Tom, Rozdzial

1  1,  1 |   wielki śniat, ze skrętami i kłębami jak wyprężone mięśnie człowieka,
2  1,  1 |   górskiej rzeki. Wartka woda kłębami toczyła się w obmarzłych
3  1,  6 | strzelał żywo na kominie, dym kłębami wywalał się spod okapu na
4  1,  6 |    Burza biła we drzwi i okna kłębami śniegu. Skostniałe jej łapy
5  2,  21|       biegu. Para z nich biła kłębami. Rafał widział ją w promykach
6  2,  24| trwogi ubiegu dymił się teraz kłębami pary. Sam jeździec mokry