Tom, Rozdzial

1  1,  14| ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o czerwone skały Korsyki,
2  2,  9 |        się tu dokonała, zapłonął gniewem, jakby i jego w zimną bryłę
3  2,  21|      pory! - wołał z największym gniewem.~- Jak to? Czyż ci nie wiadomo?
4  2,  21|         łodzi. Mruknął ze srogim gniewem:~- Późno! Dzień wylazł...~
5  3,  3 |       Wzdrygał się i z wściekłym gniewem zawijał w płaszcz. Ale chociaż
6  3,  13|       swych małych wód, z siłą i gniewem małych pian. Tam oto spada