Tom, Rozdzial

1  1,  12|   najbardziej rozkosznego w życiu ludzkim, a tym, co jest największym
2  2,  1 |        zgasły oczy króla w rodzie ludzkim... Tak, bracie. Otóż będziemy,
3  2,  2 |           Bogu. Rzuca przed rodem ludzkim ten olbrzymi cios, to brzemię
4  2,  9 | zastosowana do wszelkiego oporu w ludzkim gatunku. Głos jej wdzierał
5  2,  19|         Zdławiony strach zatrząsł ludzkim jeziorem od brzega do brzega.~
6  3,  15|       żeby raz nie być już podłym ludzkim pachołkiem... To mię omija!