Tom, Rozdzial

1  1,  2|          Usłyszał wtedy nad uchem dobrotliwy szept matki:~- Rafciu, Rafciu,
2  1,  6|            u boku śmierci. Aż oto dobrotliwy, łaskawy i miłosierny wylew
3  1,  7|           nocy, śnie wieczny... O dobrotliwy spoczynku kości znużonych!~
4  2,  3|           nim rozległ się miękki, dobrotliwy głos księcia Gintułta, który
5  3,  4|          na płucach dziurawych, a dobrotliwy jej zapach chłodnym a częstotliwym
6  3,  4| dziedzinie myśli ludzkiej. Śmiech dobrotliwy otacza je niby mgła...~Nie
7  3,  6|          głosy śmierci niby całun dobrotliwy.~Na grobli trupem legły