Tom, Rozdzial

3001  2,  8 |                     brzeg turni, a stamtąd - w przepaść.~
3002  2,  9 |            udźwignienia ręki, nogi, powieki. W chwili tej wspomniał, co
3003  2,  9 |                 upłazy łagodnie zniżając się w dół uśmiechały się dobrotliwie.
3004  2,  9 |                  spostrzegł, że jest odziany w jakieś cudackie ubranie,
3005  2,  9 |                     jakieś cudackie ubranie, w czerwone spodnie obcisłe
3006  2,  9 |                   turecki jatagan, oprawiony w rękojeść z cisowego drzewa,
3007  2,  9 |                  jesionowa maczuga z bulwami w grubszym końcu, którą od
3008  2,  9 |                      owczy ser i trocha wina w grubej, brzydkiej butelce.
3009  2,  9 |                    szczęk suchy, przeraźliwy w zimnej łagodności, miękki,
3010  2,  9 |              zastosowana do wszelkiego oporu w ludzkim gatunku. Głos jej
3011  2,  9 |              posłania. Wyszedł z koleby. Był w jakimś miejscu nieznanym,
3012  2,  9 |                    jakimś miejscu nieznanym, w zacisznej dolinie otoczonej
3013  2,  9 |                    otoczonej lasami. Patrzał w te miejsca spłoszonymi oczyma.
3014  2,  9 |            przedpołudniową rosę. Głęboki ból w głowie, choć sprawiał ulgę
3015  2,  9 |                związał głowę szmatami, wziął w rękę bunkosz, za pas wetknął
3016  2,  9 |                      młode smereki, wbijając w ziemię stopami górskie zioła.
3017  2,  9 |              spostrzegł natychmiast, że jest w bliskości podnóża skały,
3018  2,  9 |                    ziemi, ku kwiatom jeszcze w wilgoci pogrążonym. Wszystkie
3019  2,  9 |         znieczulonymi oczyma. Przebiegły był w chwili tej jak pies, a władał
3020  2,  9 |                      gdy po stokroć wzdłuż i w poprzek obszedł podnóże
3021  2,  9 |            strumienia, nagle uczuł uderzenie w serce. W tym miejscu gałęzie
3022  2,  9 |                     uczuł uderzenie w serce. W tym miejscu gałęzie świerka
3023  2,  9 |          wyraźniejszych dowodów i znalazł je w zdeptanej ziemi... Czarne,
3024  2,  9 |                  poczęło na nowo szarpać się w piersiach, jakoby istota
3025  2,  9 |                    Czyniło teraz rzecz swoją w piersiach nagle i strasznie,
3026  2,  9 |                  miejscu z oczyma wlepionymi w ziemię. Słuchał. Łudziło
3027  2,  9 |                   dziwił się i zdumiewał, że w żyłach jego nie płynie już
3028  2,  9 |                   iskrami gibkie płomyki, że w kościach głowy buzuje się
3029  2,  9 |                   czymś strasznie skutecznym w struchleniu, w podnieceniach,
3030  2,  9 |                    skutecznym w struchleniu, w podnieceniach, wśród rachunku
3031  2,  9 |            najgorszej prawdy. A gdy powrócił w to samo miejsce, upadł na
3032  2,  9 |                   wyschła i odprostowała się w ciągu upalnego dnia. Ślady
3033  2,  9 |                    upalnego dnia. Ślady szły w górę doliny i potoku. Tam
3034  2,  9 |                     kamieniach i trawie. Ale w pewnym miejscu ślady weszły
3035  2,  9 |                      wracał. Szukał miejsca, w którym banda zboczyła ze
3036  2,  9 |                     naprzód i poszedł percią w górę, biegł szybko, co prędzej,
3037  2,  9 |              otaczających, powiedział mu, że w tę wodę musieli wrzucić
3038  2,  9 |                     potwierdzenia tej prawdy w zdeptanych szuwarach, w
3039  2,  9 |                      w zdeptanych szuwarach, w tatarakach i trzcinach,
3040  2,  9 |                      tatarakach i trzcinach, w zmąconej mułem wodzie, ale
3041  2,  9 |                  odmieniał się, przeistaczał w wytrysk mądrości, przy którego
3042  2,  9 |                     wszechmocnej sumy. Cicho w ostatnim blasku zorzy lśniła
3043  2,  9 |                    zakołysała się wątła fala w tej samej chwili zrodzona,
3044  2,  9 |                    ów na wieki wieków utonął w milczeniu. Rafał siedział
3045  2,  9 |                  jako głupstwo:~Ponad głową, w której myśli huczały i grzmiały,
3046  2,  9 |                 ostrza świerków wrzynały się w duszę jak piła i rozszarpywały
3047  2,  9 |                    mi i mścicie się nade mną w straszliwej mojej męczarni?~
3048  2,  9 |                      ale i jej sercem, która w pośrodku was została zamordowana!~
3049  2,  9 |                     się z jego piersi, uczuł w sercu i w mózgu, że nie
3050  2,  9 |                      piersi, uczuł w sercu i w mózgu, że nie słyszy go
3051  2,  9 |                        Świerszcz tylko nocny w suchej trawie ukryty skrzypiał.
3052  2,  9 |                    dziksza pomsta wybuchnęła w piersiach, zapaliła mózg
3053  2,  9 |                   wspólnikami mojej męczarni w ciągu jednego dnia! Któż
3054  2,  9 |                    dnia! Któż was przemienił w części prześladowania, w
3055  2,  9 |                     w części prześladowania, w narzędzia rozpasanej tyranii!~
3056  2,  9 |                   mego serca! Niech spocznie w dobroci nocnej, niech wytchnie
3057  2,  9 |                     niech się spłacze i ukoi w niebie wiecznym...~Mrok
3058  2,  9 |                  kształtne biodra zanurzaj ą w wodzie czarnej, w wodzie
3059  2,  9 |                 zanurzaj ą w wodzie czarnej, w wodzie miedzianej, którą
3060  2,  9 |                   ostępu niby szata posępna. W dali, na rozjaśnionym niebie
3061  2,  9 |               zapłonął gniewem, jakby i jego w zimną bryłę bytu przeistoczył
3062  2,  9 |                 krokiem-czynem. Gniew spalił w nim wszystko prócz pragnienia
3063  2,  9 |                 zwinny, pełen potęgi. Rzucił w kamienny świat krzyk z całej
3064  2,  9 |                    Głos nieszczęśliwy leciał w ciemne doły, w błękitne
3065  2,  9 |          nieszczęśliwy leciał w ciemne doły, w błękitne przepaście, jak
3066  2,  9 |                     o strome gzymsy i skonał w łożyskach otchłani.~Wróciło
3067  2,  9 |                     wszelkie czucie i runęło w proch. Szedł przełęczami,
3068  2,  9 |             wiekuista pustka leży. Spoglądał w lasy dziewicze, gdzie tytaniczne
3069  2,  9 |                      Przeskakiwał przepaści, w których czeluściach marzy
3070  2,  9 |                      wody ku ziemi, zaglądał w błękitne, zielone i litworowe
3071  2,  9 |                  wyższe wierzchołki. Widział w drodze swej niedźwiedzia
3072  2,  9 |                      ich oczyma. Póki słońce w błękitnym niebie świeciło,
3073  2,  9 |                 gardziel miał pełną ognia, a w piersiach dźwięk i tętent
3074  2,  9 |                   teraz ludzi. Ludzi! Wbijać w ich piersi ostry sztylet,
3075  2,  9 |                 trupy! Po łokcie uwalać ręce w dymiącej krwi i pluć w nikczemne,
3076  2,  9 |                  ręce w dymiącej krwi i pluć w nikczemne, zastygłe, wywrócone
3077  2,  9 |                   ludzkiego śladu... Nigdzie w nocy nie widać ogniska...
3078  2,  9 |                wymijał lub zdobywał, co siły w kolanach. Wbiegał na nie
3079  2,  9 |               Wbiegał na nie jak na pagórki. W nocy nie spał. Przytulony
3080  2,  9 |                      popędzi do wylotu jamy. W struchlałym sercu słyszy
3081  2,  9 |                    otaczających granitów, że w nich ani na sekundę nie
3082  2,  9 |                 cienia, do zgorzałych zwłok, w których płonie duch i oczy...
3083  2,  9 |                 płonie duch i oczy... Leciał w pustynię, nie widząc już
3084  2,  9 |                    ludzi...~Szedł onego dnia w dół rozległego zbocza, które
3085  2,  9 |                 samotne, pełne smutku... Las w dole zapełniony był mgłą
3086  2,  9 |                   chmur. Rafał z wolna szedł w las i trafił na potok płynący
3087  2,  9 |                  młodym liściem przeleciały, w kościste turnie trzaskając
3088  2,  9 |           pierścieniem. Gdy mu nogi zakuwano w kajdany, obejrzał tych ludzi
3089  2,  9 |              dźwignęły go z ziemi razy bata. W dolinie za lasem obaczył
3090  2,  9 |                  poprowadzili go między sobą w daleką drogę. Szedł teraz
3091  2,  9 |               niezmiernymi rogami. Kilkakroć w górskiej wiosce żołnierze
3092  2,  9 |                      rzeka, zasłana żabkami. W jednym miejscu siedział
3093  2,  9 |                      jednym miejscu siedział w czółnie kudłaty dziad czekając
3094  2,  9 |                   nieszczęścia. Załamuje się w stu kierunkach, zwija się
3095  2,  9 |                    stu kierunkach, zwija się w tysiąc pierścieni. Najeżyła
3096  2,  9 |             przeciwko bezbronnym stopom.~Oto w trakcie tego pochodu wytrysnął
3097  2,  9 |               trakcie tego pochodu wytrysnął w rozległej dolinie zamek
3098  2,  9 |                     do jego żelaznych drzwi. W dole szumiała zielona Orawa,
3099  2,  9 |                      szumiała zielona Orawa, w dali widać było polskie
3100  2,  9 |                  niezmiernej grubości, idące w półokrąg, zamknięte dziedzińce...
3101  2,  9 |                     strop półokrągły, wykuty w skale, z którego cieknie
3102  2,  10|                            Włada"~Zostawiony w ciemności, usiadł na ziemi
3103  2,  10|                 Głuche mroki lochu roztrącał w jednym miejscu promień światła
3104  2,  10|                     padając spod sklepienia. W skale niezmiernie grubej
3105  2,  10|                  była kwadratowa jama. Kraty w niej kazały wierzyć, że
3106  2,  10|                      octu przykłada do warg. W tej samej chwili ktoś w
3107  2,  10|                      W tej samej chwili ktoś w pobliżu wyszeptał, wysyczał
3108  2,  10|                 znużonymi oczyma jął patrzeć w daleki kąt ciemnicy. Gdy
3109  2,  10|                    do haka, poza nim wbitego w ścianę. Kilkakroć szeptał
3110  2,  10|                   najgłębszą odrazą usłyszał w tym miejscu mowę ludzką.
3111  2,  10|                      dygotał z rozkoszy. Coś w tonach jego drgało i zanosiło
3112  2,  10|                     że pewno kierdele zeszły w dół, a bace idą przy koniach,
3113  2,  10|                     huczeć pod sklepieniem i w kątach ciemnego lochu, ale
3114  2,  10|                   kątach ciemnego lochu, ale w tej samej chwili Rafał usłyszał
3115  2,  10|                  samej chwili Rafał usłyszał w szumie swej głowy, który
3116  2,  10|                     na chwilę nie opuszczał, w łoskotach i osłupiałych
3117  2,  10|                   gromu i trzaskanie piorunu w głuchą noc, lecąc nad wielkim
3118  2,  10|                   lecąc nad wielkim obszarem w odgłosach świstu bicza i
3119  2,  10|                  Człowiek słuchał zdrętwiały w sobie aż do ostatniej kropli
3120  2,  10|                      ciężkiego nie oglądałeś w mglistym przeczuciu.~Spojrzysz
3121  2,  10|                    wtedy przy blasku piorunu w moje otchłanie, nad które
3122  2,  10|                  koza nie chodzi, gdzie ptak w locie truchle je, gdzie
3123  2,  10|                      cię upadającego potrąca w samotności twoja zła dola,
3124  2,  10|                       Ciemność, ta ciemność, w której przebywa zemsta,
3125  2,  10|                     a kolana swe wgniotła mu w piersi. Był jak kamień na
3126  2,  10|         świst-poświst na leśnej górze Łysicy w Świętokrzyskim pasmie. Przyjdą
3127  2,  10|               dotknięcie, uczuwać na ustach, w sercu - tak było dobrze.
3128  2,  10|                   szarpało się jak niewolnik w łykach. Szło znużonym, obojętnym
3129  2,  10|                    równie pod nim, porznięte w szkliste skiby. Granatowe
3130  2,  10|                  ciemnowode wełny ubrały się w piany. Ląd zginął. Skaczą
3131  2,  10|              wypływający z ludzkiej duszy... W sercu zostaje pusta ciemnica,
3132  2,  10|                   nawet wyrzut, niby miejsce w domu, z którego wcięto na
3133  2,  10|                     Był to. chłop barczysty, w jakimś wyszarzanym urzędniczym
3134  2,  10|                kostiumie. Skoro tylko stanął w progach, więzień przykuty
3135  2,  10|              żelaznym odemknął obręcz, która w połowie korpusu obejmowała
3136  2,  10|                      uwolniony zaczął biegać w kółko po izbie, dzwoniąc
3137  2,  10|                 ręcznymi i nożnymi. Zawracał w miejscu i skakał aż do sufitu,
3138  2,  10|                    swojemu.~Góral puścił się w tan. Przeginał się w tył,
3139  2,  10|                     się w tan. Przeginał się w tył, ciskał naprzód, wywijał
3140  2,  10|                      wywijał rękoma i skakał w prawo, skakał w lewo, od
3141  2,  10|                     i skakał w prawo, skakał w lewo, od jednej ściany do
3142  2,  10|                 ściany do drugiej. Jego nogi w mgnieniu źrenicy dokonywały
3143  2,  10|                  sylabowe, wilcze czy rysie. W pewnej chwili ten ogromny
3144  2,  10|                      wszczepiając bose stopy w szczeliny między głazami.
3145  2,  10|                      Oczy jego były wlepione w widne na niebie, dalekie
3146  2,  10|             zardzewiałych krat, włosy zwisły w tyle zadartej głowy długimi
3147  2,  10|                     ptasie pióra. Tak wisząc w oknie zaśpiewał, zaklął,
3148  2,  10|             podmurowaniami i sufitem kowanym w skale. Dozorca siepał się
3149  2,  10|                   zwlec na dół. Stanęli obaj w smudze światła, tuż nad
3150  2,  10|                      chwilę góral, wtłoczony w obręcz, przykuty do haka,
3151  2,  10|                   swoim miejscu siedział już w kucki. Podbite obcasy strażnika
3152  2,  10|                  osobniczy wilka skupiał się w nim. Poczuł w duszy nową
3153  2,  10|                    skupiał się w nim. Poczuł w duszy nową siłę, jakoby
3154  2,  10|                      duszy nową siłę, jakoby w mocnej dłoni poczuł nagle
3155  2,  10|                    na tę, której już nie był w stanie wspomnieć... Zła
3156  2,  10|                  zbliżył się do górala. Czuł w garściach dziką siłę do
3157  2,  10|                     Góral skulił się, zwinął w siebie. Patrzał weń z mroku
3158  2,  10|                     czasu, bracie. Wzieni me w halak. Kiecki nam koło usy
3159  2,  10|                     we Węgry, het! ku morzu, w takie straśne równie, pustacie,
3160  2,  10|                     leciał ku halom. Ale sie w jednym mieścisku, na węgierskiej
3161  2,  10|                     Wzieni łapać. Dopadli me w takiej wąskiej ulicce, zaparłek
3162  2,  10|                   zarucili -i łapili. Toz to w seści me bez miasto wlekli.
3163  2,  10|                 Preśburku, do regimenta. Ale w drodze useptali my sie z
3164  2,  10|                   było zycie honorne! Śli my w Polskom cy ta na Węgry,
3165  2,  10|                    sie hań u jednej nieskoro w nocy i po ćmie nas przysiedli.
3166  2,  10|                    Piecioro uciekło - ja zaś w pazdurak im ostał.~- Cóż
3167  2,  10|                     im ostał.~- Cóż wtedy?~- W sifcug, bracie.~- Cóż to
3168  2,  10|                     skapiał, no, to cie hnet w tym błocisku zagrzebli.
3169  2,  10|                    nic. Dy lekce hań na dnie w borze gnić z pniakami, niźli
3170  2,  10|                 postrzał ozbił abo ci gicale w tej młace pokręciło, abo
3171  2,  10|                     stał, pokalany po syfie, w tyk stoplanyk gałganak,
3172  2,  10|                 belki przykuli. I takeś gnił w tym gnoju i gawiedzi, a
3173  2,  10|                       a zima cie trzęsła. Bo w tyk młacyskak, kie sie zmirkało,
3174  2,  10|                    świtanie, hybaj! we wode, w młacysko! A nie kces, to
3175  2,  10|                     kieś chłop, kie mas siłe w zyłak i kościak, to se upatrz
3176  2,  10|                     upatrz takie jedno misce w sobie, chyć się ónego pazdurami
3177  2,  10|                    straci włade i pójdzie se w dyjasi. Nie dam ci rady-rzece-boś
3178  2,  10|                      chłop! Insy bedzie niby w sobie tęgi, ale go bieda
3179  2,  10|                     sobie tęgi, ale go bieda w miesiąc stępi, bo siły nijakiej
3180  2,  10|               nijakiej ni ma, jako ten pniak w lesie: po wierchu mocny,
3181  2,  10|                     zdoles wytrzymać, to sie w tobie, bracie, siła zsiednie
3182  2,  11|                    jego ustach taki sam, jak w zaraniu podróży. Wcześnie
3183  2,  11|                 obadwaj podróżni wybrali się w ich tropy pod opieką trzech
3184  2,  11|                   Szwajcarów. Kiedy wstąpili w czeluść kamienną Reussu
3185  2,  11|                     i wdzięcznie przechylone w dół, marzyły w słońcu lawiny.
3186  2,  11|                   przechylone w dół, marzyły w słońcu lawiny. Śliczny poranek
3187  2,  11|            przeraźliwymi skokami miotała się w czarnych turniach, w śnieżnobiałych
3188  2,  11|                     się w czarnych turniach, w śnieżnobiałych zaspach,
3189  2,  11|                      most, oślizgły przesmyk w otchłani, gdzie przeszywające
3190  2,  11|                    zielonych soplów patrzały w nich oczy poległych w tym
3191  2,  11|               patrzały w nich oczy poległych w tym miejscu.~Potęga szumu
3192  2,  11|                     oczy po swojemu, sennie, w uroczystym uczynieniu przypatrywał
3193  2,  11|            tajemnicom przeszłości drzemiącym w czarnym cieniu.~- Jakiż
3194  2,  11|                     chwilę oczy jego utknęły w próżni i powlokły się ze
3195  2,  11|                 drodze. Wypadło tedy nocować w tej ostatniej mieścinie
3196  2,  11|                 dokąd sięga gwara niemiecka. W małej starożytnej izdebce
3197  2,  11|                     Książę nie spał. Słyszał w drzemaniu wersety litanii
3198  2,  11|                     przełęcz gotardzką nowa, w roku 1800 zbudowana droga,
3199  2,  11|                    1800 zbudowana droga, ale w tym dniu śladu jej nie było.
3200  2,  11|                 dolinę niezmiernymi zaspami. W poprzek drogi i rozdołu,
3201  2,  11|                  puścili się piechotą. Brnąc w sypkim śniegu, a torując
3202  2,  11|                 drogę łopatami, posuwali się w górę.~- Jesteśmy w samym
3203  2,  11|              posuwali się w górę.~- Jesteśmy w samym siedlisku przyrody,
3204  2,  11|                       Mistrz katedry patrzał w pole śnieżne czystymi oczyma,
3205  2,  11|              zwątpili o swym ocaleniu. Stali w samych chmurach, w lodowatej
3206  2,  11|                     Stali w samych chmurach, w lodowatej pracowni śniegu.
3207  2,  11|                     Wicher straszliwy ryczał w trąby jaskiń niewidzialnych.
3208  2,  11|                  łańcuchów górskich, świstał w szczeliny lodowych pieczar,
3209  2,  11|                 Gardziel przepaści wyrzucała w chmury chichotem drgający
3210  2,  11|                    znużeni, upadając co krok w lotne zaspy przywlekli się
3211  2,  11|                      taki posiłek. Zawinięci w futrzane płaszcze, podróżni
3212  2,  11|                 spędzili tę noc na drzemaniu w pobliżu ogniska. Następnego
3213  2,  11|                     końmi ruszyli co prędzej w dół przez Biasca, Bellinzonę,
3214  2,  11|                  Bellinzonę, Lugano. Dopiero w lombardzkich nizinach wionęły
3215  2,  11|                   lśniąca murawa płoniła się w ciepłym zaciszu przykop
3216  2,  11|                  Wieśniak wychodził do pracy w polu i z uśmiechem zdumienia
3217  2,  11|                      kamieniami zawaloną Po.~W pierwszych dniach marca
3218  2,  11|             liguryjskich Apeninów i wjechali w ich wąwozy. Po górskich
3219  2,  11|               trzaskał wesoło z bata, pędząc w doliny, gdzie stał perłowy
3220  2,  11|                     Potworny kaktus wwiercał w szczeliny skał i ścian szpony
3221  2,  11|                    oczy daleki widok kamelii w kwiatach, siejących dokoła
3222  2,  11|                  uwiędłe. De With, który był w tym kraju po raz pierwszy
3223  2,  11|                    tym kraju po raz pierwszy w życiu, patrzał na wszystko
3224  2,  11|               została posępna rysa. Wjechali w granice Rzeczypospolitej
3225  2,  11|                   morze dalekie. Książę miał w oczach płomień, a okrzyk
3226  2,  11|                  płomień, a okrzyk szczęścia w ściśniętych ustach. Nie
3227  2,  11|                       nie dająca się zawrzeć w słowie, rozpierała mu piersi.
3228  2,  11|                  Jakże obmierzłymi są kraje, w których los postawił naszą
3229  2,  11|                      ziemia godna człowieka. W niej się zamyka świat i
3230  2,  11|            Promienista strzała słońca leżała w jego cięciwie. Wzrok nurzał
3231  2,  11|                   cięciwie. Wzrok nurzał się w zieleni obszarów wodnych
3232  2,  11|                  wodnych z taką rozkoszą jak w powietrzu. Chwiały się fale
3233  2,  11|                  powietrzu. Chwiały się fale w świetle, podzielone przez
3234  2,  11|                 morza.~Daleko, ze skalistych w dole brzegów, olbrzymie
3235  2,  11|                  cyplu kamienistym strzelała w niebo kępa cyprysów na podobieństwo
3236  2,  11|                     Jej to nawałnice ciosały w jego duszy wolę straszliwą.
3237  2,  11|                     Ta to zatoka wywiodła go w tajemnicze pustynie wód,
3238  2,  11|                     tajemnicze pustynie wód, w nieskończony, siwy ocean,
3239  2,  11|                    nieskończony, siwy ocean, w szlaki jego młodocianych
3240  2,  11|                Wkrótce podróżni znaleźli się w jej wąskich ulicach, w tych
3241  2,  11|                   się w jej wąskich ulicach, w tych ciasnych lochach, wiodących
3242  2,  11|                    lochach, wiodących z góry w otwarte morze. Krótko tu
3243  2,  11|                    posiadłość "brata" Vicini w okolicach miasta. Przebrawszy
3244  2,  11|                      miasta. Przebrawszy się w hotelu w suknie lżejsze
3245  2,  11|                     Przebrawszy się w hotelu w suknie lżejsze i cieńsze
3246  2,  11|                       szli przez czas pewien w górę wąskim korytarzem,
3247  2,  11|             przebudzenie starego margrabiego w salonach dolnych czy w ogrodzie.
3248  2,  11|           margrabiego w salonach dolnych czy w ogrodzie. Wybrali ogród
3249  2,  11|                       Wybrali ogród i poszli w górę po ścieżce wysypanej
3250  2,  11|                  niewysłowioną ich piękność. W jednym miejscu mur był niższy
3251  2,  11|                   siostrzanej duszy... Ma ją w oczach, a od tego widoku
3252  2,  11|                    kroplami szczęście spływa w zaskorupiałe rany serca.~-
3253  2,  11|                    się, wysokości góry. Tam, w wyżynie rozpostarł swe nieogarnione
3254  2,  11|                    nieba inne zjawisko. Więc w jednym miejscu chwiał ciemnymi
3255  2,  11|                     obraz świerka i mirtu... W innym, między garbami góry,
3256  2,  11|                      kadłuby wydźwignęły się w przestwór i miotały tam
3257  2,  11|            niedojrzałych daktylów. Wkroczyli w głęboki cień. Podniósłszy
3258  2,  11|                    tej góry patrzał już może w liguryjskie wybrzeża tysiąc
3259  2,  11|                   szemranie wody, uchodzącej w głąb płaskiej cysterny z
3260  2,  11|             wiosennej radości...~Przezierały w istocie z głębin liści białe
3261  2,  11|                   podobizna człowieka wykuta w marmurze. Kiedy zbliżyli
3262  2,  11|                   jak czoło i brwi...~- Śpij w spokoju, potężny patrycjuszu... -
3263  2,  11|                      z trwogą tuliły ostrymi w brzegu powierzchniami modrawej
3264  2,  11|                   obrączkami kolan, rosły tu w kępach odosobnione od reszty
3265  2,  11|                 szarym żwirem, stały cyprysy w grupie tworzącej jak gdyby
3266  2,  11|                      ich strzeliste, zionące w niebo ostrymi języki, schodziły
3267  2,  11|                ostrymi języki, schodziły się w górze. W głębi, pomiędzy
3268  2,  11|                       schodziły się w górze. W głębi, pomiędzy ich pniami,
3269  2,  11|                  głębi, pomiędzy ich pniami, w mrocznej nawie, skąd ranna
3270  2,  11|             człowieka. Cała jego korona była w olbrzymich kwiatach, a wątłe
3271  2,  11|                    kwiatów była karminowa, a w głębi kielichów ciemniejąca
3272  2,  11|       najpotężniejszym ogniem przyrody, stał w swym ciemnym odosobnieniu
3273  2,  11|                    ją i przez chwilę trzymał w ręku ściśniętych. Oczy miał
3274  2,  12|                      Rok z górą przesiedział w więzieniu na zamku orawskim
3275  2,  12|                czynów, o które go posądzano. W ciągu kilku pierwszych miesięcy
3276  2,  12|                  lepiej tak, jak jest. Leżeć w barłogu więzienia, aż koniec
3277  2,  12|                    Tyfus więzienny porwał go w szpony i trzymał tak długo,
3278  2,  12|               trzymał tak długo, jak chciał. W trakcie tej choroby sprawa
3279  2,  12|                   Croaten grafa von Nadasti, w kierpcach, czerwonych majtkach
3280  2,  12|                       wykrył podczas rewizji w chacie gazdy, u którego
3281  2,  12|                       prowadzący na Węgrzech w komitacie najbliższym sprawy
3282  2,  12|                   tylko kwestią czasu. Kiedy w chwili badania sędzia wymienił
3283  2,  12|               obecnie, tego nie wie. Zapewne w spelunkach miejskich prowadzi
3284  2,  12|                strzępów zbójeckiego ubrania, w które nie sposób było się
3285  2,  12|                     odziany, Rafał wziął kij w rękę i ruszył z tego miejsca.
3286  2,  12|                   rana się podgoiła. Co pary w piersiach, dolinami Wagu...
3287  2,  12|                       Był tak słaby, że nogi w goleniach wyginały się pod
3288  2,  12|                     pod nim, kolana same raz w raz leciały ku ziemi, a
3289  2,  12|                      raz leciały ku ziemi, a w dłoniach czuł wciąż ogień,
3290  2,  12|                      czuł wciąż ogień, jakby w nich ściskał dwa płomienie
3291  2,  12|                    dwa płomienie żywe. Jedna w nim tylko była chęć mocna
3292  2,  12|                    Słowaka, wspinającego się w górę po drzewo, odpoczął
3293  2,  12|                      dolinami ku Czacy. Miał w tym miejscu odpocząć, ale
3294  2,  12|                  skazanego na pręgierz, więc w nocy kopnął się dalej. Na
3295  2,  12|                 ciepła, nie dżdżysta, sypiał w stogach siana, w kopach
3296  2,  12|                      sypiał w stogach siana, w kopach potrawu, pod stertami
3297  2,  12|                    wędrownego Słowaka, który w "Polskom" idzie za zarobkiem,
3298  2,  12|                   podjadł sobie u braciszków w pewnym klasztorze, gdzie
3299  2,  12|                    pod dachem; później tylko w ostatniej potrzebie zbliżał
3300  2,  12|                  nakopać rzepy albo kartofli w odległym stajanku i upiec
3301  2,  12|               stajanku i upiec je na zaraniu w jałowcowych gąszczach. Do
3302  2,  12|              mieszkań wstępował kilkakrotnie w ostatnim głodzie. Słowo
3303  2,  12|           gdzieniegdzie chyłkiem przekradało w przestrzeni. Północno-zachodni
3304  2,  12|                    zastygłe koleiny, wyorane w piasku i dawno przybite
3305  2,  12|                      obłoku, nie zawierająca w sobie nic zgoła, przygarnęła
3306  2,  12|                    swego dnia i swojej nocy!~W pewnym miejscu drożyny uboczne
3307  2,  12|                      jak pies bezpański. Raz w raz waliła tym gościńcem
3308  2,  12|                  ukazała się przy tej drodze w szczerym polu murowana oberża,
3309  2,  12|                     na skrzyżowanych nogach. W jednym rogu mieścił się
3310  2,  12|              kolekcją zardzewiałych kiełbas. W subtelnych półcieniach antałków
3311  2,  12|                      i usiadł sobie wygodnie w ciemnym kąciku. Zapach kiełbas
3312  2,  12|                  wódki sprawiał szum i zamęt w głowie. W karczmie siedziało
3313  2,  12|              sprawiał szum i zamęt w głowie. W karczmie siedziało kilkoro
3314  2,  12|                prostactwa. Jakiś furman grał w zatłuszczone karty ze sługusem
3315  2,  12|               zatłuszczone karty ze sługusem w liberii, drąc się i swarząc.
3316  2,  12|                 tłusty schab i wódka szkliła w zielonej flaszy.~Olbromski
3317  2,  12|                      zerwie kiełbasy wiszące w półmrokach szynkwasu i połknie
3318  2,  12|            półmrokach szynkwasu i połknie je w mgnieniu oka... Siedział
3319  2,  12|                  szukając, co by rozszarpać. W pewnej chwili, daleki od
3320  2,  12|                       Szynkarz zatrzymał się w swych kieliszkowych czynnościach
3321  2,  12|                 chwilę, jakby wyliczał sobie w głowie szeregi potraw, następnie
3322  2,  12|                   dymi, chleba, co trzeszczy w zębach...~Grający w, karty
3323  2,  12|                trzeszczy w zębach...~Grający w, karty nie przerywając swej
3324  2,  12|                   zabawy zwracali spojrzenia w stronę sierdzistego oberwańca.
3325  2,  12|                    zajęła blada dziewczynina w brudnym fartuszku i zdartych
3326  2,  12|              odpowiedzieli na ten niby ukłon w sposób niezdecydowany, ni
3327  2,  12|                  sobie począć. Rafał zajrzał w karty z wyniosłością, której
3328  2,  12|                której mimo usiłowań nie mógł w sobie przytłumić.~- Nędzna
3329  2,  12|                   daje~- No, on tu pewnikiem w te pędy wyniesie..~- Jak
3330  2,  12|                  części boczku.~Chleb znikał w jego ustach ogromnymi skibami~-
3331  2,  12|                  końmi... - odrzekł woźnica, w głupkowatym osłupieniu patrząc
3332  2,  12|                 podał gościowi skwarzący się w czarnym tłuszczu kawał diabelskiej
3333  2,  12|               stangretów i skorzystać z nich w jakiś sposób. W tym celu
3334  2,  12|            skorzystać z nich w jakiś sposób. W tym celu przysuwał się do
3335  2,  12|                  zrobienia, tylko zaszyć się w ciemny kąt i czekać na uśmiech
3336  2,  12|               aczkolwiek zabłocone i pomięte w drodze, czyniły w tej karczmie
3337  2,  12|                    pomięte w drodze, czyniły w tej karczmie wrażenie przepychu.
3338  2,  12|                  zetknąć się z dawnym kolegą w takiej odzieży, w takim
3339  2,  12|                     kolegą w takiej odzieży, w takim położeniu i w takiej
3340  2,  12|                 odzieży, w takim położeniu i w takiej chwili! Nie mógł
3341  2,  12|                      pytania. Gdy tak z kąta w kąt defilował, spostrzegł
3342  2,  12|                     czy na czas swego pobytu w zajeździe może być sam.
3343  2,  12|                      bez świadków. Karczmarz w podskokach przybiegł do
3344  2,  12|                 Odraza do tej nędzy zbudziła w piersi Rafała wybuch postanowienia.
3345  2,  12|                     z dołu huknął karczmarza w brodę z taką siłą, że ten
3346  2,  12|                 zbliżył się do Cedry. Stanął w świetle okna i rzekł:~-
3347  2,  12|                      z okrzykiem żachnął się w tył i, wydobywszy szkiełko
3348  2,  12|                   tył i, wydobywszy szkiełko w rogowej oprawie, zaczął
3349  2,  12|                 wielu. Czy chcesz mi dopomóc w nieszczęściu?~- Ależ!...
3350  2,  12|                   Skąd się tu wziąłeś?~- Idę w stronę Krakowa.~- Idziesz?~-
3351  2,  12|                idziesz piechotą?~- Bo jestem w ostatniej nędzy.~- Rafał!~-
3352  2,  12|                    mu z nerwowym pośpiechem. W pewnej chwili odwrócił się
3353  2,  12|                     panie, osobnej nie ma.~- W takim razie...~Podniesionym
3354  2,  12|                 widzieli, że przebierasz się w moje suknie. Chyba zostań
3355  2,  12|                    moje suknie. Chyba zostań w tym, co masz na sobie. Tylko
3356  2,  12|                  które miał na sobie, zwinął w kłąb i zatrzymał pod połą
3357  2,  12|              Uczyniwszy to oparł się o mur i w ciągu krótkiego momentu
3358  2,  12|                       Chciał się otrząsnąć i w nadchodzący spokój uwierzyć,
3359  2,  12|               Mówiłeś mi - rzekł - że dążysz w stronę Krakowa. Ja pędzę
3360  2,  12|                   domu.~- Słuchaj!...~- Choć w tym nadzwyczajnym kostiumie
3361  2,  12|               nadzwyczajnym kostiumie wracać w progi rodzinne... Brr!~-
3362  2,  12|                     Tam się przedzierzgniesz w eleganta pierwszej wody.
3363  2,  12|             rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie. A zresztą...
3364  2,  12|                      Wiednia... Czy ty stale w Wiedniu mieszkasz?~- Czy
3365  2,  12|             Dochodziły nas wieści, że bawisz w Warszawie, że się ocierasz
3366  2,  12|                  Blachy.~- Tak, tak... byłem w Warszawie... Ale to już
3367  2,  12|                      że powrót do Warszawy i w ogóle w granice Prus Południowych
3368  2,  12|                 powrót do Warszawy i w ogóle w granice Prus Południowych
3369  2,  12|                   więzienia krew ścinała się w jego żyłach. O tak! Zniknąć
3370  2,  12|                  jego żyłach. O tak! Zniknąć w odległym folwarku przyjaciela,
3371  2,  12|                      przyjaciela, zaszyć się w głuszy, przypaść w kotlinie
3372  2,  12|                zaszyć się w głuszy, przypaść w kotlinie między zagonami
3373  2,  12|                     ciągniona przez kasztany w lejc zaprzężone, unosiła
3374  2,  12|                      ich tym samym gościńcem w dal zasnutą sinymi lasami.
3375  2,  12|                      Czuł swe schorzałe nogi w łachmanach użebranych w
3376  2,  12|                      w łachmanach użebranych w więzieniu, jak idą po twardym
3377  2,  12|                  gliniane przykopy i widział w nich miejsca swego spoczynku.
3378  2,  12|                   swego spoczynku. Spoglądał w odległe strony i dostrzegał
3379  2,  12|                   łachmany gnojowe. Wzbierał w nim bezprzykładny gniew
3380  2,  12|                   sennym ruchem kołysały się w prawo i w lewo, do taktu
3381  2,  12|                ruchem kołysały się w prawo i w lewo, do taktu z wahaniami
3382  2,  12|                   taktu z wahaniami pojazdu. W miarę tych ruchów w duszy
3383  2,  12|                 pojazdu. W miarę tych ruchów w duszy Rafała tworzyć się
3384  2,  12|                  czerwonawa glina wybija się w nich spod jałowej szarości
3385  2,  12|                    odjętym od ust dzieciskom w brudnych gałganach...~W
3386  2,  12|                      w brudnych gałganach...~W szczerym polu, na ugorze,
3387  2,  12|              podwinęła pod się, ręce wtuliła w zanadrze, okryła się wystrzępioną
3388  2,  12|                       Gościniec zanurzał się w ciemną głębinę i ginął zupełnie,
3389  2,  12|                      sosny ledwie było widać w smutnej oćmie, co wolno
3390  2,  12|               przeciągnął się i tęgo zawinął w płaszcz. Było cicho, chociaż
3391  2,  12|            przewracał się wiatr i kołysał je w prawo i w lewo. Na głębi
3392  2,  12|                 wiatr i kołysał je w prawo i w lewo. Na głębi spokój panował
3393  2,  12|                       Rafał uczuł, jak serce w nim ściska się i drętwieje.
3394  2,  13|                                       Powrót~W kilka dni później, dobrze
3395  2,  13|                      Olszyny. Zabawili dzień w Tarnowie, gdzie Rafał przeistoczył
3396  2,  13|                 gdzie Rafał przeistoczył się w eleganckiego młodzieńca,
3397  2,  13|                      młodzieńca, a następnie w ciągu całej niemal doby,
3398  2,  13|                      brzegiem rzeki płynącej w dość wąskiej dolinie, którą
3399  2,  13|            płaskowzgórz, z garbów bezleśnych w sam rozdół Wisłoki. Rafał
3400  2,  13|                  Oczy jego nie mogły dojrzeć w szarzejącym krajobrazie
3401  2,  13|                    Latarnie powozowe ciskały w zapłocia, w podwórza i sady
3402  2,  13|                 powozowe ciskały w zapłocia, w podwórza i sady wiejskie
3403  2,  13|                      dawne podania i dzieje. W umyśle słuchacza tworzył
3404  2,  13|                   lasy, krzyże przydrożne...~W nocy powiał ostrzejszy wiatr
3405  2,  13|                     Rzeźwo serce uderzyło mu w piersi, ale wnet je zdławiły
3406  2,  13|            wspomnienia... Znowu zamknęło się w sobie.~Dojeżdżając do Olszyny,
3407  2,  13|                 usiedzieć na miejscu. Stawał w bryce, przechylał się to
3408  2,  13|                     pagórka dały się widzieć w oddaleniu światła.~- Nie
3409  2,  13|            przedsionka. Krzysztof rzucił się w ramiona kogoś, co stał w
3410  2,  13|                     w ramiona kogoś, co stał w cieniu. Szeptał najczulsze
3411  2,  13|                    ministrantura... - myślał w pasji.~Krzysztof porwał
3412  2,  13|                      podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek
3413  2,  13|                 niego koniecznej grzeczności w chwili, gdy stary pan tak
3414  2,  13|                  francuskie jedwabne szatki, w pończochy i pantofle. Żabot
3415  2,  13|                 pieścił syna, dawało możność w starszym panu Cedrze poznać
3416  2,  13|                      ale i wówczas nie ustał w nich wyraz badawczości i
3417  2,  13|                     jego warg rozkazy, które w mgnieniu oka wykonywali
3418  2,  13|               przybyli zasiedli do wieczerzy w wąskim pokoju przylegającym
3419  2,  13|                  sieni, z drzwiczek ukrytych w kącie za szafą kredensową
3420  2,  13|                   lat czternastu, piętnastu, w nocnym szlafroczku. Rzuciła
3421  2,  13|                     szlafroczku. Rzuciła się w ramiona brata.~- Mery! -
3422  2,  13|                 odgarniając loki i wlepiając w Rafała oczy tak oszołomione,
3423  2,  13|                     Siedmnaście grubo i trzy w wiolinie.~- Siadajcie, siadajcie
3424  2,  13|                     tracił. Ojciec i siostra w milczeniu i zachwycie przypatrywali
3425  2,  13|                siedmnaście razy grubo i trzy w wiolinie.~- Rafuś! czemu
3426  2,  13|               Myślałam, że zgubisz nareszcie w Wiedniu swe furmańskie gusta... -
3427  2,  13|                    cóż za kartofle!... Tylko w Polsce, to jest Zachodniej
3428  2,  13|                    sierotka... Niemcy, jeśli w ogóle jedzą...~- Później
3429  2,  13|              zetknęli? - spytał stary pan.~- W Tarnowie - szybko rzekł
3430  2,  13|                     Tarnowa wracać da siebie w Sandomierskie, ale go namówiłem,
3431  2,  13|               Naturalnie... Skoro zjawia się w domu rodzicielskim "hrabia"
3432  2,  13|                zabarwiły i radość śmiała się w jego oczach, z lekka przysłonionych
3433  2,  13|                  rzęsami.~- Skoro zjawia się w domu rodzicielskim hrabia
3434  2,  13|                     Naturalnie od poszukiwań w archiwach. Okazało się,
3435  2,  13|                     Michała Korybuta jeździł w misji sekretnej...~- Kto
3436  2,  13|                     się ku ojcu i całując go w rękę.~Po chwili rzekł głośno
3437  2,  13|            roziskrzonymi oczyma brała udział w rozmowie, z uczuciem nieuchwytnej
3438  2,  13|                      ku bratu, gdy zatapiała w nim oczy, Rafał wzdrygał
3439  2,  13|                   całym ciele. Czuł, jak się w nim wówczas zatapiają niewidzialne
3440  2,  13|                  wejścia. Były świeżo, widać w przewidywaniu pełnoletności
3441  2,  13|           pełnoletności Mery, wyrestaurowane w guście angielskim. Wszystkie
3442  2,  13|                     ozdób. Ściany pomalowano w arabeski albo widoki ruin
3443  2,  13|                obrazami szkoły włoskiej. Ale w głębi domu istniały jeszcze
3444  2,  13|                     i brokatele, dawne meble w guście francuskim, esowate,
3445  2,  13|                   prawa modnego bytu i łaski w salonie, zdawały się kryć
3446  2,  13|                      obok dużego zwierciadła w pierwszym salonie, Rafał
3447  2,  13|              pierwszym salonie, Rafał rzucił w taflę spojrzenie - i cofnął
3448  2,  13|                     osoby. Pomimo przebrania w przyzwoite, a nawet wykwintne
3449  2,  13|                 złoczyńcę. Nalana twarz była w tej chwili pokryta sinymi
3450  2,  13|                 włosy oblepiły czoło poorane w bruzdy, a oczy spoglądały
3451  2,  13|                 nowomodnym urządzeniem domu. W istocie salon był obszerny
3452  2,  13|                       Lokaje zapalili świece w kandelabrach ściennych,
3453  2,  13|                      kandelabrach ściennych, w świecznikach wiszących i
3454  2,  13|                      do pantaleonu stojącego w rogu i zagrał ulubioną,
3455  2,  13|                   Amélie...~Stary pan usiadł w fotelu, przymknął oczy i
3456  2,  13|              rozkoszy, z niewymowną radością w załzawionych źrenicach oddychał
3457  2,  13|                    melodią. Nogi jego, obute w płytkie pantofle i pończochy,
3458  2,  13|               początku nie mogła jej znaleźć w pamięci. Zawołał nie przerywając
3459  2,  14|                      młodzi panowie zabawili w Olszynie. Krzysztof wyrywał
3460  2,  14|                    Aczkolwiek nieźle mu było w domu rodzicielskim, pragnął
3461  2,  14|                     nareszcie. Folwark leżał w lasach, między dwoma płaskowzgórzami,
3462  2,  14|                     dwoma płaskowzgórzami, a w dolinie niewielkiej rzeczki
3463  2,  14|                      wyniosłości i rozdołów. W głębi kryły się zimne polanki,
3464  2,  14|                  zwisających liści. Sam dwór w Stokłosach stał w lesie,
3465  2,  14|                   Sam dwór w Stokłosach stał w lesie, między sosnami, na
3466  2,  14|              Modrzewiowe ściany zasuwały się w ziemię. Dookoła rozsiadał
3467  2,  14|                      się ogród, przechodzący w las. Tuż za oknami kwitły,
3468  2,  14|                 średniego wzrostu, zawiędły, w wieku, który trudno by było
3469  2,  14|                    staromodnie, z niemiecka, w tyle głowy. Wystający, cienki
3470  2,  14|                      Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.~- Pan
3471  2,  14|                 poproszę dla niego o gościnę w Stokłosach. Jest to imć
3472  2,  14|                    nadawanej godności: nigdy w izbie poselskiej nie byłem.~-
3473  2,  14|                     stoły, ławy i szafy były w porządku utrzymane. Krzysztof
3474  2,  14|                    obadwaj do rozpuku, leżąc w ramionach.~Długo też pan
3475  2,  14|                     pan hrabia myśli zabawić w tej dziurze?~- O, długo,
3476  2,  14|              przyjaciel pana hrabiego mógłby w istocie myśleć, żem wielką
3477  2,  14|                    fortunę diabłom przyniósł w ofierze. Bynajmniej! Mierna
3478  2,  14|                    hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po
3479  2,  14|                   było na dobre strupieszało w grobie. Wówczas ten oto
3480  2,  14|               Krzysztof Cedro spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ryngach
3481  2,  14|                      A obaczywszy siedzącego w pradziadowskim gnieździe
3482  2,  14|                  Włada majątkiem, wtrąca się w interesa całego dominium,
3483  2,  14|                    nie może...~- Przesada!~- W sztuce ekscytowania pejzanów
3484  2,  14|                 felczerów sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią, dni
3485  2,  14|                  szkołę umyślił wybudować tu w Stokłosach. Sam powiedz,
3486  2,  14|                  obaczyć we wzorze. Ale tego w Wiedniu nie znajdzie.~-
3487  2,  14|                   Trepka.~- Cóż bym zobaczył w owej Końskowoli?~- Wielką
3488  2,  14|                 również z Wiednia zstępujesz w te powiaty? zapytał Rafała.~-
3489  2,  14|                      Thurn-Taxis zakopał się w swoich folwarkach i teraz
3490  2,  14|                    mi, braliście też już psy w pole?~- Tędy go wiedli!...~-
3491  2,  14|                Reszta zależy od jeźdźca.~- A w której też stronie zakładaliście?~-
3492  2,  14|                      wspomnę: przywiozłem ci w darze taki sztucer dziwerowany,
3493  2,  14|                      dzień diabeł cię porwie w nocy i tylko kałuża mazi
3494  2,  14|                     nocy i tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie
3495  2,  14|                   szlachetce na dwu wioskach w Zachodniej Galicyjej być
3496  2,  14|                      Ostra drwina czaiła się w jego wargach zaciśniętych,
3497  2,  14|             Grzegorzewic, ba! ba! Najstarsze w Polszcze nazwisko: za Lechów
3498  2,  14|             szlachciuro, że dam ci się zjeść w kaszy... Śni ci się, że
3499  2,  14|                       Zacznę ja cię edukować w polityce.~- Wszystko, okrom
3500  2,  14|                Gdybyśmy się wszyscy zamknęli w borach, w polach, schowali