Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |          z boku na bok. Wstaje na nogi... Oczy jego zmętniały,
  2  1,  1 |          mogą się z nią rozstać i nogi nie mogą odejść. Zerwane
  3  1,  1 |           ujrzał już tylko sarnie nogi, wytężone jak stalowe sprężyny,
  4  1,  1 |        jednak zerwał się na równe nogi, strzepnął śnieg z siebie,
  5  1,  1 |       ująwszy rękoma po dwie jego nogi, zarzucił sobie na plecy
  6  1,  1 |          Poszli na dół. Co chwila nogi ich zapadały w szczeliny
  7  1,  1 |          mój Łakomiec za lufę i w nogi co duchu! To ich jeszcze
  8  1,  1 |       pasami przednie i poślednie nogi dwu zwierząt i drąg ów między
  9  1,  1 |          chrapały i wyprężone ich nogi silnie biły kopytami w twardą
 10  1,  2 |          worek skórzany, w którym nogi trzymamy. Tyle że z nami
 11  1,  2 |  szczęśliwy i radosny, że aż same nogi drgały:~W Krakowie na sali~
 12  1,  2 |        tłum sprzed oczu podziewa. Nogi się pod nim gięły, jakby
 13  1,  2 |          głowy, rozrzucone ręce i nogi, poroztwierane usta, wreszcie
 14  1,  2 |       ubrania i zaczął wciągać na nogi. Nie mógł wyjść z podziwienia,
 15  1,  3 |         stanął w łodzi, rozstawił nogi, wsparł je na burtach i
 16  1,  3 |           Rafał zauważył, że jego nogi wolno zanurzają się w wodzie.
 17  1,  3 |          wodą do ostatniej nitki, nogi w butach głośno chlupały.~-
 18  1,  3 |    twarzach, pniaki jakieś raniły nogi, ostre kije z kolkami rozdzierały
 19  1,  5 |          chwila i dźwignęła go na nogi, jak rozkaz. Wciągnął na
 20  1,  5 |          podrzutów, gdy sprężyste nogi odbijały się od zmarzłej
 21  1,  5 |           zadzie, zrywając się na nogi... Poderwał ją uzdą, wstrzymał
 22  1,  5 |          do piersi jej sięgające. Nogi jej ślizgały się na lodach
 23  1,  5 |         się, ręce wsparł na łęku, nogi wyciągnął, złożył po boku
 24  1,  5 |      zaklęsłe parowy, a zbierając nogi do kupy wypadała z nich
 25  1,  5 | naciągnięty łuk. Wszystkie cztery nogi wszczepił w piersi Rafała.
 26  1,  5 |         go jak chłop wszechwładne nogi pańskie.~Był to samotny
 27  1,  6 |           zlał jego czoło, ręce i nogi. Przyszedł nań na wzór anioła
 28  1,  7 |        piasek jeszcze nie ostygł. Nogi ż lubością zatapiały się
 29  1,  9 |         Szaty ich brudziły się, a nogi tonęły w błocie rozmiękłej
 30  1,  10|     ukośne szkarpy, niby potworne nogi, grzęzły w podstępnych wodach
 31  1,  10|          i utworzyły zwarte koło. Nogi ich, ustawione na dywanie,
 32  1,  11|     Ogiery otarły się o siebie, a nogi księżniczki żarem owionęły
 33  1,  11|        księżniczki żarem owionęły nogi jeźdźca. Wówczas czartowskim
 34  1,  11|         wargach. Dalej wpadły pod nogi końskie dzieci czarne, zeschłym
 35  1,  11|         bary, z tyłu poderwano mu nogi, rzucono na ziemię. Wzniosły
 36  1,  12|            w szwach, w gałganach. Nogi półbose dzielnie i twardo
 37  1,  13|          i przeszli wszyscy co do nogi przez Porta Vescovo. Byliby
 38  1,  13|          się na ławce i wyciągnął nogi. Dopiero gdy cokolwiek odpoczął,
 39  1,  14|        książę z niechęcią wysunął nogi na bruk zalany wodą. W sieni
 40  1,  16|         Wciągając na wydelikacone nogi te statki Rafał zatrząsł
 41  1,  16|       monstrualnie rozrosłe żabie nogi z mokrymi błonami. Były
 42  1,  17|   przytłukła go jak wieża. Ręce i nogi leżały cięższe od kloców
 43  1,  17|    granaty. Książę dyszał prędko. Nogi się pod nim trzęsły, serce
 44  1,  17|      kurczowe chwytają idącego za nogi z głębi trzęsawiska. Zduszone
 45  1,  17|        przenikał od stóp do głów. Nogi się gięły. Ledwo widząc
 46  1,  17|            a potem wzięli broń do nogi. Nikt z Polaków nie przeszkadzał
 47  1,  17|     błocie ulicznym, wiążą ręce i nogi. Ujrzeli wreszcie, że zdzierają
 48  2,  1 |  familiariter pisują. Pod Rafałem nogi się ugięły, gdy to usłyszał.
 49  2,  1 |           runął z kozła w kałużę. Nogi w sztylpach znalazły się
 50  2,  2 |  patriarcha, spracowane i osłabłe nogi na łożu i nie wstawać już,
 51  2,  2 |     jedynaka, na okrągłe rączki i nogi, na małe barki, które będą
 52  2,  3 |         oka i zerwie się na równe nogi, zedrze z oczu zasłonę.
 53  2,  5 |          głowie do małego palca u nogi, wszystkam jest jego! Słowa
 54  2,  7 |         każde postawienie na nich nogi oddawać jej tysiące uderzeń.
 55  2,  9 |      zdolności udźwignienia ręki, nogi, powieki. W chwili tej wspomniał,
 56  2,  9 |         jest jak głaz. Ręce jego, nogi, głowa, a osobliwie stopy -
 57  2,  9 |     żelaznym pierścieniem. Gdy mu nogi zakuwano w kajdany, obejrzał
 58  2,  10|           Ręce ma zimne jak woda, nogi zdrętwiałe, oczy z lodu,
 59  2,  10|  spuszczony z łańcucha, stanął na nogi i zawył radośnie. Wyciągnął
 60  2,  10|         pomimo kajdan, wyrzucając nogi. Splótł ręce i założył je
 61  2,  10|           ściany do drugiej. Jego nogi w mgnieniu źrenicy dokonywały
 62  2,  10|           ci łańcuski na ręce, na nogi włozyli, a do belki przykuli.
 63  2,  11|          przyśpieszonym tętnem, a nogi drżały. Na pół skostniali,
 64  2,  12|        zarosłą. Był tak słaby, że nogi w goleniach wyginały się
 65  2,  12|        siebie. Czuł swe schorzałe nogi w łachmanach użebranych
 66  2,  12|         do kamienia polnego. Bose nogi, nagie kolana podwinęła
 67  2,  13|    źrenicach oddychał tą melodią. Nogi jego, obute w płytkie pantofle
 68  2,  16|           stanęły wnet, jakby ich nogi w ziemię wrosły. Z nastawionymi
 69  2,  16|        chwiały się jak las. Białe nogi w sukiennych kamaszach aż
 70  2,  17|   kształtu; opończa i but zdrowej nogi pyłem były zasypane do cna.
 71  2,  17|     śpilki - jakby już wszyscy do nogi wysnęli.~Gdy my się tam
 72  2,  17|   dźwigasz!"~Zaraz się ta mężniej nogi ruszały i głód się nie ważył
 73  2,  17|           bezsilną załogę. Broń u nogi, ale śmierć zieje z oczu...
 74  2,  17|   dochodzące aż do omdleń. Ręce i nogi przeszywał ból, jakby były
 75  2,  17|        krew rzadka, czerwonoruda. Nogi zimne jak marmur, oczy ze
 76  2,  17|       wszystkich czterystu, co do nogi. Nie upłynęło pół godziny,
 77  2,  17|      Trepka. -Niegodne były wasze nogi, żeby na ziemię tę wstąpiły.
 78  2,  18|        chwila zrywał się na równe nogi jakby z zamiarem ogłoszenia
 79  2,  18|           rozkaz wyrznięcia co do nogi klanu jakich Kafrów czy
 80  2,  19|          człowiek zawisł na haku. Nogi jego w kolanach zgięły się,
 81  2,  20|          że nie tylko buty, ale i nogi w niej zostaną.~- A niech
 82  2,  20|       niech sobie zostają waścine nogi, a osobliwie... te buty...~-
 83  2,  21|       liśćmi kamelii i odsłaniała nogi powyżej kostek. Długie aż
 84  2,  21|         niej na kolana, objął jej nogi rękoma i pozwolił płynąć
 85  2,  21|      głównym siedzeniu, otulił mu nogi bardzo starannie i krzyknął:~-
 86  2,  21|  Ślązak-przewoźnik wstał teraz na nogi. Wiosła dźwiękły i zagrały
 87  2,  21|        Przewodnik raptem siadł na nogi swoje w tym miejscu, gdzie
 88  2,  21|          onuczkami przewija sobie nogi, jak znowu wdziewa buty...~-
 89  2,  21|     udrzyj z koszuli płat i zawiń nogi.~Spełnił to wszystko co
 90  2,  21|     wzgórek. Tam Rafał rozkraczył nogi i wrzasnął:~- Niech żyje
 91  2,  22|          i kuty, widać, na cztery nogi. Spod oka przyglądał się
 92  2,  22|         Rafał zerwał się na równe nogi i chwilę stał w bezczynności,
 93  2,  22|         my pobili, a teraz sami w nogi co pary w szkapach.~- Dobra
 94  2,  22|       piechura szabliskiem, że aż nogi zadarł. Ale gdzież to! Komendant
 95  2,  22|       będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta. Nie myślę,
 96  3,  1 |    paradne, a zapinają się z boku nogi na ośmnaście guzików. W
 97  3,  1 |          tylec na ziemi postawi u nogi, to ma chorągiewkę tej lancy
 98  3,  2 |          ośmnaście guzików z boku nogi. Na czapki ułańskie żołnierze
 99  3,  2 |      placówek. Pułk zerwał się na nogi. Gdy zaczęto siodłać konie,
100  3,  2 |        teraz obrzydliwie przednie nogi naprzód, tylne podsuwały
101  3,  2 |          godzin wykręcane ręce, a nogi palone wolnym ogniem!~Szedł
102  3,  2 |    rozkoszą wyciągając zdrętwiałe nogi. Zaraz utworzyła się dokoła
103  3,  2 |           wśród podrygów wyrzucał nogi, odgięła się kapa i wykazała,
104  3,  3 |             Wierzgały i roiły się nogi w białych pończochach i
105  3,  3 |       wstążkami związanymi w tyle nogi. Wyciągały się jeszcze ręce
106  3,  3 |       usiadł na worku i wyciągnął nogi. Ani jednej myśli... Gdzie
107  3,  3 |          dosłyszeć.~Zerwał się na nogi i wyprostował.~- Skąd się
108  3,  3 |      charcząc i pazurami szarpiąc nogi żołnierzy. Czwarty i piąty
109  3,  3 |      powaleniu pięścią na ziemię, nogi ugięły się. Zdarte zostały
110  3,  3 |      załopotała, wygięła ramiona. Nogi zaplotła jedną na drugą,
111  3,  3 |      drzwi. Rozwarł je uderzeniem nogi. Zatrzasnął za sobą po przestąpieniu
112  3,  3 |         bioder, kolan. Podbito mu nogi, chwycono go za kołnierz
113  3,  3 |         drugiej we dwu za łeb, za nogi wprost z progu drzwi ciskali
114  3,  3 |    Gwałtownie, przez kilka chwil, nogi jego kopały mur. Potem westchnął
115  3,  3 |         już było zimnym truchłem, nogi i ręce już zesztywniały,
116  3,  3 |    wytraceni w tych norach, co do nogi.~Trupy ich rozszarpano bagnetami,
117  3,  3 |        duszono, tłumem ciągnąc za nogi w kierunku drzwi. Twardych
118  3,  3 |          jednego zjawiska... Bose nogi brodziły do kostek we krwi
119  3,  3 |         usta, porozrzucane ręce i nogi, w trwodze i męczarni charczące
120  3,  4 |          błądzą, chodzą, wędrują. Nogi coś ciska w różne strony,
121  3,  4 |       strach błądzi po piersiach. Nogi ma z soplów, lekkie jak
122  3,  6 |          rozespany, porwał się na nogi. Zatoczył koło, przeciągnął
123  3,  6 |         otrząsnął się i porwał na nogi.~- No, chwałaż Bogu i za
124  3,  6 |         do kolana przestępowało z nogi na nogę w fioletowym błocie
125  3,  6 |         mogły się dość napatrzyć. Nogi zdrętwiały tak dalece, że
126  3,  6 |          te wesoło drwiące słowa. Nogi pod nim drżały jak wczoraj,
127  3,  6 |          Mieć karabin! Brać go do nogi, nabijać, wznosić, na oko -
128  3,  6 |     przednie kolana. Rafał wyrwał nogi ze strzemion i zlazł na
129  3,  8 |       zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść Wisłę
130  3,  10|         foremnie trzymał korpus i nogi. Spojrzenie, zarazem pobłażliwe
131  3,  10|         poruszyły się skrzyżowane nogi, tylko spod powiek zaczęły
132  3,  10|       była twarda i niemal sucha. Nogi obudwu idących stukały po
133  3,  10|     rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by polskiej w tych Prusiech
134  3,  11|       wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast
135  3,  12|      jeźdźców zerwał się na równe nogi z najoczywistszym zamiarem
136  3,  13|            po zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę
137  3,  14|         siebie. - Złożyłaś broń u nogi obcych przychodniów. Nie
138  3,  14|         deszczu i mokrych żwirów. Nogi jego wykręcały się w ostrych
139  3,  14|         na lewo, w tył i naprzód. Nogi jego wyłamywały się i spadały
140  3,  15|        całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać
141  3,  17|     Przywykł do tego, żeby mu się nogi plątały w miękkich i cienkich