Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |          znowu jakby od Jeleniowskiej Góry... Gdy powiew wiatru nacichał,
  2  1,  1 |              do Kraj na, aż na szczyt góry Kamienia. Odwieczny buk
  3  1,  1 |            chyłkiem dotarł do szczytu góry. Przez chwilę stał tam u
  4  1,  1 |     rozpryskują się zadmy śniegu, jak góry pytlowej mąki. Kiedy niekiedy
  5  1,  1 |              pewnej chwili od szczytu góry dał się słyszeć tępy, jednostajny,
  6  1,  1 |         kamiennych, w rumowiska stoku góry pod mchem ukryte. Rozwalali
  7  1,  1 |          okiełznał konie i pojechał z góry tą dróżką, co ta idzie nad
  8  1,  1 |                 Szli tak dość długo z góry w kierunku klasztoru. Nie
  9  1,  1 |        wysokie drzewa dymów. Wyniosłe góry dwoma pasmami spływały ku
 10  1,  1 |             wiatr z głębokich wąwozów Góry Radostowej, z przecudnych
 11  1,  1 |          gościńcu, gdy konie poszły z góry.~- Te, trąba! - wołał Nardzewski
 12  1,  2 |              same bałamuty.~I znowu z góry donośnie, siarczyście zanosiły
 13  1,  2 |             wszystko, mości mruku, do góry nogami. Prawda, Heleno?~-
 14  1,  3 |       comitesque... Znowu cienko, a z góry:~- Trimeter dactylicus catalecticus
 15  1,  3 |       zbiegającego ku Wiśle po zboczu góry. Tam o zmierzchu gonili
 16  1,  3 |             stron, z dołu, z boków, z góry, jak przystawiają do gardła
 17  1,  5 |       strzelistych pian wylatywały do góry, ponad konia. Kiedy niekiedy
 18  1,  5 |               je pośrodku długości. Z góry, co siły w zamachu, potężnym
 19  1,  8 |         wyprosił z poddaństwa, jakbyś góry dźwignął z miejsca.~- Istotnie,
 20  1,  8 |          błądzące po ziemi z cypliska góry udręczenia. Ten cudny świat
 21  1,  8 |            dygoce na całym ciele.~Gdy góry ołowiu zwaliły się na moje
 22  1,  9 |               się między dwie lesiste góry nad rzekę i brzegiem jej
 23  1,  10|                Do tej alei spływało z góry światło zielone, jakby do
 24  1,  12|          Książę wyjechał. Chyżo mijał góry Styrii i Karyntii, przedłużone
 25  1,  12|              wciąż, wywalając się zza góry jakoby ze straszliwego jej
 26  1,  14|               żołnierza mieszkanie te góry książek?... Jestem pewien,
 27  1,  14|           Gaster, u podnóża lodowatej góry Glernisza, w puszczy Helweckiej
 28  1,  16|          osobności. Schodziła teraz z góry małą ścieżką wyżłobioną
 29  1,  17|       zamglone rysy domów i siniejące góry są jak gdyby dźwięki najsubtelniejsze
 30  1,  17|              wóz bez koni, pchnięty z góry w wyżłobione koleje. Coraz
 31  2,  1 |          uroczyście wznosząc szkło do góry:~- Wnoszę ten toast na cześć
 32  2,  1 |               rąk szarpało sztangę do góry i na dół. Gruz sypał się
 33  2,  1 |               ciosami, Rafał rypnął z góry, w łeb, od jednego razu
 34  2,  6 |              puszcze przelewały się z góry na górę, wznosiły i zniżały.
 35  2,  6 |            owdzie wyzierał ze szczytu góry kadłub skalisty i szarzał
 36  2,  6 |           życiu na pochyłości urwiska góry, w szumie.gałęzi, w poświstach
 37  2,  7 |                                       Góry, doliny~Chata ich stała
 38  2,  7 |         składane niezwykle, okrągłe u góry, spojone drzewną swą mocą,
 39  2,  7 |               w pogodne czasy, szli w góry. Helena ubierała się w kierpce
 40  2,  7 |       przypominał, że nie są odłamami góry, obłokami płynącymi w lazurze
 41  2,  7 |        wapiennej, pod szczytem leśnej góry. Rzeźwe, gorące powiewy
 42  2,  7 |      niewielkie świerki rozwarte, a u góry spłaszczone. Szczyty kolosalnych
 43  2,  7 |                jakby u samego podnoża góry wrosłych korzeniami, nachylały
 44  2,  7 |               jakby z przebitego boku góry.~Wielkie żabice, rozdzielające
 45  2,  8 |          Wydawało się im wtedy, że to góry wołają same, że się góry
 46  2,  8 |              góry wołają same, że się góry i rzeki tak sama w nich
 47  2,  9 |               Zmiłujcie się nade mną, góry skaliste! zmiłujcie się
 48  2,  9 |              tym, czym jesteście...~O góry, góry-stańcie się na nowo
 49  2,  9 |               na potok płynący z boku góry. Poznał go... Zwalone drzewo
 50  2,  10|             potwory, wiekuiście młode góry morza, przez niski ląd z
 51  2,  10|           radośnie. Wyciągnął ręce do góry i rozprostował zgięty krzyż.
 52  2,  10|               niebie, dalekie polskie góry. Długi, czarny policzek
 53  2,  10|              głębi duszy, wołający na góry, które żyją i czują. Całe
 54  2,  11|          szczyt, runęły nowe lodowate góry, nowe przełęcze, łańcuchy
 55  2,  11|              łagodnie.~- Po cóż są te góry, te bezgraniczne, ledwie
 56  2,  11|    Liguryjskiej, niegdyś Genueńskiej. Góry były coraz wyższe, coraz
 57  2,  11|           jakby spalone przez sirocco góry Rocca, Giugo, Santa-Croce...~-
 58  2,  11|         ciasnych lochach, wiodących z góry w otwarte morze. Krótko
 59  2,  11|            połowy, zda się, wysokości góry. Tam, w wyżynie rozpostarł
 60  2,  11|               W innym, między garbami góry, dumały brazylijskie i afrykańskie
 61  2,  11|             Stojąc na wyniosłości tej góry patrzał już może w liguryjskie
 62  2,  12|              oglądając jego kostium z góry na dół, z dołu do góry,
 63  2,  12|              z góry na dół, z dołu do góry, unikając widoku twarzy.~-
 64  2,  13|          wznosząc uroczyście palec do góry.~- Milczę, papo, gdyż jem
 65  2,  16|          wiadra przewróconego dnem do góry, chwiały się jak las. Białe
 66  2,  17|          poszli my w górną Austrią, w góry Tyrol bić Francuza i papieża
 67  2,  17|         Neapolu przez wielkie włoskie góry, przyszedł na nieszczęście
 68  2,  17|          wybita przyszła w genueńskie góry. Tam my się spotkali. Ożyły
 69  2,  17|         Wszystko - bajki! Wąs drze do góry, nadął się jak po trzech
 70  2,  17|             boju, a z którym przeszli góry, niziny. Ani jeden nie uszedł
 71  2,  17|             piorunem w siwe, chodzące góry, w złe doły, w one dymy
 72  2,  17|             którego strzelają w niebo góry skaliste, nagie, gdzieniegdzie
 73  2,  17|               a tego siedliskiem były góry Kaho. Prawie cała ludność
 74  2,  17|            dali siniały nasze wysokie góry. Ale nie sądzono mi było
 75  2,  19|            Głowa jego była zadarta do góry: Duże włosy czarnym puklem
 76  2,  22|               lasem aż pod Tarnowskie Góry. Rzeczywiście śli forsownym
 77  2,  22|               miasteczkiem Tarnowskie Góry, skoczyli my na nich z ukrycia.
 78  2,  22|    Wspomnijcie sobie tylko Tarnowskie Góry!~- Cha, cha, ma rację! To
 79  2,  22|          Dechampsem do podnóża Jasnej Góry. Prawdę mówię?~- Kto cię
 80  2,  23|        wskutek wyprawy pod Tarnowskie Góry. Znaczna część tego oddziału
 81  2,  23|             trzy palce prawej ręki do góry, a lewą rękę kładąc na buławie
 82  2,  23|              znak wojsko podniosło do góry broń.~
 83  2,  24|          kij-samobij, że wali w nią z góry, z wysoka młot-samogrzmot.
 84  2,  24|           wydalić abo pałaszem ciąć z góry a od serca. Abo i ten mantelzak!
 85  3,  1 |            kurek karabinowy garścią z góry, a tak szczerze, aż go i
 86  3,  1 |       pokazują, że nie trza kurcoby z góry pchać, ino za cyngiel leciuśko
 87  3,  1 |             ziemię francuską, Niemce, góry, morza, wielkich bohatyrów
 88  3,  1 |          całej mocy uderzył. Zadrżały góry, trzęsą się skały - dźwięki
 89  3,  1 |                Lecz huk przeleciał za góry, lasy..."~Serce drżało w
 90  3,  1 |               Zmierzch wolno padał na góry. Cedro spiął konia ostrogami
 91  3,  2 |        lansjerów Konopki ruszył sam w góry. Szedł nie drogą na Irun,
 92  3,  2 |          począł równo, miarowo biec z góry. Deszcz bił coraz rzęsiściej.
 93  3,  2 |             postronkiem, wykręcone do góry w ramionach i zadzierzgnięte
 94  3,  2 |            odszedł z głową zadartą do góry, w towarzystwie coraz donioślejszej
 95  3,  3 |             wczesnego rana pomykali w góry. Bogata, mlekiem i miodem
 96  3,  3 |            uszła do Saragossy, inna w góry, zabrawszy ze sobą dobytek.
 97  3,  3 |            ciągu na próżno plądrowali góry i wąwozy aż pod sam szczyt
 98  3,  3 |         gromadzie nie był mianowany z góry. "Góry" nie było.~Wodzem
 99  3,  3 |            nie był mianowany z góry. "Góry" nie było.~Wodzem stawał
100  3,  3 |             spełniał rozkazy wydane z góry o tyle, a ile je uznał za
101  3,  3 |             na nich strzały, runęły z góry kamienie. W ślepych murach,
102  3,  3 |              na wsze strony, rażeni z góry bez jednej chwili wytchnienia.~
103  3,  3 |           światła, zezem padającego z góry, buchnął w nich strzał.
104  3,  3 |               Aragonka rzuciła się do góry najgwałtowniejszym z ruchów
105  3,  3 |             Cedro zstępując za nimi z góry.~Gdy szedł po schodach ostatni
106  3,  3 |             jak radosny lew skocz ł z góry w środek tłumu. Oficera,
107  3,  3 |              Oczy jego, wzniesione do góry, i teraz nie widziały nic
108  3,  3 |         utłuszczonej wyciągały się do góry. W twarzy okrutnej i tak
109  3,  3 |               nich ściany, umyślnie z góry wyważone i strącone z czwartego
110  3,  5 |           gęby lansjerskie z wąsem do góry zadartym albo posępnie zwieszonym,
111  3,  6 |             palcami w dół, ostrogą do góry, przez swego cudnego wałacha.
112  3,  6 |        pistolet i strzelił mu w łeb z góry, prosto w te obłąkane ślepie.
113  3,  6 |             uważnie, patrzą z dołu do góry. Spokojne, zimne, mężne
114  3,  6 |           ziemi, każdy rów, zasiek. Z góry, z pułapów, zza desek, zza
115  3,  9 |               i wszystkich pognali do Góry Kalwarii. Wspominał także,
116  3,  9 |         cieniu.~ ~Już zasłona spada z góry,~Niebo jasne, znikły chmury,~
117  3,  9 |  rozciągających się od Warszawy aż do Góry. I oto gdy natężonym uchem
118  3,  9 |               strony: z naszej, czy z góry rzeki?~- Poszliśmy podjazdem
119  3,  9 |            Więc most budują naprzeciw Góry?~.- Tak jest. Między Górą
120  3,  9 |              który powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem, że
121  3,  9 |         pochwałę.~- Pojechali tedy do Góry łódką, a ja siedziałem w
122  3,  9 |         Schauroth umknął na krypie do Góry, żeby stamtąd bić ze wszystkich
123  3,  10|              jakoby okno półokrągłe u góry, otwierał sil w pola rozległe.
124  3,  11|      Tarninach. Gnał tedy konno to na Góry Pieprzowe, gdzie przy sypaniu
125  3,  11|             jeszcze palisady w spadek góry, wciągano na pozycje austriackie
126  3,  11|            domkami, przyczepionymi do góry jak gniazda jaskółcze. Znalazł
127  3,  11|            Oficer spojrzał na niego z góry i mruknął, żeby się odczepić:~-
128  3,  11|          czeka na niego u szczytu tej góry. Wiedział. że źle. czyni
129  3,  12|             Tarnin!~W skok zjechali z góry. W mieście bezpańskim, bezbronnym
130  3,  12|              biegnie w dół, po zboczu góry, aleja wiśni łutówek. Wszystka
131  3,  13|       kawaleryjskiej w Świętokrzyskie Góry od strony Kunowa. Minął
132  3,  13|             zabiegając mu drogę spoza góry Strawczanej tym łatwiej
133  3,  13|              bardziej się zbliżali do góry, tym bardziej pachniała
134  3,  13|               a szyszki wzniesione do góry wylały tajemnicę swej woni.
135  3,  13| niewiarogodnej grubości, półokrągłe u góry, zaplecione tarniną kraty.
136  3,  13|        powiada: "Leź w dymnik i bij z góry!" Poszedłem i układłem ta
137  3,  14|                wywrócona trzewiami do góry. Dumne klasztory przysiadły.
138  3,  14|              jej miejscu wznosiły się góry fantastyczne, coś jakby
139  3,  14|              Tamci bili weń drągami z góry, żeby od jednego ciosu łeb
140  3,  15|               czele podjazdu uszedł w góry. Miał pod sobą jego wachmistrzowską
141  3,  15|            uporze swoim, zupełnie jak Góry Pirenejskie; woleli konać
142  3,  15|               kresów pocztowych przez góry dla armii generała Sucheta.
143  3,  15|             stamtąd miasteczko u stóp góry rozłożone i drogi do niego
144  3,  16|             dali stały nagie, spękane góry. Już się upał sierpniowego
145  3,  17|               A gdy raz wkroczył w te góry, to już i został.~W tym
146  3,  17|         Łysicy, Bukowej i Strawczanej góry olbrzymie tramy modrzewia,
147  3,  17|        wykrotach, starganą kilofami w góry i doły, kamienie zdawały
148  3,  17|             jedzie?~- Widać ano, że z góry gość jedzie...~- Prawda!
149  3,  17|       krakowska. Konie wspaniałe...~Z góry, po wertepach drogi, po
150  3,  17|            przelazł przez Pirenejskie Góry. Z Francji wyprzedziłem