Tom, Rozdzial

1  1,  3 |         nie było wcale i nigdy, cudna tęsknota pełna łez i wołań,
2  1,  14| piersiach jego szerzyła się owa cudna w swej mocy i szerokości
3  1,  16|        słońce. W owej to chwili cudna mgła zarzuciła na duszę
4  2,  15|      tajemnice życia nie pytał.~Cudna była jesień.~Codziennie,
5  3,  3 |      wiszącej, o nożu na sercu. Cudna Aragonka rzuciła się do
6  3,  9 |       cwałem po błoniu zasłanym cudną trawą. Wieś Ostrówek oddaliła