Tom, Rozdzial

1  1,  7 |      okien rozpościerał się cichy błękit, a w nim ciemnymi smugami.
2  1,  11|    jałowcu, wrzosu i macierzanki. Błękit nieba okrywał się co chwila
3  1,  16|      żywej, że zacierał rozkoszny błękit niezapominek, a spomiędzy
4  2,  20| niepostrzeżenie jak zorza ranna w błękit dnia. Przed chwilą jeszcze
5  2,  21|   przerzynał brutalną plamą jasny błękit nieba. Rafał zatrzymał się,
6  3,  6 |        oczyma zamglonymi dumaniem błękit szeroki zajaśniał. Otwarło