Tom, Rozdzial

1  1,  1 |           ku słońcu, które tarczą ognistą zachodzi za lasy błękitnawe,
2  1,  6 |         przepaść, jakby w ciasną, ognistą studnię. Płochliwe skrzydło
3  1,  8 | powierzchni stawu strzeliła pręga ognista, drżąca, jakoby droga daleka,
4  1,  11|          rękoma, patrząc w tarczę ognistą. Czuł, jak tego dnia uderzyło
5  2,  9 |     Słońce budziło go i popędzało ognistą rózgą do pochodu. Stał się
6  2,  15|          Woda żywa spłonęła barwą ognistą. Tym głębszymi stały się