Tom, Rozdzial

1  1,  11|      osobliwy głos i upadł w nicość.~Nic nie rzekła, ani wyrazu... -
2  1,  17|  kotary, a za nią widać było nicość, nędzę i śmieszną trywialność
3  2,  6 |     rozwiewał się w błękitną nicość. Nad nim, spomiędzy miękkich
4  3,  3 |    siepań, owa bezwładność i nicość silnych gnatów, które się
5  3,  6 |      garstkę popiołu uczuć w nicość rozwieje.~Odsunął się od
6  3,  11| powszechnej ruinie zapadły w nicość. Przez kopułę kolegiaty