Tom, Rozdzial

1  1,  5 |    wreszcie tajemnicza chwila i dźwignęła go na nogi, jak rozkaz.
2  1,  6 |       Jakaż to dobroczynna siła dźwignęła głowę cięższą niż góra?
3  1,  11| błyskawica. Uczuł tylko, że się dźwignęła na siodle.~- Imbécile!-
4  2,  18|       owa miłość-krzywda, znowu dźwignęła się w piersiach, jako ów
5  2,  18|         buta. Głowa z wysiłkiem dźwignęła się w górę i oczy zalane
6  3,  3 |       strzały przeszyły. Śpiąca dźwignęła głowę, otwarła szeroko oczy.~