Tom, Rozdzial

1501  1,  10|                 śliczną melodię, przypadkiem w smutku zasłyszaną.~Do samego
1502  1,  10|                    Mnóstwo myśli kłóciło się w jego głowie i przemknęło
1503  1,  10|                      Nikodem Chłuka kładł mu w głowę Bóg wie jakie wiadomości
1504  1,  10|                    stiukami na stropie, inne w barwach ciemnych, adamaszkowe
1505  1,  10|                   tworzenia ideału piękności w twardym kamieniu, w drogocennym
1506  1,  10|                piękności w twardym kamieniu, w drogocennym drzewie, pot
1507  1,  10|                   powrozów pracy, czekało tu w utajeniu od dawien dawna,
1508  1,  10|                     od dawien dawna, czyhało w obrazach, w porfirowych
1509  1,  10|                   dawna, czyhało w obrazach, w porfirowych stolikach, we
1510  1,  10|                 drzwiach tajemniczo okutych, w próżnych krzesłach, w wąskich,
1511  1,  10|               okutych, w próżnych krzesłach, w wąskich, skromnie przepysznych
1512  1,  10|                    Kiedy niekiedy dostrzegał w ogromnych lustrach swą postać
1513  1,  10|                ogromnych lustrach swą postać w wyszarzanym ubraniu z werdragonowego
1514  1,  10|                  oblewała go całego ukropem. W pewnym małym saloniku, stosunkowo
1515  1,  10|                   się zupełnie, Rafał usiadł w głębokim fotelu i zasunął
1516  1,  10|                głębokim fotelu i zasunął się w siebie, zagrzebał się sam
1517  1,  10|                    siebie, zagrzebał się sam w sobie. Spojrzeniami sięgającymi
1518  1,  10|                   Ociężałe spojrzenie weszło w głąb tego szeregu sal, cicho,
1519  1,  10|                    cicho, sennie drzemiących w rozkoszy. Naokół było cicho
1520  1,  10|              rozkoszy. Naokół było cicho jak w świątyni.~I oto niespodzianie
1521  1,  10|                zakrył twarz dłońmi i słuchał w zachwycie. Liczne, wesołe
1522  1,  10|                       aż wreszcie zabrzmiały w sąsiednim saloniku. Półuchylone
1523  1,  10|              Rafałowi możność uczestniczenia w tym, co się tam działo.
1524  1,  10|                kapryśnym głosem, roztopionym w śmiechu.~- No, więc dobrze...
1525  1,  10|                   zabawne. Pamiętacie Kamila w postaci capuchon, a Cecylkę
1526  1,  10|                     się, że i on uczestniczy w tej zabawie. Siedząc nieruchomo
1527  1,  10|                  zabawie. Siedząc nieruchomo w swoim fotelu, widział w
1528  1,  10|                      w swoim fotelu, widział w szczelinie między nie domkniętymi
1529  1,  10|                 twarzami cherubinów, otulone w lekkie muśliny i gazy zsunęły
1530  1,  10|                  uczestniczek, która została w kole.~Rafał nie spostrzegł
1531  1,  10|                    nieprzełamanego, wrogiego w swych piersiach. Skoczyć
1532  1,  10|                    tą panną, że jeszcze raz, w taki sam sposób, może jej
1533  1,  10|                     kubraka i znowu usłyszał w sobie wybuch dźwigający
1534  1,  10|               wpychając sobie ohydną wzgardę w piersi, gdy wtem drzwi boczne
1535  1,  10|                    boczne uchyliły się. Stał w nich książę Gintułt. Na
1536  1,  10|                  mruknął.~- Nie trzeba o tym w ogóle mówić z nikim... -
1537  1,  10|                    wiesz, że rozstaliśmy się w zgodzie, aczkolwiek dyskutując...~
1538  1,  10|                      wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby
1539  1,  10|                     tym przedmiocie. Mogliby w żalu wyobrazić sobie...~-
1540  1,  10|                     otwartego okna i patrzał w głąb dzikiego ogrodu.~-
1541  1,  10|                      poprzednio, i ściskając w ręce garść dukatów w jedwabnej
1542  1,  10|               ściskając w ręce garść dukatów w jedwabnej sakiewce, pełen
1543  1,  11|                              Egzekucja~Życie w Grudnie płynęło jak romans
1544  1,  11|         przyjemniejszy. Polowania na zwierza w lasach, na kaczki w łodziach,
1545  1,  11|                  zwierza w lasach, na kaczki w łodziach, na bekasy, dubelty,
1546  1,  11|                 wszystko. Wieczorami grywano w karty, nieraz do późna.
1547  1,  11|                     zabawach. Rafał, odziany w modny fraczek, w obcisłe
1548  1,  11|                     odziany w modny fraczek, w obcisłe piaskowego koloru
1549  1,  11|                owdzie albo wyręczono się nim w potrzebie. On godził się
1550  1,  11|                  żadna już potęga nie byłaby w stanie wydrzeć mu z pazurów.
1551  1,  11|                 sierpnia, po żniwach, weszły w modę codzienne prawie jazdy
1552  1,  11|                      było na nim trzymać się w pobliżu księżniczki Elżbiety.~
1553  1,  11|                     Elżbiety.~Nie kochał się w niej, och nie! Można by
1554  1,  11|                      zawsze zapamiętał jakiś w niej szczegół brzydoty,
1555  1,  11|                      coraz bardziej odmienna w swym czarodziejstwie. Jeżeli
1556  1,  11|                    do woli wyśmiewać z niego w głębi siebie, nagle zjawiała
1557  1,  11|                  tylko ona i on... I tchu mu w piersiach nie stawało na
1558  1,  11|                   nigdy otwarcie nie patrzał w jej stronę, ale w każdej
1559  1,  11|                    patrzał w jej stronę, ale w każdej chwili śledził ją
1560  1,  11|                     spacerach starał się być w pobliżu, ale nie udało mu
1561  1,  11|                      Nigdy się nie odwróciła w tę stronę, gdzie był, ale
1562  1,  11|              przepływają przez tę twarz i że w szczególny sposób widzą
1563  1,  11|                     księżniczki zmieniał się w tonie, kiedy Rafał był blisko,
1564  1,  11|                     która od jego domku szła w ogród. Przesycony wariacką
1565  1,  11|                     Zuchwalstwo rozparło się w nim tak dalece, że księżniczka,
1566  1,  11|                     księcia, stała mu ciągle w oczach. Był tak przeżarty
1567  1,  11|           rzeczywistość. Ileż to razy czekał w ustroni szpaleru podczas
1568  1,  11|                     że takie same czuje i że w to miejsce przyjdzie wiedziona
1569  1,  11|                      Kilkakroć tylko gościła w jego głowie myśl, że wszystkie
1570  1,  11|               ruchach przeobrażała się jakby w młodego chłopca z gestami
1571  1,  11|                      z żelaza, szedł przodem w każdym wyścigu. Pod jesień,
1572  1,  11|                     gromadna wyprawa właśnie w okolice Wygnanki, gdzie
1573  1,  11|                     zmarł brat Rafała. Wziął w tej zabawie udział książę
1574  1,  11|                 niedbalstwem. Jechał wszakże w pobliżu księżniczki. Na
1575  1,  11|                   zajęte rozmową skupiło się w pewnym miejscu, kilka osób
1576  1,  11|                  Wreszcie dwu z nich puściło w skok wierzchowce. Między
1577  1,  11|                  wścieklej, wreszcie poszedł w lot niepohamowany. Mężczyźni
1578  1,  11|             niepohamowany. Mężczyźni zostali w tyle. Wpadli na szeroką
1579  1,  11|            nadaremnie. Wtedy podwoił ciosy i w lesie, już na gościńcu,
1580  1,  11|                    na obie strony pierzchało w las. Rafał widział już tylko
1581  1,  11|                 kapelusz i złote włosy. Krew w nim kipiała. W pewnej chwili
1582  1,  11|                   włosy. Krew w nim kipiała. W pewnej chwili usłyszał głos
1583  1,  11|                       drugi. Wówczas co mocy w ręku ściągnął konia szpicrutą
1584  1,  11|                   ściągnął konia szpicrutą i w kilkunastu susach dopadł.
1585  1,  11|                     i on pierwszy raz utopił w nią dziób i pazury oczu.
1586  1,  11|                niesłychany, że mu się ciemno w oczach zrobiło, a w uszach
1587  1,  11|                   ciemno w oczach zrobiło, a w uszach rozległ się dzwon.
1588  1,  11|                     ból od czoła aż do brody w pobliżu nosa targał mu twarz.
1589  1,  11|                     białogłowom!~Księżniczka w milczeniu, ze spuszczonymi
1590  1,  11|                      z wolna ustawać zaczęła w jego żyłach. Czekał blady
1591  1,  11|              półgłośno:~- Jesteś waćpan cały w błocie zawalany. Przyznaj
1592  1,  11|                   żem cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.~- Słucham
1593  1,  11|                niewymowną rozkoszą. Zadrgała w nim jak gdyby struna; wyśpiewał
1594  1,  11|                krótki, osobliwy głos i upadł w nicość.~Nic nie rzekła,
1595  1,  11|                 marzył odjeżdżając. Popędził w przeciwną stronę, ku Wygnance.
1596  1,  11|                    przede drzwiami i patrzał w stronę dworu z takim przerażeniem,
1597  1,  11|                 podnosiła się tam kurzawa, a w niej migały jakieś figury.
1598  1,  11|              dolatywał. Chargot chłopstwa... W pewnej chwili przebiegła
1599  1,  11|                  stara jakaś baba, umykająca w popłochu, z bekiem i z głośnymi
1600  1,  11|                    głośnymi słowami pacierza w drżących, sczerniałych,
1601  1,  11|                     końca wioszczyny, ujrzał w kłębach pyłu huzarów austriackich.
1602  1,  11|                towarzysze. Tamci uwijali się w tłumie pospólstwa. Chłopi
1603  1,  11|                    trzęsący się dziad trącił w bok sąsiada i wskazał mu
1604  1,  11|                     Rafała. Sam znowu wlepił w środek koła oczy wygniłe,
1605  1,  11|             nastawione bagnety. Rafał stanął w strzemionach i przez głowy
1606  1,  11|                         rzekł jakiś człowiek w urzędowym kaszkiecie.~Chłop
1607  1,  11|                  klamka -napadnie. Pójdziesz w żołnierze, jak amen w pacierzu.
1608  1,  11|              Pójdziesz w żołnierze, jak amen w pacierzu. Na oczy więcej
1609  1,  11|                chwila oporu, i rozgniewa się w sercu swym pan Chłuka, da
1610  1,  11|                       da cię na wieczny czas w kamasze, jak amen w pacierzu.
1611  1,  11|                     czas w kamasze, jak amen w pacierzu. Ja ci to mówię,
1612  1,  11|             Michcikiem. Każdy z nich trzymał w ręku laskowy kij ogołocony
1613  1,  11|                   niego tylko kierując mowę, w niego wlepiając bielma zabitych
1614  1,  11|                 Szanuj mię, psie! Żołnierza! W bitwach, w bitwachem-em
1615  1,  11|                  psie! Żołnierza! W bitwach, w bitwachem-em beł, psiekrwie!
1616  1,  11|                 bitwachem-em beł, psiekrwie! W ośmi! Pod Kozubowem...~Na
1617  1,  11|                nadaremnie brata, i to zdanie w strzępach wciąż powracające:~-
1618  1,  11|                     a krew ich zamieniła się w dziki płomień. Oczy oślepły
1619  1,  11|                 oczyma, to, co włamywało się w uszy, pomnażało tylko od
1620  1,  11|                 szlochając ten mizerny twór. W oku, w kącie ust, w policzku,
1621  1,  11|                     ten mizerny twór. W oku, w kącie ust, w policzku, w
1622  1,  11|                    twór. W oku, w kącie ust, w policzku, w czole wzmagał
1623  1,  11|                     w kącie ust, w policzku, w czole wzmagał się narywający
1624  1,  11|                       Głowę miał pełną dymu, w kościach pałające zarzewie,
1625  1,  11|                       gorączki pragnie wody. W bezludnych polach, między
1626  1,  11|                    obwisłymi rękoma, patrząc w tarczę ognistą. Czuł, jak
1627  1,  11|                 szemranie chłopstwa, dygotał w uszach niepochwytny gwar
1628  1,  11|                     zniesienia. Fizyczny ból w policzku przypiekł go do
1629  1,  11|                   głucho, wspiął się, zwinął w sobie i rwał z miejsca,
1630  1,  12|                    kraju. Siostry zaopatrzył w opiekę dalekich ciotek tudzież
1631  1,  12|                      dalekich ciotek tudzież w legion nauczycielek, dwu
1632  1,  12|                 odwiózł do szkół publicznych w Krakowie, udzielił pełnomocnictwa
1633  1,  12|               krakowskiego mecenasa Dorszta. W tym samym czasie pozbył
1634  1,  12|                umieszczony został na poetyce w liceum świętej Anny. Dużo
1635  1,  12|                 kosztowało księcia uzyskanie w Wiedniu paszportu do Włoch,
1636  1,  12|                  Przerwana już była na pozór w Leoben wojna, ale tlała
1637  1,  12|                    Mur. Dostał się nareszcie w pustynię Krasu, między wapienne
1638  1,  12|                      i zawaliska, gdzie woda w głąb ziemi ucieka, tworząc
1639  1,  12|                   głąb ziemi ucieka, tworząc w jej łonie pieczary, podziemia,
1640  1,  12|              opuszczając Gorycję i Karyntię. W miejscu tym wielki trakt
1641  1,  12|                      nich ruchome kurzawy, a w nich brnęły ku południowi
1642  1,  12|                    wojennego i co tchu dążył w stronę Triestu. Sądził,
1643  1,  12|                     z najwyższych przełęczy, w miejscu spotkania się rozstajnych
1644  1,  12|                   ruchome jego słupy. Ledwie w dymach pyłu wapiennego widać
1645  1,  12|                      krokiem. Przesuwały się w małych odstępach jedna za
1646  1,  12|                   batalion strzelców odziany w łachmany łudząco podobne
1647  1,  12|      marszałkowskiego strzelców węgierskich, w mundurach niby błękitnych
1648  1,  12|              błękitnych z pąsowymi wyłogami, w pozłocistych giwerach z
1649  1,  12|                 każdego oddziału nożem padał w piersi i utykał w sercu.
1650  1,  12|                      padał w piersi i utykał w sercu. Oto idą znowu, idą
1651  1,  12|              kapelusze. Wszystko to obdarte, w łatach różnokolorowych,
1652  1,  12|                      łatach różnokolorowych, w szwach, w gałganach. Nogi
1653  1,  12|                   różnokolorowych, w szwach, w gałganach. Nogi półbose
1654  1,  12|                  równo kołysząc się, znikali w kurzawie. Na prawo i na
1655  1,  12|                     lewo zygzakiem schodzili w głębie pustej doliny. Czarne
1656  1,  12|                      kołysała się rytmicznie w głębi, a później poszła
1657  1,  12|                      głębi, a później poszła w górę, na dalekie, błękitnawe
1658  1,  12|                     się jak ze snu. Popędził w swoją drogę. W Trieście
1659  1,  12|                      Popędził w swoją drogę. W Trieście trafił szczęśliwie
1660  1,  12|              straconych na zawsze, taiło się w tych murach. Nie widząc
1661  1,  12|                    odepchnięte, o pogrzebane w ziemi zwłoki i o całuny
1662  1,  12|                    skulił się i z wlepionymi w kościół oczyma na długo
1663  1,  12|                 złotym dnie... Tam św. Marek w ubiorze biskupim, tam Zmartwychwstanie,
1664  1,  12|                 środkowym wspinają się i rwą w świat. Dokąd? Były już przy
1665  1,  12|                     symbol tryumfu rwały się w świat na tryumfalnych bramach
1666  1,  12|                  oczy złotego mroku. Słyszał w głębi swej duszy szelest
1667  1,  12|                   straszliwie patrzały teraz w przybysza wielkie, jak gdyby
1668  1,  12|                   wyznać nie mogą, zamknięta w skurczach czół i lic, w
1669  1,  12|                      w skurczach czół i lic, w okrutnych gestach skostniałych
1670  1,  12|                      nad filarami, odzianymi w polerowany, ciemnoczerwony
1671  1,  12|                      wybucha ze ścian, gdzie w czworograniastych słupach
1672  1,  12|                    tamtego przeistoczyły się w strupieszały żal, podobnie
1673  1,  12|               strupieszały żal, podobnie jak w trupa przeistacza się żywy
1674  1,  12|                     sklepieniem chrzcielnicy w Pizie. Gdzie się podziały
1675  1,  12|                    patrząc z niecną radością w mroczne głębie kościoła. -
1676  1,  12|                szkarłatne chorągwie, wiszące w chwale od czasów Henryka
1677  1,  12|              zwycięstwie francuskim.~Widział w marzeniu pustą lagunę, zalewisko
1678  1,  12|               stworzył tu ludzkie siedlisko. W ciągu trzynastu wieków potomkowie
1679  1,  12|                      co tu przybyli, wbijają w muł miliony dębowych palów,
1680  1,  12|                    pięćset mostów z marmuru. W mieście tym wyrasta niezmierna
1681  1,  12|                najprzemyślniejsi kupcy zwożą w darze dla Świętego Marka
1682  1,  12|                      pismem ze świątyni Saba w Akrze. Wydali ze , swego
1683  1,  12|                      ziemi twardej samotrzeć w gondoli adiutant francuskiego
1684  1,  12|                podniesionym głosem odczytuje w obliczu doży i wszystkiej
1685  1,  12|                 własnymi rękoma zdziałało...~W parę tygodni później złota
1686  1,  12|                    trzymał przez wieki złoty w błękitnym polu lew Wenecji,
1687  1,  12|                     zamknąć plac św. Marka i w jedną całość złączyć Prokuracje.
1688  1,  12|                 złączyć Prokuracje. Bito tam w kanał pale, wznosiły się
1689  1,  12|                   wybrzeża Piazetty popłynął w gondoli do hoteliku, dokąd
1690  1,  12|                   dnia zaczął składać wizyty w celu poznania stanu rzeczy.
1691  1,  12|                    Duże jeszcze kołatało się w pływającym mieście zgromadzenie
1692  1,  12|                      i niezwyciężonej armii. W chwili gdy książę Gintułt
1693  1,  12|                    gdy książę Gintułt stanął w tym mieście, emigracja francuska
1694  1,  12|                pozbawił praw szlachtę i sam, w osobach sześćdziesięciu
1695  1,  12|                    przedstawicieli, zasiadał w sali di Pregadi i w Cedrowej,
1696  1,  12|                 zasiadał w sali di Pregadi i w Cedrowej, i w izbie Rady
1697  1,  12|                      Pregadi i w Cedrowej, i w izbie Rady Dziesięciu, a
1698  1,  12|                     Rady Dziesięciu, a nawet w izbie, gdzie zasiadali Inquisitori
1699  1,  12|                       Ludwik Manim skrył się w zaciszu domowym po wzruszeniach
1700  1,  12|               powieści o więźniu, który miał w lochach przebyć czterdzieści
1701  1,  12|             municypalność tymczasową Wenecji w roku pierwszym wolności
1702  1,  12|                jednego z zebrań towarzyskich w pałacu Morosini. Zdawało
1703  1,  12|                  motłochu rozsiadającego się w pałacu, a nawet do rzewnych
1704  1,  12|                    artykułów "podyktowanych" w Mediolanie 16 maja, a szczególnie
1705  1,  12|              przeceniali rzeczy błahe. Jeden w ciągu godziny mówił o sile
1706  1,  12|                     szukali teraz oparcia... w ludzie! Wzdychali do jego
1707  1,  12|                  wyrazem niezachwianej wiary w jego przywiązanie do skrzydlatego
1708  1,  12|               wszystkich, miała wypowiedzieć w gwarze utwór nieznanego
1709  1,  12|                     zobaczył małe wydrążenie w murze. Tam leżał lew brązowy,
1710  1,  12|                      znalazł kamienną niszę, w której głębi znajdowała
1711  1,  12|                     ją, wszedł i znalazł się w korytarzu wydrążonym w grubym
1712  1,  12|                   się w korytarzu wydrążonym w grubym murze. Miał fosfor
1713  1,  12|                     kluczem i przeszedł. Był w sali, której sklepienie
1714  1,  12|                   Widać było, jak wylądowali w Wenecji, wchodzili do kościoła,
1715  1,  12|                 odśrubował kolumnę i znalazł w podstawie okrągłe schody.
1716  1,  12|               przejmującą. Ale był tam guzik w murze okolicznym. Przyciska
1717  1,  12|                     tego mostu zleciałby był w przepaść, gdzie koła. obracały
1718  1,  12|                 wonią napełniając powietrze. W środku był ołtarz zrobiony
1719  1,  12|                 diamenty. Klucz grobowca był w paszczy Iwa. Gdybyś go wziął
1720  1,  12|                  paszczy. Wtedy wkłada klucz w zamek grobowca, otwiera...
1721  1,  12|                      święte kości, obwija je w płaszcz swój. Korzysta z
1722  1,  12|               towarzystwo słuchało tych słów w bolesnym wzruszeniu. Twarze
1723  1,  12|             zdrętwiałe. Ten i ów ukrył twarz w dłoniach. Jeden książę Gintułt
1724  1,  12|                   winy, więc czynią to teraz w chwili stosownej, kiedy
1725  1,  12|                       Udają ludzi wierzących w doskonałość praw swej rzeczypospolitej...
1726  1,  12|                     Pierwsza zasada: trzymać w stanie ciągłego ubóstwa
1727  1,  12|                poprawić artykuły konstytucji w taki sposób, żeby można
1728  1,  12|                     było posługiwać się nimi w miarę potrzeby. Trzecia
1729  1,  12|                 potężny nieprzyjaciel wstąpi w kraj jaki, naówczas wszyscy
1730  1,  12|                      aby sam jeden był panem w kraju. Jeżeli tego nie uczyni,
1731  1,  12|              odpowiedź na zadane pytania!...~W tej samej chwili ktoś z
1732  1,  12|                      niego i zaczął rozmowę. W trakcie jej zapytał:~- Wszakże
1733  1,  12|                 Spędzał dni sam; najczęściej w gondoli. Jeżeli morze było
1734  1,  12|                     niespokojne, wałęsał się w obrębie lagun od Giudecci
1735  1,  12|                    mostu był jakby wmurowany w jego myśli i stał się symbolem
1736  1,  12|                      jego okien, dzierganych w kamieniu, zdawały się patrzeć
1737  1,  12|                    stała ta droga wzdychania w obliczu śmierci - między
1738  1,  12|                      najbardziej rozkosznego w życiu ludzkim, a tym, co
1739  1,  12|                       że tworzyły się na nim w matowych polach świetliste
1740  1,  12|                 utwór wyszlifowany i drążony w górskim krysztale. Wszystkie
1741  1,  12|              Malamocco roztapiał się i ginął w morzu. Ląd był okryty białymi
1742  1,  12|                  sinieją, pasma gór ukrytych w tajemniczych tumanach. Tylko
1743  1,  12|                 Tylko jakiś samotnie stojący w niebiosach obłoczek tej
1744  1,  12|                     spojrzał na jego mundur, w oczy i na chybił trafił
1745  1,  12|                      wszystek się przemienił w uśmiech przyjazny. To samo
1746  1,  12|                 reszta legii gdzie?~- Poszła w Breściańskie i Mantuańskie,
1747  1,  12|             Breściańskie i Mantuańskie, i aż w samą Bolonię, co teraz zrobiona
1748  1,  12|                    liny na blokach snuły się w ciągłym ruchu. Nie można
1749  1,  12|                     Nie można było zrozumieć w pierwszej chwili, co się
1750  1,  12|                      bronili przystępu, ale, w tłum zmieszani, nie mogli
1751  1,  12|                    wszelki wyraz tragicznego w tym zstępowaniu wielkiego
1752  1,  12|                      było coś wstrząsającego w tej wędrówce nowej... Książę
1753  1,  12|                     po polsku. Dojrzał ludzi w mundurach tej samej barwy,
1754  1,  12|                strasznego gniewu. Ocknął się w nim pan. Twardym krokiem,
1755  1,  12|                      opuszczali broń, wszedł w sam środek, pod rusztowanie.
1756  1,  12|                  dowodzisz? - zawołał książę w kierunku tego człowieka.~-
1757  1,  12|                siepacze!~Karabiny zamigotały w oczach księcia. Sto pięści
1758  1,  13|                    wiadomość, że wódz legiów w Weronie albo w Montebello
1759  1,  13|                   wódz legiów w Weronie albo w Montebello znajdować się
1760  1,  13|               człowiekowi owoc pogrążały się w błogosławioną dobę spoczynku.
1761  1,  13|                    minął te okolice, wjechał w kraj morwy. Tegoż dnia dotarł
1762  1,  13|                  Werony. Nim rozpoczął kroki w celu dowiedzenia się o miejscu
1763  1,  13|                     tego wszakże szukał. Już w drodze opanowało go szczególniejsze
1764  1,  13|                    błędnych i bezładnych raz w raz wypływało jedno i to
1765  1,  13|                     każdego człowieka dzieje w sobie zawierają. Pod przedziwnym
1766  1,  13|                 owiewa i dodaje mocy a wiary w siebie jak uścisk dobrego
1767  1,  13|                      że to jego samego czeka w czarodziejskim pałacu Julia
1768  1,  13|                  śpiewa nocą codziennie tam, w liściach ciemnego granatu.
1769  1,  13|               szaleństwa. Cóż to tak szlocha w sercu? Tak rwie się i kona?...~"
1770  1,  13|                      i długo. Odrapana buda, w której mieści się szynk
1771  1,  13|                      i coś jeszcze gorszego. W głębi czarodziejskiego pałacu
1772  1,  13|                    wszystko, dokonywując się w tobie, nie jest tylko marą?
1773  1,  13|                   Księiyc wypłynął na niębo. W nikłym blasku jego kwadry
1774  1,  13|                      wieże. Oto rozesłal się w bladej poświacie marmurowy
1775  1,  13|                      światłości miesięcznej. W zagłębieniu przed kościołem
1776  1,  13|                        Książę błąkał się tam w samotności, nie spotykając
1777  1,  13|                       Wszystko naokół leżało w martwocie, jakoby cmentarz
1778  1,  13|                 usiadł na przymurku i zapadł w swoje marzenia. Wtem z ciemnego
1779  1,  13|                     z drogi i chciał oddalić w kierunku placu dell'Erbe,
1780  1,  13|                    głosem pytał go kilkakroć w łamanej włoszczyźnie, czemu
1781  1,  13|                      odpowiadał, wtrącono go w środek kolumny i przymuszono
1782  1,  13|                jednego źołnierza do drugiego w najczystszej mazurskiej
1783  1,  13|                dopaść barłogu...~- Cichajta! W szeregach nie mamrotać!~-
1784  1,  13|                dowódca zmieszał szyk i wlazł w środek oddziału.~- Polak? -
1785  1,  13|                      i mógł zajrzeć brańcowi w oczy.~- A Polak.~- Nazwisko?~-
1786  1,  13|                     co tu waćpaństwo robicie w charakterze drabów nocnych?
1787  1,  13|                 nocnych? I waść na ich czele w tak wielkim kapeluszu i
1788  1,  13|                   szepnął:~- Miasto wre. Toż w kwietniu, od 17 do 24, wyrznęli
1789  1,  13|                wyrznęli pięciuset Francuzów. W samym szpitalu chorych zamordowali
1790  1,  13|               kapitulacji 24 kwietnia emeuta w nim nieustająca. Stąd surowość.
1791  1,  13|                      Było 2600 ogółem wiary, w Mantui pod Wurmserem siedzącej.
1792  1,  13|                    tu byłeś?~- Jakże! Już my w starym zamku nie mieli nadziei.
1793  1,  13|                      czele. Ale że mu prorok w Awinionie śmierć przepowiedział
1794  1,  13|            przejazdem. Nie będę robił emeuty w Weronie. Nazwisko Gintułt.
1795  1,  13|                      Idę posłusznie.~Ruszono w drogę. Książę mimo chęci
1796  1,  13|                    się tak stało. Maszerował w żołnierskiej kolumnie twardym,
1797  1,  13|                krokiem. Ów poszept żołnierza w marszu, podniecający łoskot
1798  1,  13|                        Wprowadzony do koszar w cytadeli, znalazł się wkrótce
1799  1,  13|                cytadeli, znalazł się wkrótce w izbie wątpliwego przeznaczenia,
1800  1,  13|                      wprowadzony, oczywiście w drodze łaski, jako rodak,
1801  1,  13|                 zarazem jadłodajnia oficerów w służbie czynnej. Mieściły
1802  1,  13|                    głowę. Dym tytoniowy źarł w oczy i zasłaniał przestrzeń
1803  1,  13|                      zupełnie. Świece ledwie w nim było widać. Rozmowy,
1804  1,  13|                      wrzaski, okrzyki, spory w języku polskim, francuskim,
1805  1,  13|                tworzyły wrzawę nadzwyczajną. W jednym miejscu banda obsiadłszy
1806  1,  13|                      przy długim stole grano w karty, gdzie indziej z wrzaskiem
1807  1,  13|                     pomyślał książę i ruszył w tamtą stronę, Ale już z
1808  1,  13|                     wykuta, z czołem porytym w bruzdy i ściągniętymi brwiami,
1809  1,  13|                  poły słysząc wrzawę, utonął w myślach. Te anegdoty, swada,
1810  1,  13|                     tęgie oficerskie dufanie w siebie, cześć dla zgrabności
1811  1,  13|                zgrabności swych łydek i siły w gnatach - wszystko to wróciło
1812  1,  13|               kapitalna duma żołnierska! Coś w nim zadrżało. Śmiech buchnął
1813  1,  13|                     mieć prawo do wstąpienia w szeregi tych diabląt.~Kiedy
1814  1,  13|                      wyrecytował jak lekcję.~W chwili, gdy to mówił, wszyscy
1815  1,  13|               koledzy zwrócili się raptownie w stronę drzwi wejściowych.
1816  1,  13|                  Przybywam wprost z kraju, a w tej chwili z Wenecji. Właśnie
1817  1,  13|                    chwili z Wenecji. Właśnie w interesie rodaków tamtejszych
1818  1,  13|                   narodowej, który nosił był w brygadzie Byszewskiego i
1819  1,  13|                rozpowiadać o tym, co widział w Wenecji, wykładać całą aferę.
1820  1,  13|                    początku wyrazy więzły mu w gardle i nie szły na usta,
1821  1,  13|                   formułując zarzuty, ciskał w słuchacza nieodparte argumenty.
1822  1,  13|                   później! Jutro idę z moimi w marsz.~- Dokąd, jeśli wolno
1823  1,  13|                    nasz ród takim uczynkiem. W nadziei, że pan generał
1824  1,  13|               rzeczypospolite? Po toż wyszła w te kraje owa wiara?~Dąbrowski
1825  1,  13|                     twardo:~- Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?~-
1826  1,  13|                   republikańskie wżerały się w kamienną Pontebbę, rznęły
1827  1,  13|                    kamienną Pontebbę, rznęły w Sterzing, oblały się krwią
1828  1,  13|                   zamordował oficera Laurier w swym porcie. A co to jest
1829  1,  13|                   tysięcy cekinów złupionych w handlu albo z cudzego dobra
1830  1,  13|                  handlu albo z cudzego dobra w Cyprze, w Istrii, Gorycji...
1831  1,  13|                      cudzego dobra w Cyprze, w Istrii, Gorycji... żeby
1832  1,  13|                  mieć prawo do plucia z loży w teatrze na lud. Znasz chyba
1833  1,  13|                      uczyniła Francja niosąc w te kraje swe wielkie prawa?
1834  1,  13|                 rozstać się z księciem panem w gniewie. Zostań chwilę.
1835  1,  13|                    ukłonem. Już rozeszła się w sali wieść o marszu od towarzyszów,
1836  1,  13|                  Mamy się z naszymi połączyć w wąwozach Gorycji. Oficerowie
1837  1,  13|                  wsparł łokcie i czoło ukrył w dłoniach. Zaczął dyktować
1838  1,  13|                  niepłatne, głodne, obdarte, w kurzu obcych gościńców,
1839  1,  13|                 dochodził plusk Adygi ujętej w brzegi z granitu. W dole
1840  1,  13|                   ujętej w brzegi z granitu. W dole uśpione miasto bieliło
1841  1,  13|                    oczy nie do łez. Wszystko w sobie trza zaprzeć na zamki,
1842  1,  13|                     prizonów i zbiegi. Gniew w tobie kipi na samą myśl,
1843  1,  13|                    kipi na samą myśl, że oni w służbie Buonaparty czynią,
1844  1,  13|                    tym, co by cisami czynili w austriackim glicie. Azaliż
1845  1,  13|                       Azaliż nie lepiej...~- W klubach przemocy, z musu,
1846  1,  13|                  męki, trudu, sławy wsiąknie w obce pola - któż to odgadnie?
1847  1,  13|                    wiekuistym pochodem. Trza w karach odrobić wszystko
1848  1,  13|                    karach odrobić wszystko i w mękach wyczynić wielkiego
1849  1,  13|               wszędzie i zawsze, dopóki siły w tych gnatach, a krwi w żyłach.
1850  1,  13|                  siły w tych gnatach, a krwi w żyłach. Nic mię nie zwróci
1851  1,  13|                    wygnany pisał tu właśnie, w tej samej Weronie.~- Pogardzić.~-
1852  1,  13|                   nadzieją. Toż mogłem pójść w łaski króla pruskiego, w
1853  1,  13|                     w łaski króla pruskiego, w służbę taką czy inną. Ostatnie
1854  1,  13|                   uśmiechem drwiącym patrzał w oczy księciu i na pożegnanie
1855  1,  14|                                     Zuchwały~W miesiącu nivôse VI roku
1856  1,  14|                     obywatel" Gintułt zdążał w zakrytej budzie jednokonnego
1857  1,  14|                     górą bezczynnie siedział w Paryżu. Znał go dawniej
1858  1,  14|                Obecnie rozpatrywał się długo w tym samym mieście, jak gdyby
1859  1,  14|                     samym mieście, jak gdyby w zjawisku nieznajomym wcale.
1860  1,  14|                  Mniewskiego, którzy zresztą w owej dobie łączyli się w
1861  1,  14|                     w owej dobie łączyli się w myśli zwołania sejmu. Wszystek
1862  1,  14|                 książę obracał na zaglądanie w żywe oczy Rzeczypospolite
1863  1,  14|                  poznawał, a właściwie nagle w całości zobaczył, zjawiska
1864  1,  14|                 wciąż nowe, nagie i potworne w swej nagości, poruszyły
1865  1,  14|                      swej nagości, poruszyły w nim z przyciesi wszystko,
1866  1,  14|                       Wszystko stało jeszcze w jego duszy na tych samych
1867  1,  14|                  gruntu. Rodził się, prawda, w duszy nieustanny śmiech
1868  1,  14|                     runęło i nie rozbiło się w gruzy. Życie szło, pędziło
1869  1,  14|                    rozbudzonych sił.~Wtulony w kąt karetki, owinięty płaszczykiem,
1870  1,  14|                     ulicą, skulone od zimna. W myśli jego przelatywały
1871  1,  14|                  Jakiż olbrzymi skok z końca w koniec świata uczynił! Chwilami
1872  1,  14|                 uczynił! Chwilami wlokły się w pamięci widoki straszne,
1873  1,  14|               stanęły myśli dopiero zbudzone w głowie pod wpływem pism
1874  1,  14|                      i nagle rozlatujące się w proch, jakby były ulepione
1875  1,  14|                    nogi na bruk zalany wodą. W sieni odnalazł portiera
1876  1,  14|                     nim, przypatrywał mu się w sposób tak oryginalny, że
1877  1,  14|             natychmiast mogłaby się zamienić w policzek albo plunięcie
1878  1,  14|                      policzek albo plunięcie w natarczywe ślepia, pchnęło
1879  1,  14|                    go na schody. Sam znalazł w ciemności drzwi wskazane
1880  1,  14|                      Po chwili wrócił niosąc w ręku świecę. Książę poszedł
1881  1,  14|                      się zabierając światło. W kącie obszernego salonu
1882  1,  14|                     na sofie młody mężczyzna w uniformie wojskowym. Ujrzawszy
1883  1,  14|                  usta, pełne teraz uśmiechu. W oczach i w tej pięknej twarzy,
1884  1,  14|                   teraz uśmiechu. W oczach i w tej pięknej twarzy, nim
1885  1,  14|                      nie kobiecy wyraz. Było w nich przenikające zimno.~-
1886  1,  14|                doskonałą instrukcją wojskową w korpusie. Ale nie uważaj
1887  1,  14|                 prostu wygasła we mnie wiara w jej doniosłość.~- Czyż to
1888  1,  14|                     wróg. Należy poszukać go w samym sobie.~- Ach, dziecko!...~
1889  1,  14|                     Słyszałem - zapytał - że w ostatniej kampanii byłeś
1890  1,  14|                    jesteś oczarowany`? Wszak w miłości zaślepiamy się tak
1891  1,  14|                   się tak dalece, że widzimy w pięknej kobiecie tyle tajemnic
1892  1,  14|                  piorunów! Czujnie je trzyma w dłoni. Ale mogłem przecie
1893  1,  14|                     ufał ci tak dalece, iżeś w jego imieniu wydawał- rozkazy,
1894  1,  14|                     za stosowne`? Mówiono mi w Mantui, że podpisywałeś
1895  1,  14|             dziennych. Słyszałem to i tutaj, w kołach bardzo wpływowych.~-
1896  1,  14|                   Tak, to prawda. Bywało tak w chwilach stanowczych. Ale
1897  1,  14|                     już wojny? - rzekł nagle w zamyśleniu.~- Tak, tak.
1898  1,  14|                książek?... Jestem pewien, że w apartamencie Buonapartego
1899  1,  14|                    Paryża po zawarciu pokoju w Campo-Formio...~- Ach, to
1900  1,  14|             żołnierza, która mocniejsza jest w nim niż żądza sławy. Ale
1901  1,  14|                    całe dni spędza sam jeden w gabinecie, zamknięty sur
1902  1,  14|                  Jeżeli gdzie bywa, to chyba w teatrze, i to dans une loge
1903  1,  14|                    to dans une loge grillée. W ciągu tych dni czołga się
1904  1,  14|                 kompasem, cyrklem i ołówkiem w ręku. Tam, w tym zacisznym
1905  1,  14|                      i ołówkiem w ręku. Tam, w tym zacisznym pokoju, czai
1906  1,  14|                     czai się, waha, zsiada i w cios z wolna zmienia straszna
1907  1,  14|                      kiedy niekiedy, wzywany w sprawach specjalnych, taktycznych,
1908  1,  14|               zestawień... Widziałem dawniej w jego cyfrach i w kałkułach,
1909  1,  14|                     dawniej w jego cyfrach i w kałkułach, które z nich
1910  1,  14|               zatrzymasz wszystko, co mówię, w zupełnej tajemnicy.~- Możesz
1911  1,  14|                  nauczyć się uderzeniem nogą w ziemię wywoływać z niej
1912  1,  14|                  jest pionem czy tam laufrem w ręce pierwszego lepszego
1913  1,  14|                      pozostawił cię przecież w tym samym co przed wojną
1914  1,  14|           opryskliwym śmiechem:~- Nie on mię w każdym razie będzie nim
1915  1,  14|                    klucz fortecy. A zresztą, w jego opinii jest najfatalniejsza
1916  1,  14|                      na naczelnego wodza. Ja w mym jestestwie. To już ja
1917  1,  14|                    nabyć nie mogłem. Nie mam w sobie organu, którym mógłbym
1918  1,  14|                  między tylu żołnierzami, ma w swych kościach ten ciągle
1919  1,  14|                     umiem pracować spokojnie w środku ognia i być nieporuszonym
1920  1,  14|                    ognia i być nieporuszonym w boju, kocham dym armat i
1921  1,  14|                    paszcz ognistych, trzymam w skupieniu uniesienie jak
1922  1,  14|                 rewolucji, raz do mnie rzekł w zaufaniu, z uśmieszkiem
1923  1,  14|                      ta sama Francja popadła w nierząd większy niż teraz.
1924  1,  14|                     sądzisz może, że to jest w nim tylko pospolita pycha,
1925  1,  14|                      niezmierzoną sławą. Ale w tym jego celu mieści się
1926  1,  14|                      ziemi, żeby siewca mógł w rozerwane jej łono rzucać
1927  1,  14|                       Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni mogę sprawić, com
1928  1,  14|                     kiedy już trup pochowany w ziemi, a spadek rozerwali
1929  1,  14|                     angielski język, ujmę ją w garść jak tę szpadę. Wtedy
1930  1,  14|                      gdyż zamilkł, jakby się w siebie cofnął i wejście
1931  1,  14|                     gość jego rzekł cicho:~- W miarę jak tracę wszelki
1932  1,  14|                       śpiewu, malarstwa, gry w szachy i sztukę odgadywania
1933  1,  14|                 Sokolnicki, który po nocach, w sekrecie, wyuczał mię trygonometrii,
1934  1,  14|                 stanu, zwróć uwagę na jedyną w tej dziedzinie siłę faktyczną:
1935  1,  14|                wyższym rozumie: zapuścić się w knieję zdrad, matactw, oszustw,
1936  1,  14|          rzeczypospolitej, poznawać je, psuć w sposób równie dowcipny jak
1937  1,  14|                     po jej przybyciu z Włoch w dniu 2 stycznia.~- W hotelu
1938  1,  14|                   Włoch w dniu 2 stycznia.~- W hotelu Gallifet?~- Tak.~-
1939  1,  14|                   Józefina Buonaparte ubrana w tunikę grecką i coiffée
1940  1,  14|                     Cleopatra. I to wszystko w poczciwie sankiulockim miesiącu
1941  1,  14|                 nivôse...~Sułkowski siedział w kącie sofy zamyślony.~-
1942  1,  14|                    także - ciągnął Gintułt - w hotelu de la Chantereine.~-
1943  1,  14|                     przez de Moitte'a, meble w stylu greckim według de
1944  1,  14|                  który dzieckiem bawiłeś się w Wersalu na kolanach Marii
1945  1,  14|                   Marii Antoniny, a chowałeś w młodości wśród przepychu
1946  1,  14|               przedziwnych. No i zrabowanych w sposób tak republikańsko-prostoduszny
1947  1,  14|                   posiedzenie tej Rady panów w turbanach, du Conseil de
1948  1,  14|                    nie zaprzesz...~- Cóż cię w nich tak bawi?~- Zmiłuj
1949  1,  14|               czyżbym śmiał! Pięciuset mężów w białych spódnicach do samej
1950  1,  14|                   spódnicach do samej ziemi, w płaszczach tajemniczego
1951  1,  14|                       a szkarłatnego koloru, w turbanach de velours bleu!~-
1952  1,  14|                     na posiedzeniach, ukryty w tłumie "obywateli" na jednej
1953  1,  14|                 dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych,
1954  1,  14|                 robach i tokach fioletowych, w białych płaszczach i pantoflach!
1955  1,  14|              członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale może
1956  1,  14|                lepiej, bo zapewne nie byłbym w stanie znieść słabymi oczyma
1957  1,  14|                    Raz tylko, gdy wystawiano w teatrze Horatiusa Coclesa,
1958  1,  14|               teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras,
1959  1,  14|                sprawiam ci przykrości mówiąc w ten sposób?~- Nie. Myślałem
1960  1,  14|                    powtórzy się to samo tam, w czerwonych wydmach, u brzegu
1961  1,  14|               mocnych, wyniosłych, zwinnych, w ciemnej odzieży, przepasanych
1962  1,  14|                  legiom Cezara ukazywały się w wąwozach Gaster, u podnóża
1963  1,  14|                    lodowatej góry Glernisza, w puszczy Helweckiej plemiona
1964  1,  14|               nieprzemierzonych gór, odziani w skóry krów i jałowic, z
1965  1,  14|                głowach, z bukowymi maczugami w ręku, jak ku nam ten lud
1966  1,  14|                   bagnetami, wielkimi kroki, w najgłębszym milczeniu. Bili
1967  1,  14|                   ilość krwi.~Książę Gintułt w milczeniu słuchał ze zwieszoną
1968  1,  14|               przejrzenia, że wszelkie słowo w istocie swej .jest czcze
1969  1,  14|                  zresztą... Oto zbudziły się w nas ambicje Antoniusza,
1970  1,  14|                      Masynissy, pogromcę, co w spalonym od słońca stepie
1971  1,  14|                      przemocy, każemy ryczeć w nasze białe żagle. Niechaj
1972  1,  14|                długich okrętach swoich wziął w posiadanie morze aż po erytrejskie
1973  1,  14|                     na samą myśl, że wciągnę w płuca ten wicher, który
1974  1,  14|                      Chwilę się wahał, jakby w zamiarze wyznania Sułkowskiemu
1975  1,  14|                   lecz nagle zamilkł. Ujrzał w jego twarzy zimne, żelazne
1976  1,  14|                     zimne, żelazne upojenie, w oczach siłę rozumu, którego
1977  1,  14|                      ogarnąć ani odeprzeć, a w ściśniętych ustach lodowaty
1978  1,  14|                      oczy. Książę owinął się w płaszcz, kapelusz nasunął
1979  1,  14|                      biegł ciemnymi ulicami. W piersiach jego szerzyła
1980  1,  14|                  jego szerzyła się owa cudna w swej mocy i szerokości rana,
1981  1,  14|                     wyrazy urwane, które się w jęk głuchy, w zduszone łkanie
1982  1,  14|                      które się w jęk głuchy, w zduszone łkanie przelewały.~
1983  1,  15|                      wstąpienia do Akademii. W rzeczy samej, ku zdumieniu
1984  1,  15|                     jeden, i siedział gdzieś w obcych krajach. Ani wiedziano,
1985  1,  15|                  Młodzi książęta umieszczeni w pensjonacie prywatnym, prowadzonym
1986  1,  15|                      wymykania się na miasto w każdej porze dnia tudzież
1987  1,  15|                    każdej porze dnia tudzież w każdej porze nocy. Toteż
1988  1,  15|                      Toteż używał, osobliwie w karnawale. Miasto Kraków
1989  1,  15|                      porwało życie publiczne w kafenhauzach, z niemiecka
1990  1,  15|                    Nie mniej namiętnie grano w karty. Szulernie takie tworzyły
1991  1,  15|                    zbliżał się czas drugiego w roku szkolnym egzaminu,
1992  1,  15|                     górę świętej Bronisławy, w stronę Krzeszowic i Bielan.
1993  1,  15|             przyniesione uczucie ocknęło się w piersi. Zdarzało się, że
1994  1,  15|                   szarym gruncie, aż oto jęk w sobie słyszał żałosny, wyrzut
1995  1,  15|                     rękoma, żeby nic widzieć w myślach samego siebie.~Helena,
1996  1,  15|                    rozpustnej nicości serca.~W tym czasie najbliższe pobratymstwo
1997  1,  15|                    Opiekun miał duży majątek w okolicach Siewierza i usiłował
1998  1,  15|                      nastąpić mogło, musiał, w braku gotowizny na reprezentację
1999  1,  15|                    wspólną. Dzielili się nią w sposób wzruszająco arkadyjski,
2000  1,  15|                  gwiazdy baletu albo zawodem w karcianych przegranych.