Tom, Rozdzial

1  2,  9 |         ukryty skrzypiał. Wówczas krwawa, bezrozumna, z każdą chwilą
2  2,  10|          spoczął. Nie biegnie już krwawą stopą między cuchnącymi
3  2,  24| niedościgła gołemu oku, ale w nim krwawą kresą, jakby ostrzem noża,
4  3,  3 |           już się nie dał zdusić. Krwawa jego wściekłość nie ustała
5  3,  3 |        roztrzaskał i rozprysnął w krwawą fontannę u drzwi wejściowych,
6  3,  9 |       Glinieckiej. Zmrok zapadał. Krwawa łuna świeciła na wodzie
7  3,  10|      lepsze ocknąć się i rzucić w krwawą kąpiel. Mógłże to on spać