Tom, Rozdzial

1  1,  17|     miejsce, rzuci jakoby lauru liść na czoło upojone marzeniami,
2  2,  9 |    przepiękne chmury... Ten sam liść pędzi teraz pospołu z innymi,
3  2,  13|        między strzechami. Suchy liść łopotał już wszędy po drzewach
4  2,  18|          Ostatni, mokry, czarny liść jak łachman plątał się dokoła
5  3,  1 | truchleje. Biegnie i dłońmi jak liść drżącymi głowę Rolanda podnosi
6  3,  6 |    życia. Zeschły i truchlejący liść pod końskimi kopytami szeleściał...~