Tom, Rozdzial

1  1,  7 |         z kąta w kąt izby. Rafał wodził za nim oczyma i z nadzwyczajną
2  1,  13|         Śmiech buchnął z piersi. Wodził oczyma po ubraniach, po
3  2,  22| niespokojnie. Gdy otwierał oczy, wodził nimi ze zdumieniem po lesie
4  3,  4 |  płaszczach i derach wełnianych. Wodził po nich sennym, obojętnym
5  3,  5 |         długim stole. Z początku wodził po tłumie oczyma nie przyzwyczajonymi
6  3,  8 |   zatrzymał się u stóp wzgórza i wodził okiem po swym pałacu, który