Tom, Rozdzial

1  1,  7 |      szła brzegiem lasu. Konie wlokły się noga za nogą, utykanego,
2  1,  7 |    jego promień. Znużone konie wlokły się tak ociężale, że furman
3  1,  14|       świata uczynił! Chwilami wlokły się w pamięci widoki straszne,
4  2,  11|    wąwozy. Po górskich drogach wlokły się ładowne zaprzęgi o dwu
5  3,  6 | Cmoknął ustami... Oczy leniwie wlokły się po dziwacznej karykaturze
6  3,  10|       i dołów, ciężko zwisając wlokły się stronami. Głębokie,