Tom, Rozdzial

1  2,  17|   nie było już dnia, żeby po jednemu, po dwóch nie przybywali
2  2,  24| Najwyższy tę rzecz wie. Jemu jednemu po nocach kazuje, jak prawo
3  2,  24|    Dąbrowskiego, i że on sam jednemu z eszelonów tego podjazdu
4  3,  3 | jeszcze zdawał się lecieć... Jednemu wywaliło się z nozdrzy rozbitego
5  3,  3 |   ziemi. Wcisnęli się tam po jednemu i zaczęli uprzątać z drogi
6  3,  6 |  utytłani w błocie do kolan. Jednemu z nich podano krzesło. Gdy