Tom, Rozdzial

1  1,  2 |   mowy pięknej pani nie czuł gniewu ani odrazy. Toteż pod wpływem
2  1,  8 | chłopa. Wzrok jego był pełen gniewu i szyderstwa.~- Nie znoszę
3  1,  12|   Zatrząsł się od strasznego gniewu. Ocknął się w nim pan. Twardym
4  2,  3 |   doświadczył raczej drgawek gniewu. Wściekał się, że oto zostawiono
5  2,  10|     żądzy oporu ani wybuchów gniewu szlachcica, którego chamy...
6  3,  6 |   zniewagi, wskroś wstrętu i gniewu.~Zdumionym okiem powiódł
7  3,  9 |      sercu ścierpłym, pełnym gniewu i zemsty: ~Och, żeby prędzej!~