  11|             wie o jego egzystencji. Wtedy zaciskał pięście i zdolen
 53  1,  11|       szarpie się z nim nadaremnie. Wtedy podwoił ciosy i w lesie,
 54  1,  11|     przysunął się bliżej do kłamcy. Wtedy krew z wolna ustawać zaczęła
 55  1,  12|         wyszedł z grożącej paszczy. Wtedy wkłada klucz w zamek grobowca,
 56  1,  13|     subordynacją i energią. Dopiero wtedy zaufają mu ci, którym ja
 57  1,  14|             republikanów - rzekł mi wtedy - jeśli spalą na panewce
 58  1,  14|           ją w garść jak tę szpadę. Wtedy wrócę. Ja wtedy wrócę!~Skromny
 59  1,  14|             szpadę. Wtedy wrócę. Ja wtedy wrócę!~Skromny uśmiech nie
 60  1,  16|            Wszystkie chałupy wiedzą wtedy, że wyjechał do Klimontowa
 61  2,  1 |        patriotycznym zakrętasem, co wtedy? Gdzie sprawiedliwość?~-
 62  2,  2 |        widzieć, no, to co innego... Wtedy poszukam jakiego hotelu,
 63  2,  2 |             i dotknięcie.~Rafał był wtedy w sobie samym. Na nieznanym,
 64  2,  2 |            udźwignęła lecącą głowę. Wtedy uśmiech...~- Feix - wyszeptała
 65  2,  3 |     uderzenie - i wszystko ucichło.~Wtedy ktoś po niemiecku pytał
 66  2,  4 |             i dotknięcie.~Rafał był wtedy w sobie samym. Na nieznanym,
 67  2,  4 |            udźwignęła lecącą głowę. Wtedy uśmiech...~- Feix - wyszeptała
 68  2,  5 |             Przez serce jej płynęły wtedy marzenia:~Widzę usta jego
 69  2,  7 |           że jeszcze żyją na ziemi. Wtedy przedziwne pragnienia wznosiły
 70  2,  7 |             nimi w zapasy. Uczuwali wtedy rozkosz porwania, stawali
 71  2,  7 |             wspominali sobie o nim. Wtedy wstawszy z miejsc szli do
 72  2,  8 |   niewypowiedzianą. Wydawało się im wtedy, że to góry wołają same,
 73  2,  8 |       zdołał odwrócić głowę. Ujrzał wtedy w płomieniach buchającego
 74  2,  8 |           do ziemi. Nie słyszał już wtedy nic i nie mógł nic widzieć.
 75  2,  9 |         człowieka, który się nudzi. Wtedy szedł prędzej, dopóki nie
 76  2,  9 |         zachodem a wschodem słońca. Wtedy z piersi wydarł się głos,
 77  2,  9 |              nawet z dala od ziemi.~Wtedy, gdy o tym myślał zwilżając
 78  2,  9 |   kilkanaście bagnetów. Nie chciał. Wtedy dźwignęły go z ziemi razy
 79  2,  10|        żałosna myśl:~Czemużeśmy się wtedy sznurami z sukni nie związali
 80  2,  10|      mglistym przeczuciu.~Spojrzysz wtedy przy blasku piorunu w moje
 81  2,  10|           który każda noga potrąca. Wtedy to poczęły mu się wspominać
 82  2,  10|            i zaparł je swoją osobą. Wtedy uwolniony zaczął biegać
 83  2,  10|            pazdurak im ostał.~- Cóż wtedy?~- W sifcug, bracie.~- Cóż
 84  2,  13|             smugi światła. Widzieli wtedy ogromne tarcze słoneczników,
 85  2,  13|   zostaniesz starą panną i będziesz wtedy przed zaśnięciem ziewała
 86  2,  15|             wychodziło z ciemności. Wtedy serce dźwigało kamień swój
 87  2,  15|      sztuczny letarg milczenia. Był wtedy jak płomień zagasły. Ale
 88  2,  17|            gore! To tak dziś, a cóż wtedy! Młoda krew była w żyłach
 89  2,  17|         swoi ludzie. Słyszę rozkaz. Wtedy! Myślę sobie: "A skoroś
 90  2,  17|            bez obawy, że ją otoczą, wtedy Bartki francuskie uradziły,
 91  2,  17|     najstarszego Bartka", jak zwali wtedy wielkiego wodza nasi żołnierze-wiara.~
 92  2,  17|         strach szedł coraz większy. Wtedy to powstał plan obrony...~
 93  2,  17|         mocne i niezdobyte miejsca. Wtedy garnizon puścić na parol
 94  2,  17|        rzecz samą wypełnić. Onych i wtedy nie opuściła nadzieja. Mówili
 95  2,  17|          ostatniego tysiąca, mówili wtedy, jeszcze nie wybiła godzina.
 96  2,  17|         dzieł widział, a nigdy jako wtedy. Strach me obszedł, wokoło.
 97  2,  17|            krańca w morze!" Dali go wtedy, co mocy w ramieniu! Plusnęły
 98  2,  17|            światła zodiaku. Dygotał wtedy każdy, bo było tak, jakby
 99  2,  17|    kościołach rodzinnych wsiów. Ale wtedy! Deska onego trójkąta była
100  2,  17|       zaczęły się nasze dzieje. Już wtedy wódz zbuntowanych Murzynów,
101  2,  17|           pasażerski. Siedziałem ja wtedy na brzegu morskim, zabity
102  2,  17|        Wietrzyk je czasem rozdął, i wtedy statek szedł kadysi w morze,
103  2,  17|          słowo ludzkie nie wypowie. Wtedy w lasach, powiązanych lianami,
104  2,  17|      chłostą, puszczać na Murzynów. Wtedy już druga nasza legia, czyli
105  2,  17|             Dusza moja sczerstwiała wtedy i uczynił się z niej jakoby
106  2,  18|             ognisko zgryzoty.~- Jak wtedy, jak wtedy... - szeptał,
107  2,  18|          zgryzoty.~- Jak wtedy, jak wtedy... - szeptał, dużymi kroki
108  2,  19|             osobliwego nie dojrzał. Wtedy Olbromski nachylił się ku
109  2,  19|             zatrzęsie posadą ziemi. Wtedy gwar cichnie, przygasa,
110  2,  19|          niezrozumiałych... Ucichł.~Wtedy na pomoście szafotu ukazała
111  2,  20|     roztrącała ciosy przytomności i wtedy przez zaciśnięte zęby szeptał
112  2,  20|             trupa w wodę i pod lód. Wtedy - wrócić, wrócić... Och,
113  2,  21|            gdzieś daleko, w tłumie. Wtedy usta jego szeptały prawie
114  2,  21|             znowu mu ją dał taniec. Wtedy z głębokości serca, targającego
115  2,  21|      cichymi skoki mijała tancerza. Wtedy szept:~- Boję się ciebie...~-
116  2,  21|         łańcuch jej o pień wierzby. Wtedy zdjął czapkę, zwrócił się
117  2,  22|       szturm przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień
118  2,  24|         paśli, czym się dało. Biada wtedy strzechom nie tylko chałup,
119  2,  24|             a jak dobrze przypięty, wtedy dopiero noga w strzemię.
120  2,  24|        cichnie i znika w oddaleniu. Wtedy wolno ruszył przez las i
121  2,  24|         zaczęto mu zadawać pytania. Wtedy rzekł:~- Oj, ludzie, ludzie!...
122  2,  24|          Rozpytano go szczegółowo i wtedy jasno wyłożył, że brama
123  2,  24|          cofnął się w mury fortecy. Wtedy jeden okrzyk rozległ się
124  3,  1 |           znowu] do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na dobre. Tak
125  3,  1 |             księżyca... Wzruszą się wtedy wody! Dźwignie się z ciszy
126  3,  1 |         księżyc zaświeci w kwadrze. Wtedy rozdzielają się wielkie
127  3,  2 |    odpowiedzi.~Zbliżył się powoli i wtedy dopiero szczegółowo rozpoznał
128  3,  2 |             dusiła w gardle. Stawał wtedy i z odwiedzionym pistoletem
129  3,  2 |          został zrozumiany. Zażądał wtedy, dobitnie wymawiając wyrazy,
130  3,  3 |          wpół i z wolna padł w tył. Wtedy nie wiedząc wcale, co czyni,
131  3,  3 |           towarzysze obezwładnieni. Wtedy znowu bez trwogi mógł spojrzeć
132  3,  3 |            się krzyk. Łapa puściła. Wtedy co tchu w piersi zaczął
133  3,  3 |           mózgu! Czemuż nie pchnęła wtedy sztyletem do dna, do gruntu,
134  3,  3 |        żołnierze z pobojowiska.~Noc wtedy spadała na wrzące miasto.~
135  3,  3 |          Wszystkie aż do ostatniej. Wtedy przymknął okno tak samo,
136  3,  6 |        jednym momencie go schwycił. Wtedy ludzie i konie stali się
137  3,  6 |           się na siodle i pchnął go wtedy sztychem w piersi. Ostrze
138  3,  6 |           wie, czego chcą od niego. Wtedy jeden z ułanów wydobył z
139  3,  6 |             zdaje: Ciebie to poznał wtedy...~Zraniona duma szarpie
140  3,  6 |       wrodzonego śmiechu. Przymknął wtedy oczy i myślał:~Ja to was
141  3,  6 |          przelezą, bo to głęboko, a wtedy runą na nas w Falenty. Cóż
142  3,  6 |             lizał naokół przestwór. Wtedy dopiero Rafał zobaczył,
143  3,  7 |           wiarą w skuteczność boju. Wtedy się jest potrzebnym. Kto
144  3,  8 |           pobudzi Wszechniemce - co wtedy? Kto będzie bronił ludu,
145  3,  8 |             wam chodzi? Rozdepcą go wtedy i w obcy nam naród obrócą.~-
146  3,  8 |            to robię sam ze siebie i wtedy dopiero z ramienia. Takim
147  3,  9 |          przedpiersia. Szyja mu się wtedy wyciągnęła, nos zaostrzył,
148  3,  9 |         naciskiem, że nie rozumiem. Wtedy zaczął łamaną francuszczyzną
149  3,  9 |            powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem, że mostu
150  3,  11|           przez tłum obezwładnieni. Wtedy opanowała go śmiertelna
151  3,  11|      oderwali go siłą i odepchnęli. Wtedy w męce bezrozumnej skoczył
152  3,  11|      wystrzałów był mu odpowiedzią. Wtedy książę zebrał ostatek sił
153  3,  13|      zawinął i na ołtarzu porzucił. Wtedy ów jęk i trwoga...~Lud pada
154  3,  13|         siablami. Pan wielmożny już wtedy w swoją najgorszą złość
155  3,  14|           dzielnicę całą, do Cosso. Wtedy, spracowany ciałem i duchem,
156  3,  14|          się zbliżać w jego stronę. Wtedy gniew go dźwignął z ziemi.
157  3,  14|       piorunu padł na figurę Cedry. Wtedy on podniósł pistolet i rzekł
158  3,  14|             dosięgnął go i wymacał. Wtedy odwróciwszy się Cedro nagle
159  3,  14|   stęknięcie-koniec, urwany szloch. Wtedy drugą bryłę w to samo miejsce,