Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |     wiosna, jak dusza dziecięca, głos wiwilgi. Wtem z łoskotem
  2  1,  1 |          Nagły, daleki, jadowity głos drgnął w lasach. Za pierwszym
  3  1,  1 |        ucięły. Zaraz potem drugi głos, bliższy Rafała, odpowiedział
  4  1,  1 |          się w dole niecierpliwy głos:~- Na-hoho!~- O, nasz pan
  5  1,  1 |        jak dyliżans po gościńcu. Głos jak u młodej wdówki. Co
  6  1,  1 |     żyłach zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego
  7  1,  1 |         chwila przemocą trzymany głos.~- W wieczór - ciągnął komisarz -
  8  1,  1 |        szczekanie psów i donośny głos urzędnika przemawiającego
  9  1,  1 |         w lesie, gdy się odezwał głos ogarów. Co też to będzie?
 10  1,  1 |       się słyszeć ponury, groźny głos bębna...~Konie Rafała, ściągnięte
 11  1,  2 |       wzdętej jego grzywy.~Jeden głos męski, potężny, drżący od
 12  1,  2 |       ogarnął. Słodki, melodyjny głos brzmiał w jego uszach, w
 13  1,  2 |    chłopy pracowite! - ozwał się głos młody-a weźcie no jeden
 14  1,  2 |        krzesał hołubce, usłyszał głos ojca. Stary cześnik mówił:~-
 15  1,  2 |          miejsca, Rafał usłyszał głos ojca, który gramolił się
 16  1,  2 |       sercu.~Zaśmiał się na cały głos i twardym krokiem wyszedł
 17  1,  2 |       się jakiś zapity, ochrypły głos:~- Aby to jedno prawda...
 18  1,  2 |        Krew zbiegła mu do serca. Głos zupełnie obcy, jakby duch
 19  1,  3 |  pierwszego kroku i pewny siebie głos:~- Chodź, lód twardy. Wyciągniemy
 20  1,  3 |    daleki, daleki dźwięk. Był to głos zegara na wieży kolegiackiej.
 21  1,  3 |      uderzenie, surowe, obce, ów głos żelazny, wychodzący z rzeczy
 22  1,  4 |      świecie. Dopiero wrzaskliwy głos ojca, grzmiący gdzieś po
 23  1,  5 |    czekał. Wtedy usłyszał szept, głos cichszy od szemrania wiatru.
 24  1,  5 |         w nazwie ów niespodziany głos rodzący się w sercu, który
 25  1,  5 |          jak uderzenie... Był to głos piszczałki wartownika nocnego.~
 26  1,  5 | Wylatywał stamtąd to przeraźliwy głos spadających skał, to huk
 27  1,  6 |        Cisza i spokój... Słyszał głos mówiący:~- Jeden zołmierz
 28  1,  6 |      łapy zgrzytały po szybce, a głos rozjuszony skowyczał. Chorego
 29  1,  6 |     twarze, posępnie wsłuchane w głos starego chłopa, który coś
 30  1,  7 |    dymach błękitnych słyszał jej głos, śmiech-wesele, nadchodzące
 31  1,  7 |       naigrawał się ten starości głos wyziębły. Okrutny wyrok
 32  1,  7 |     rozległ się w głowie, jakoby głos dzwonu, który śmierć zwiastuje.
 33  1,  7 |     wynurzał się łagodny, miękki głos kurki wodnej. Dniało.~W
 34  1,  8 |      tajemniczą, wyjawioną przez głos obcy, głos pełen łaski miłosnej.
 35  1,  8 |       wyjawioną przez głos obcy, głos pełen łaski miłosnej. Nie
 36  1,  8 |    trwoga odezwała się w nim jak głos surowy, mówiąc w głębi ducha,
 37  1,  8 |        wydobywał się nieuchwytny głos, echo radości, rozkoszy,
 38  1,  8 |       rozkoszy, rozpaczy, walki, głos nie wiadomo czyj... Czasem
 39  1,  9 |         straszny, jak nieopisany głos był w tym szeleście! Ale
 40  1,  9 |          zdołał wydusić z siebie głos: - Tak jest.~- Proszę mi
 41  1,  10|      zupy do ust, gdy wtem gruby głos zaskrzeczał tuż nad jego
 42  1,  10|         corbillon... - ozwał się głos pierwszy.~- Ja Les propos
 43  1,  10|     gwałtowne drżenie. Dźwięczny głos najmłodszego księcia Kamila
 44  1,  11|         W pewnej chwili usłyszał głos księżniczki, jakby wzywający
 45  1,  11|   wyśpiewał się krótki, osobliwy głos i upadł w nicość.~Nic nie
 46  1,  13|      kona?...~"Jest to skowronka głos, zwiastuna dnia. To już
 47  1,  17|        usłyszał tak wyraźnie jak głos owego człowieka, który się
 48  1,  17|          nad nim szable zawisły. Głos mu zaparło. Krwawe oczy
 49  2,  1 |         jednego kąta rozległ się głos księcia:~- Jesteś, mości
 50  2,  1 |       Niekiedy tylko przerwał je głos tego lub owego gracza:~-
 51  2,  1 |     Prosimy... - ozwał się jeden głos w tłumie.~Rafał wiódł po
 52  2,  1 |          wstał i zawołał na cały głos, uroczyście wznosząc szkło
 53  2,  1 |        do złudzenia drżący nieco głos Rafała - nie tylko na cześć
 54  2,  1 |        zamknął, i rozmawiając na głos weszli do sali. Było tam
 55  2,  1 |         się w ciemności spokojny głos. Tłum pijany zbił się w
 56  2,  2 |       cichy, bezmyślny, obrzydły głos.~W jednej chwili Rafał zdecydował
 57  2,  2 |          uroczystości zwiastował głos hierokeryksa, nakazujący
 58  2,  2 |  straszliwych pędzących światy i głos jedynego wodza ich, jak
 59  2,  2 | naprężenia Mistrz katedry zabrał głos i polecił Mistrzowi ceremonii
 60  2,  2 |         de With.~Usłyszawszy ten głos Rafał o mało nie krzyknął.
 61  2,  2 |       mało nie krzyknął. Zdławił głos w piersiach i tylko palce
 62  2,  2 |       wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała wobec
 63  2,  2 |        strasznej nocy. Przecudny głos brzmiał jakoby pieśń spod
 64  2,  3 |         pieśń. Zrazu przez jeden głos zaczęta, rozlała się w chór
 65  2,  3 |        mu oczy. Wówczas usłyszał głos mówcy:~- Zabieram kapelusz
 66  2,  3 |          się słyszeć podniesiony głos, a po nim trzykroć hałaśliwe
 67  2,  3 |       jego piersi końcem szpady. Głos tak łagodny poprzedniego
 68  2,  3 |      woli - odpowiedział ten sam głos może z niezmiernym narzekaniem
 69  2,  3 |         nim zastukał. Obcy jakiś głos znowu kilkakroć zapytywał
 70  2,  3 |    usłyszał znajomy sobie dobrze głos książęcego przyjaciela,
 71  2,  3 |          odwagą.~Dał się słyszeć głos majora mówiącego po polsku:~-
 72  2,  3 |         W pewnej chwili usłyszał głos majora:~- Każ mu zgiąć lewe
 73  2,  3 |   rozległ się miękki, dobrotliwy głos księcia Gintułta, który
 74  2,  3 |       mosiężne. Zarazem usłyszał głos majora, którego już w myśli
 75  2,  4 | naprężenia Mistrz katedry zabrał głos i polecił Mistrzowi ceremonii
 76  2,  4 |         de With.~Usłyszawszy ten głos Rafał o mało nie krzyknął.
 77  2,  4 |       mało nie krzyknął. Zdławił głos w piersiach i tylko palce
 78  2,  4 |       wiosennych. Usłyszał znowu głos jej, gdy przysięgała wobec
 79  2,  4 |        strasznej nocy. Przecudny głos brzmiał jakoby pieśń spod
 80  2,  6 |       Przecudna, biała ściana...~Głos obojga był inny, odmienny,
 81  2,  8 |     wiecznego lodu. Śmieli się w głos ze słońca, wyczuwając plecami
 82  2,  9 |     łagodności, miękki, dokonany głos: Nie ma...~Rafał leżał zrazu
 83  2,  9 |         oporu w ludzkim gatunku. Głos jej wdzierał się do skrytości
 84  2,  9 |       łudził sądząc inaczej! Ale głos przebrzmiał.~Dawał się słyszeć
 85  2,  9 |     brzegów "Zmiennego" jeziora. Głos obcy, głos okrutny, jakby
 86  2,  9 |   Zmiennego" jeziora. Głos obcy, głos okrutny, jakby głos skał
 87  2,  9 |        obcy, głos okrutny, jakby głos skał otaczających, powiedział
 88  2,  9 |         ledwo mogło rozeznać ten głos. A nim serce zatrwożyć się
 89  2,  9 |        Wtedy z piersi wydarł się głos, równie twardy, zimny i
 90  2,  9 |          północ i na południe... Głos nieszczęśliwy leciał w ciemne
 91  2,  10|       tamten nie przestał mówić. Głos jego dygotał z rozkoszy.
 92  2,  10| schronisk wałęsa...~Ten szepcący głos był tak silny, tak potężny,
 93  2,  10|      wzdrygnieniach serca - inny głos, Tamten rozlegał się między
 94  2,  10|      skargą wydają z łon ten sam głos odwiecznej żałości, głos
 95  2,  10|         głos odwiecznej żałości, głos wypływający z ludzkiej duszy...
 96  2,  10|          cały zamek napełnił ten głos. Zdawało się, że zatrząsł
 97  2,  11|          nie odezwie się radosny głos piszczałek i krzyk wiosennej
 98  2,  11|      tajemniczy, najwznioślejszy głos życia.~Obaj podróżni wstawszy
 99  2,  13|      aleje wydały z głębin swych głos stary i potężny. Rafał nastawił
100  2,  15|        się sennie i szumiąc w ów głos rozkoszny, który zagłusza
101  2,  15|       rozlegał się daleko szept, głos, imię wymówione miłośnie...
102  2,  15|        Cisza już była zupełna, a głos ten długo jeszcze w nim
103  2,  17|       batalionu. Wszyscy w jeden głos okrzyknęli, że się zgadzają,
104  2,  17|         dźwięk, w którym słychać głos znajomy, jakoby prędkiego
105  2,  17|     tamtą pędziła trzecia. Jeden głos wlewał się w drugi; przenikały
106  2,  18|     twarda siła na wieki urwała. Głos ten przebódł mu serce. Oczy
107  2,  19|     rozległ się samotny, śpiżowy głos dzwonu.~Tłum wychynął z
108  2,  19|          się słyszeć jakiś jeden głos, dochodzący z dala, jakoby
109  2,  19|      jakoby dziecięce gwarzenie, głos dziwny i okrutny, śmieszny
110  2,  20|          drgnął cały, tak dalece głos przyjaciela był ciosem obcej
111  2,  21|          gawota, aż znowu szept, głos cichy a wstrząsający do
112  2,  22|        każdym z nich niby ułudny głos muszli, na który darmo ucho
113  2,  22|       odczuwał, gdyż nie od razu głos zabrał. Jakoś jednak owładnął
114  2,  24|          gdzie on. Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz siedzi.
115  3,  1 |    podniebieskich wylata gromowy głos rogu Rolanda:~;,Przyłożył
116  3,  1 |      przestworniejszy stawał się głos mórz. Z dzikiego huku, ze
117  3,  1 |        coraz wyżej wydobywał się głos goły, ni to solo dalekie,
118  3,  1 |          Grzmi w niej wieszczący głos o dziejach mórz i lądów.
119  3,  3 |      podłoga zmuszona była oddać głos: -Dokonałeś! ~Wzdrygnął
120  3,  3 | natychmiast odpowiedź. Znowu ten głos:~"Quis dabit mihi pennas,
121  3,  4 |      pełne oczy.~Wtem natarczywy głos poruszy półmartwe ciało: -
122  3,  4 |        skrzypiec... Anielski ich głos przepływa w duszę jako struga
123  3,  5 |         słychać było w ciemności głos Niezabitowskiego.~
124  3,  6 |  usłyszał chrapliwy, przyduszony głos kapitana:~- Stój! .~Konie
125  3,  6 |             Stój! .~Konie na ten głos, nim ręka jeźdźców przykróciła
126  3,  6 |          Z sieni dał się słyszeć głos bynajmniej nie pokorny:~-
127  3,  6 |       otwarły się i ktoś na cały głos zawołał:~- Monsieur le général
128  3,  6 |      Generał Sokolnicki! - wołał głos z ciemności.~- Vite, vite!~
129  3,  6 |        przed nim mapę, i ten sam głos, który wołał na Sokolnickiego,
130  3,  6 |      piersi jego pazury.~Słyszał głos Sokolnickiego zachrypły:~-
131  3,  7 |       ranny... - wyszeptał jakiś głos we drzwiach pokoju.~Rafał
132  3,  8 |         rodzona. Od wieków... Na głos twoich kroków, wodzu, cała
133  3,  9 |   rozległ się w mroku natarczywy głos:~- Kto idzie? Stój! Daj
134  3,  9 |          Powiśla dał się słyszeć głos dwu bębnów bijących bez
135  3,  9 |     bębnów bijących bez przerwy. Głos ten leciał do obozu po rosie,
136  3,  9 |          do boju wzywa ten srogi głos.~Milczenie legło na obóz
137  3,  9 |    zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych bębnów wyszedł i
138  3,  9 |   austriackich placówek: Wer da! Głos ten wiał nad wodą, znikał
139  3,  10|  drwiącymi oczyma, zaśmiał się w głos rubasznie:~- Na miły Bóg! -
140  3,  10|          przed laty, lecz piękny głos młodej, zażywnej i silnej
141  3,  11|     widział tę gębę, słyszał ten głos. Znalazła wreszcie...~-
142  3,  15|         sposób niezwykły brzmiał głos jego, gdy przyszło witać
143  3,  15|          ramiona i zaśmiał się w głos jak dziecko. Ale za chwilę
144  3,  16|         szeregów odpowiedział mu głos:~- Cześć mu sam oddaj. I