Tom, Rozdzial

1  1,  11|      poczytywał za rzeczywistość. Ileż to razy czekał w ustroni
2  2,  17|       smętku a milczeniu rozezna. Ileż to razy, braciszkowie moi,
3  2,  20|         wskrzesza obumarłe serce. Ileż by za to dał, by posiąść
4  2,  22|     ocknęła się w pamięci Rafała. Ileż to lat zbiegło od ławy w
5  3,  1 |   człowiek! - myślał namiętnie. - Ileż uczynił na ziemi! Te niezmierzone
6  3,  1 |      niezmiernej tarczy herbowej.~Ileż on znaczy! Ile w sobie mieści!
7  3,  3 | spotykając na drodze żywej duszy. Ileż to razy topiąc bydło wpadli