Tom, Rozdzial

1  1,  3 |   młode szczęście, które drży, kipi, rwie się i głośno a bezbożnie
2  1,  5 |       się tęgo, że w niej krew kipi. Wkrótce, jak się tego spodziewał,
3  1,  5 |       słyszały, jak rwie się i kipi to wzburzone serce. Ręce
4  1,  13|        i zbiegi. Gniew w tobie kipi na samą myśl, że oni w służbie
5  2,  1 | wyniosłości, że każdy gorętszy kipi. Toteż tu młodzież ostrzy
6  3,  4 |          Głowa się pali, głowa kipi i wre. Jako snopy ognia