Tom, Rozdzial

1  1,  1 | stanowisku. Był w ogrodzie swego dzieciństwa. Tajała kra i okiść wszystkiego,
2  1,  7 |       widok tej postaci, którą z dzieciństwa ledwie-ledwie jak przez
3  2,  15|          straconych na wieki dni dzieciństwa objęło go za szyję niby
4  2,  18|  Pamiętał ją z najwcześniejszego dzieciństwa, widział z okna swego pokoiku,
5  3,  4 |         jak ty pachnie szczęście dzieciństwa. Zapachu mój, otocz mię
6  3,  6 |         zawsze, od najpierwszego dzieciństwa, znieważał zawsze, nękał,
7  3,  13|        owo ziszczone wspomnienie dzieciństwa. Te same szare skarpy rozkraczone,