Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |                  A kiedy nie wyszły na mnie... -rzekł Rafał, czerwony
  2  1,  1 |           siostrzeńca.~- Nie wyszły na mnie. Słyszałem tylko, że walą
  3  1,  1 |             lewym kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co
  4  1,  1 |               siłę! Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim,
  5  1,  1 |                gruntowej, jestem.~- Do mnie? Na komisją? - Tak jest.~-
  6  1,  1 |               nie mogąc sam osobiście; mnie wysyła... - A cóż waszmościom,
  7  1,  1 |            zgoła wagi nie przywiązuję. Mnie papier potrzebny tylko na
  8  1,  1 |               to waszmość wymagasz ode mnie`'~- To nie było wymagane.~-
  9  1,  1 |           zimno oświadczył urzędnik.~- Mnie te nazwy ani pachną, ani
 10  1,  1 |          królem Janem bywał, widząc we mnie ochotę do szabli, udzielił
 11  1,  1 |              roku Pańskim 1768. Gdzież mnie teraz do Krakowa? Co bym
 12  1,  1 |           oschle, wyraźnie i śmiało:~- Mnie dym prochowy nie szkodzi,
 13  1,  2 |                 Co znowu! Tylko tak na mnie zakłapał...~- Ja się dawniej
 14  1,  2 |                granice włości: takie u mnie z dawien dawna ius terrestre -
 15  1,  2 |      szlachcica, mośćbrodzieju. Choć u mnie pod strzechą izdebki, choć,
 16  1,  2 |               czasów. Hańbaż by to dla mnie, dnia dzisiejszego, była,
 17  1,  2 |                 Combry, ale baranie.~- Mnie aby waszmość powiesz! Ja
 18  1,  3 |              tu się stroił w bohatera, mnie uniewinniał... Mnie!... -
 19  1,  3 |          bohatera, mnie uniewinniał... Mnie!... - rzekł Rafał z pogardą,
 20  1,  3 |         mruknął przez zęby:~-Precz ode mnie, chamy, bo z was kiszki
 21  1,  6 |                zołmierzyku, chcesz ode mnie za te trzy dukaty? Czy Królestwo
 22  1,  6 |        Zgarbiony dziad mówi:~- Gádá do mnie ten Franek Dyląg, że mu
 23  1,  6 |                 to niby na odpoczynek. Mnie feldfebel pozwolił z glitu
 24  1,  7 |              Wincenty! Dostaniecie ode mnie strawne i jeszcze kieliszek
 25  1,  7 |                   Zdrowe... Mama tu do mnie za tobą nie przyjedzie?~-
 26  1,  7 |         Szczekocińskim placu... skłuły mnie bagnetami Prusaki... Krew
 27  1,  7 |              go widział, wrócił się po mnie w nocy, nalazł mię półżywego.
 28  1,  7 |            nawet, Rafuś, jak tu jest u mnie. Chodź no, zobacz. Już świta.~
 29  1,  8 |              chciałbyś innej wziąć ode mnie wioski? Puszczęć zastawem,
 30  1,  8 |              po dojrzalszym namyśle, a mnie się widzi, że wciąż krzywo
 31  1,  8 |                   Skoro tak, to może i mnie łatwiej będzie odegrać rolę
 32  1,  8 |            wioski rodem. Służy teraz u mnie za huzara, za kucharza i
 33  1,  8 |                  Nie mów już więcej do mnie, mości panie... - cicho
 34  1,  8 |                 No, to pewno twój. Dla mnie łaskawie zostawiasz "obywatela"
 35  1,  8 |              włókna pajęcze.~Zeszła na mnie straszliwa niemoc: fizyczne
 36  1,  8 |          zdrową dla nich, a twardą dla mnie jak rzemienny bat, a inni
 37  1,  8 |                krok rozpaczy idącej ku mnie...~Ratuj mię, o Przyjacielu
 38  1,  10|               miroir... Lubię, żeby we mnie patrzono - cha-cha!...~-
 39  1,  10|              jedź. Zostań tu lepiej, u mnie. Przyjrzysz się trochę światu,
 40  1,  10|             waćpana ma, to jest miał u mnie pieniądze. Pożyczył mi sumę...
 41  1,  11|               i łaskawie puściła ją na mnie.~- Otóż i masz nagrodę za
 42  1,  13|                     Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył
 43  1,  13|              rzekł twardo:~- Waćpan do mnie w jakim charakterze to mówisz?~-
 44  1,  13|        wyczynić wielkiego ducha. Co do mnie, znajdą mię wszędzie i zawsze,
 45  1,  13|                mię nie zwróci z drogi. Mnie stu akuzatorów denigruje,
 46  1,  13|              zadali. Wiem, że zedrą ze mnie ostatni strzęp dobrego imienia.
 47  1,  14|    zwycięstwami! Cztery armie... Co to mnie obchodzi? Oto ramię strzaskane
 48  1,  14|           prawda. Ale to już dawne dla mnie czasy. Właściwie przybywam
 49  1,  14|      tchórzostwa. Po prostu wygasła we mnie wiara w jej doniosłość.~-
 50  1,  14|           kochałem.~- Mylisz się co do mnie. Chciałem być przy nim,
 51  1,  14|           stworzonym na żołnierza! Dla mnie wprost niepojętą jest taka
 52  1,  14|           nadto dobrze. Wiem, czego we mnie wcale nie ma. Tego dotychczas
 53  1,  14|              obrońca rewolucji, raz do mnie rzekł w zaufaniu, z uśmieszkiem
 54  1,  14|                celów olbrzymich, tylko mnie jedynemu wiadomych! Władać
 55  1,  14|      poczciwego stryja, Augusta, który mnie mizeraka sposobiąc na męża
 56  1,  14|         najgłówniejszy, nie sprawił na mnie wrażenia czegoś potężniejszego
 57  1,  16|           głowy?~- Nic nadzwyczajnego. Mnie się wydaje, że i ty sam
 58  1,  16|       zobaczysz!~- Ech, co ty wiesz... Mnie się wydaje, że on musi być
 59  1,  16|           wiadomość?~- Czy to jest dla mnie ważna wiadomość'?... cha-cha!...
 60  1,  16|           cha-cha!... Tak, to jest dla mnie... dużej wagi.~Rafał zamilkł
 61  2,  1 |              sobie. Kiedy napisałeś do mnie, ucieszyłem się prawdziwie.
 62  2,  1 |     przyzwyczaił się do tego, że nic o mnie nie wiesz, nic nie słyszałeś,
 63  2,  1 |               jednym służącym, który i mnie obsługuje. Gdy się wyśpisz
 64  2,  1 |          wyśpisz po drodze, przyjdź do mnie...~Rafał, oszołomiony tym
 65  2,  1 |              żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało mi samo życie
 66  2,  1 |           drogi. Nie ma w tym hańby. I mnie pewne okoliczności wepchnęły
 67  2,  1 |               jeżeli jeszcze żywisz ku mnie żakowskie gniewy, to nie
 68  2,  1 |                dysputy wiedli. Bywał u mnie w Oleśnicy, kiedy to pod
 69  2,  1 |          finalnie skompromitował. No i mnie przy tej okazji... Idziemy
 70  2,  1 |       poruszeni do głębi żołądków...~- Mnie wątroba wyskoczyła z klubów
 71  2,  2 |            Jeśli - myślał - nie zechce mnie więcej widzieć, no, to co
 72  2,  2 |           bardzo dobrze, osobliwie dla mnie. Waćpan przyjeżdżasz wprost
 73  2,  2 |                  Świat grecki... Co do mnie, nic mi jeszcze nie mogło
 74  2,  2 |            Jeżeli coś jeszcze wzruszyć mnie jest w stanie, to wiosna.
 75  2,  5 |                Jeśliś jest wyższy nade mnie, to tobą za to właśnie 
 76  2,  5 |                 Jeśliś jest lepszy ode mnie, to tobą gardzę po stokroć!~
 77  2,  5 |        szeleszczą za mną, wzdychają we mnie i pogrążają się w moje oczy.
 78  2,  10|                węgierskiej stronie, do mnie przyznali. Wzieni łapać.
 79  2,  12|             jedzą gotowane.~- No, to i mnie podasz zaraz, co tam masz
 80  2,  12|           teraz bądź łaskaw odejść ode mnie, jeśli chcesz nadal mieć
 81  2,  12|               myśli. Słuchaj - jedź do mnie!...~- Jak to? do Olszyny?~-
 82  2,  12|              do Olszyny, ale wprost do mnie. Mam własny folwarczek.~-
 83  2,  13|         gnuśnieć u rodziców zawitał do mnie, żeby poznał oryginała Trepkę.
 84  2,  13|          panienkę - panną hrabianką, a mnie... Mnie tymczasem jeszcze
 85  2,  13|             panną hrabianką, a mnie... Mnie tymczasem jeszcze nie! Jak
 86  2,  14|             Kocytus. Dziś nie masz dla mnie nic z niej innego okrom
 87  2,  14|            Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego. Eheu me miserum!
 88  2,  14|              jednej ze stolic świata i mnie, chudeusza, wypytujesz o
 89  2,  14|               nowego!~- Wiesz dobrze o mnie, że nie jestem szczurem
 90  2,  14|               oko na tym padole! Co do mnie, to czytam sobie na przemiany...
 91  2,  14|               Ojcowski rozkaz jest dla mnie najwyższą świętością. To
 92  2,  14|                moja rzecz?... nie przy mnie się zaczęło i nie za mnie
 93  2,  14|              mnie się zaczęło i nie za mnie się skończy!~- A żebyś waszmość
 94  2,  14|                się Trepka - zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi
 95  2,  14|                   Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no,
 96  2,  16|           martwe przebiega ściany...~A mnie wówczas z głębi duszy~Wszystkie
 97  2,  17|             dla was być mogło. A i dla mnie...~- Bądź spokojny! Włos
 98  2,  17|       wytchnąłem po marszu. Wdziali na mnie biały mundur półfraczasty,
 99  2,  17|              ramiona wciągam. A dokoła mnie swoi ludzie. Słyszę rozkaz.
100  2,  17|            ścianę. - Milcz, nie mów do mnie!...~Żołnierz patrzał na
101  2,  18|             dobrze...~- Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby go przebłagać,
102  2,  21|               twe wilcze oczy wbite we mnie jak haki, twe śmiertelnie
103  2,  21|              procedury austriackiej, a mnie możesz, jeżeli ci to w smak
104  2,  21| najstosowniejsza, a tego nie ma!~- Dla mnie każda chwila nocy czy tam
105  2,  22|          waćpanowie życzycie sobie ode mnie?~Podali mu swoje marszruty
106  2,  22|                  Patrzcie, koledzy, na mnie! Miesiąc trwa ruchawka,
107  2,  22|              przyłożyć ręki...~- Co do mnie... nie wiem, jak tam Rafał... -
108  3,  1 |                 Gajkoś! Toć tu...~- E, mnie tu śmierdzi między onymi,
109  3,  1 |           straszne dzieła wojenne. Cóż mnie po tym, żeby mi miał bele
110  3,  3 |               Francuzi.~- Gdyby to ode mnie zależało... - począł z trudem
111  3,  4 |          niczym nie wiem.~- Przecie na mnie patrzycie?~- Patrzę.~- No,
112  3,  4 |                pod Burviedro zranieni. Mnie łapę oberwało, a was durch
113  3,  5 |             stój!~- Boisz się, żeby we mnie przypadkiem słowa nie pogniły
114  3,  6 |               nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie i tobie, niewiasto'? - pyta
115  3,  6 |              spokojnie:~- Gdyby tak na mnie, to stanąłbym w tym miejscu
116  3,  6 |                w sobie:~- Gdyby tak na mnie... Wyszedłbym za groblę
117  3,  6 |          kurować nie będę. Możesz przy mnie być i rób, jak ci się podoba.
118  3,  6 |              zgraję dzieci.~Odwróć ode mnie śmierć... Zmiłuj się, Panie!~
119  3,  6 |            ciekawego zobaczysz, leć ku mnie z raportem.~Rafał puścił
120  3,  7 |                  Możesz zgłosić się do mnie. Tylko nie piechotą. Pomyśl
121  3,  7 |             idę do obozu. Powinien byś mnie rozumieć. Idę spełnić powinność...
122  3,  7 |      pobłażliwie.~- Ojciec pisał tu do mnie po twym wyjeździe, zasięgając
123  3,  7 |             tym, to dlaczegoż trudzisz mnie i siebie niskim kłamstwem?~-
124  3,  7 |          sumienia.~- Nie pora na to.~- Mnie zawsze pora.~- Nie! Teraz
125  3,  8 |                uchodzimy z kraju!...~- Mnie przede wszystkim wcale nie
126  3,  8 |         Czarniecki: Ty, Rakoczeńku, do mnie, na moje śmiecie, to ja,
127  3,  8 |                jesteśmy! - Zbyt to dla mnie enigmatyczne.~- To jasne
128  3,  9 |      przedpiersia tego szańca?~- Co do mnie... Nie mogę odpowiedzieć,
129  3,  9 |               polu pod silną strażą, a mnie oficer dowodzący zawiązał
130  3,  9 |           francusku, a kiedy zaczął do mnie mówić po niemiecku, odparłem,
131  3,  9 |           rzekł do Rafała:~- Stój przy mnie.~Słychać było, jak wiatr
132  3,  10|       pojedziesz na bystrym koniu... A mnie tu mogą powiesić... W tropy
133  3,  10|                 I taki teraz tchórz ze mnie.~- A toż nie doda ci ducha?
134  3,  11|        zburzony?~- Kto waści wzywał do mnie?~- Nikt mnie nie wzywał.~-
135  3,  11|           waści wzywał do mnie?~- Nikt mnie nie wzywał.~- A wiec?...~-
136  3,  11|            wszystkiej mocy ducha:~- Do mnie, dzieci wdowy!~Rafał Olbromski
137  3,  13|         Zarazem poznał, że źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa
138  3,  13|               i przez sadek do lamusa. Mnie kazał wynieść torby z prochem
139  3,  14|              Hiszpanów niemało!~- A co mnie Hiszpanie! Mało ich to?
140  3,  14|        tajemniczym szeptem:~- Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył
141  3,  15|                 siedzi w Paryżu, a dla mnie abszytu jak nie ma, tak
142  3,  15|              Przecież tam może być dla mnie od dawien dawna dymisja
143  3,  15|              zadowala. Doświadczył ode mnie wielekroć dobrodziejstw.
144  3,  15|      dobrodziejstw. Niejedno życie ode mnie wyprosił. Całym miasteczkom,
145  3,  15|        człowiek, don José, wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu
146  3,  17|               Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?~- Widać ano,
147  3,  17|              dodał Olbromski. -Teraz u mnie na folwarku burmistrzuje.~-