Tom, Rozdzial

1  1,  6 |       głos rozjuszony skowyczał. Chorego obejmował sen. Budziło go
2  1,  17|  popłochu i z krzykiem. Targając chorego wrzeszczał przeraźliwie,
3  2,  7 |       czułością stulonych błonek chorego kwiatuszka, podnosiły je
4  2,  13|      cioci Matyni, dużo, jak dla chorego! Rafuś! nie żyłeś jeszcze
5  3,  6 |     wszedł tam. Omackiem znalazł chorego, odsunął go do samej ściany
6  3,  12|        służył za łoże dla ciężko chorego księcia. Wyjeżdżali nad
7  3,  12| przytroczyli płaszcz i podnieśli chorego. Twarz miał koloru ziemi,